شیعه نیوز | هیچکدام از آن جمعیت که علیه امام حسین علیه السلام از هم سبقت می‌گرفتند شیعه امیرالمومنین نبودند. اساساً آنها کسانی بودند که از سر بغض با امیرالمومنین به جنگ با امام حسین (علیه‌السلام) رفتند.
به گزارش «شیعه نیوز»، لیلا اسدی وکیل پایه یک دادگستری به مناسبت روز دوم محرم یادداشتی به شرح زیر نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
«شاهدان بی دین غدیر جملگی قاتلان حسین بن علی علیه السلام شدند»
با اندکی تامل به این جمله در می‌یابیم که هیچکدام از آن جمعیت که علیه امام حسین علیه السلام از هم سبقت می‌گرفتند شیعه امیرالمومنین نبودند. اساساً آنها کسانی بودند که از سر بغض با امیرالمومنین به جنگ با امام حسین (علیه‌السلام) رفتند.
آنان همان کسانی بودند که به غدیر پشت کردند و بی پروا شهادت خود را بر حقانیت علی کتمان نمودند و بر این تفکر بودند که خلیفه همیشه برحق است و فرقی ندارد که خلیفه اول باشد یا یزید باشد یا علی، این دیدگاه و تفکر انحرافی و نادیده گرفتن دستور خداوند و اختیاری نمودن احکام خداوند سبب رواج بی دینی در جامعه و بی غیرتی رو مسائل کلانی که حضرت رسول الله به امتش امانت سپرده بود گردید و آنان که به غدیر پشت کردند خائن‌ترین امانتداران در طول تاریخ بودند که حرمت قرآن و عترت نبی اکرم را مراعات نکردند، همان افراد‌ی که قرآن را در مقابل رکن هدایت حضرت امیر المومنین علی (علیه السلام) بر سر نیزه بردند.
فلذا با کمی دقت در اوضاع و احوال مردم کوفه در آن زمان در می‌یابیم که نگون‌بخت‌ترین مردم در آن زمان، مردم کوفه بودند؛ زیرا شیعه علی (علیه السلام) در آن شهر زیاد بود؛ معاویه، زیادبن سمیه را حاکم کوفه و هم‌زمان شهر بصره را نیز تحت امر او ساخت؛ و او به دنبال شیعیان می‌گشت و شیعیان را می‌شناخت، زیرا در زمان خلافت حضرت علی (ع) از طرفداران ایشان بود پس آنها را هرجا که بودند می‌یافت و به قتل می‌رساند و یا تهدید به قتل می‌کرد؛ و یا از عراق بیرون می‌کرد؛ تا جایی که کسی از شیعیان شناخته‌شده در عراق باقی نماند.
لاکن به دلا لت همین موضوع مشخص می‌گردد که در زمان واقعه کربلا دیگر شیعه شناخته‌شده‌ای در کوفه باقی نمانده بود که بخواهد در جنگ با امام حسین (ع) شرکت کرده باشد وممکن است این سئوال در ذهن‌ایجاد شود که «پس چه کسانی به امام نامه نوشتند؟» یا «چگونه می‌توان ادعا کرد که شیعیان کوفه قاتل امام حسین (ع) بوده‌اند؟ »
در نتیجه هیچ ناظر با انصافی نمی‌تواند بگوید: این شیعیان بودند که برای امام حسین (ع) نامه نوشته و او را دعوت نمودند، چرا که معروف‌ترین نویسندگان نامه اشخاصی هم‌چون: شبث‌بن ربعی و حجاربن أبجر و عمروبن حجاج و ... بودند که هیچ‌کس نگفته اینها شیعه بودند. انگیزه سایر نویسندگان نامه نیز لزوما محبت و اعتقاد شیعی به امام حسین (ع) نبوده بلکه آنان بعضا از خطاکاری‌های خلیفه جدید مطلع شده بودند و در برابر او امام حسین (ع) را «خلیفه» بهتری می‌دانستند. درست مانند زمانی که به امام علی (ع) مراجعه و درخواست کردند که او خلیفه شود پس منظور از کوفیان دقیقا کسانی بودند که بر پایه همان انحراف فکری به جای تمسک به امام به عنوان حاکم قائل به تصمیمات شورایی بودند که اعضای آن امانت‌داری را در خصوص عترت رسول الله و ولایت امیر المومنین مراعات نکردند و خود غاصبان حق ولایت امیر المومنین و مروج این طریقه باطل بودند و این انحراف چنان پیش رفت که یزید شرابخور فاجرِ فاسق حاکم مسلمانان آن زمان می‌شود.
یزید به علت عدم بیعت امام حسین با حاکمیت او با همکاری ابن زیاد و شریح قاضی حکم به ارتداد وقتل وارث غدیر حضرت امام حسین را صادر می‌کند و شاهدان دنیا طلب غدیر برای کشتن صراط مستقیم (حسین بن علی) از هم سبقت می‌گرفتند همان کسانی که در زیارت عاشورا از آنان اینگونه یاد می‌شود.
«وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ»