به گزارش «شیعه نیوز»، ضربه مغزی (با نماد اختصاری TBI) هنگامی رخ می‌دهد که یک نیروی بیرونی ترومایی بر قشر مخ وارد شود. ضربه مغزی برپایه شدت، سازوکار یا دیگر ویژگی‌ها طبقه‌بندی می‌شود. ترومای سر به دلیل شمول آسیب‌های وارد بر جمجمه و فرق سر مفهومی گسترده‌تر از ضربه مغزی دارد. ضربهی مغزی یکی از مهمترین و معمول‌ترین دلایل مرگ یا ناتوانی در سراسر جهان به‌شمار می‌رود. TBI در مردان بیشتر از زنان و در کودکان و نوجوانان بیشتر از بزرگسالان است و عموماً به سبب تصادف، افتادن از ارتفاع و هراس روی می‌دهد.
حال با ما همراه باشید تا شما را با ۳۹ حقیقت مهم و جالب درباره‌ی ضربه مغزی که نمی‌دانستید آشنا کنیم:
۱. ضربه مغزی آسیب تروماتیک به مغز است، که عموما بر اثر ضربه به سر به وجود می‌آید.
۲. عموما، ضربه مغزی با از دست دادن هوشیاری همراه نیست. این احتمال وجود دارد، و نسبتا هم رایج است، که بعضی‌ها دچار ضربه مغزی شده باشند اما حتی متوجه آن نشوند.
۳. خطر احتمال ضربه مغزی شدن بازیکنان حرفه‌ای فوتبال آمریکایی به یک مسئله‌ی سلامت همگانی تبدیل شده است، که طی دهه‌ی گذشته نگرانی‌ها در مورد آن افزایش یافته است. لیگ ملی فوتبال (آمریکا) بی‌توجهی زیادی نسبت به این نگرانی‌ها نشان داده است، و محبوبیت فوق‌العاده‌ی فوتبال، و همچنین پول هنگفتی که تولید می‌کند، یافتن راه حل را بسیار دشوار می‌کند.
۴. ورزشکاران زن در دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها اغلب نسبت به همتایان مذکر خود بیشتر دچار ضربه مغزی می‌شوند.
۵. شواهد جدید نشان می‌دهند که بهبودی از ضربه مغزی در زنان دو برابر مردان طول می‌کشد.
۶. مجموعه‌ی در حال رشدی از شواهد وجود دارد که ضربه‌های مغزی مکرر را با انسفالوپاتی مزمن پس از سانحه یا CTE مرتبط می‌داند.
۷. CTE باعث می‌شود مغز چروکیده و دچار زوال شود. این خودش را در یک سری علائم جدی‌تر در حال پیشرفت نشان می‌دهد از گیجی و فقدان حافظه تا رفتار پرخاشگرانه، تمایل به خودشی و زوال عقل.
۹. شواهد گردآوری شده در طول دو دهه‌ی گذشته ارتباط بین آسیب‌های مغزی مکرر و افسردگی، زوال عقل، سوء مصرف مواد، و خودکشی را نشان می‌دهند.
۱۰. تحقیقات پیشگام دکتر بنت اومالو در زمینه‌ی ضربه مغزی و ترومای سر از ۲۰۰۲ تا به حال کمک کرده است آسیب‌های وارد آمده به سر فوتبالیست‌ها در بین عامه‌ی مردم از اهمیت و توجه بیشتری برخوردار شود. در ۲۰۱۵ و در فیلم ضربه مغزی ویل اسمیت نقش دکتر اومالو را بازی کرد.
۱۱. زمان متوسط بهبودی برای بیماران ضربه مغزی ۱۱ روز برای مردان و ۲۸ روز برای زنان است.
۱۲. بعضی از افراد بعد از ضربه مغزی افسردگی و میگرن را تجربه می‌کنند، هرچند رابطه‌ی دقیق بین این دو هنوز به طور کامل درک نشده است.
۱۳. پژوهش دکتر بنت اومالو در مورد آسیب‌های سر وقتی آغاز شد که او بدن سنتر (بازیکن میانی) تیم فوتبال پیتسبرگ استیلرز، مایک وبستر، را تشریح کرد؛ او قبل از مرگش در ۲۰۰۲ علائم مربوط به آسیب مغزی جدی از خود نشان داده بود.
۱۴. مایک وبستر، که بیشتر به عنوان یکی از بزرگترین سنترهای تاریخ NFL به حساب می‌آید، در طول حرفه‌ی خود به عنوان یک بازیکن فوتبال از ترومای گسترده‌ی سر رنج می‌برد، که به از کار افتادگی کامل ذهنی و روانی او منجر شد.
۱۵. NFL «کمیته‌ی صدمات مغزی تروماتیک خفیف» را در ۱۹۹۴ راه‌اندازی و پزشک تیم نیویورک جتز، الیوت پلمان، را به عنوان رئیس آن انتخاب کرد، به رغم آن که دکتر پلمان یک روماتولوژیست بود و هیچ سابقه و تجربه‌ای در زمینه‌ی علوم مغزی نداشت.
۱۶. در طول دهه‌ی ۱۹۹۰، نگرانی‌ها درمورد آسیب مغزی تروماتیک در فوتبال حرفه‌ای به صورت فزاینده‌ای ادامه پیدا کرد، به خصوص در بین فوتبالیست‌های آسیب دیده؛ اما تغییر چندانی در رابطه با پرداختن به این مشکل صورت نپذیرفت.
۱۷. پژوهش دکتر بنت اومالو در مورد مایک وبستر در مقاله‌ی علمی‌اش در ۲۰۰۵ «انسفالوپاتی تروماتیک مزمن در بازیکن لیگ ملی فوتبال»، به اوج خود رسید، این مقاله در مجله‌ی معتبر «جراحی مغز و اعصاب» [نوروسرجری] منتشر شد.
۱۸. در می ۲۰۰۶، دکتر الیوت پلمان، دکتر ایرا کاسون، و دکتر دیوید ویانو، که همه اعضای کمیته‌ی صدمات مغزی تروماتیک خفیف هستند، درخواست کردند که مقاله‌ی دکتر اومالو مباحث نورولوژي حذف شود، چون مدعی بودند که یافته‌های او حاوی «اشتباهات جدی» است. هیچ یک از این پزشکان NFL که درخواست حذف و جمع‌آوری مقاله را کرده بودند آسیب‌شناس عصبی نبودند در نتیجه درخواست آن‌ها پذیرفته نشد.
۱۹. دکتر ایرا کاسون، رئیس کمیته‌ی صدمات مغزی تروماتیک خفیف (MTBI) بود، که به خاطر رد کردن مداوم و همیشگی هر گونه ارتباطی بین آسیب به سر و مشکلات روانشناختی طولانی مدت به او لقب «دکتر نه» را داده بودند.
۲۰. پژوهش‌های انجام شده حاکی از آن هستند که هنرهای رزمی ترکیبی در دراز مدت از بوکس کم‌خطرتر هستند، چون موارد ضربه مغزی در رینگ نسبت به تشک هنرهای رزمی بیشتر است.
۲۱. علائم رایج ضربه مغزی می‌تواند شامل سردرد، حالت تهوع، سرگیجه، خستگی شدید، اشکال در خوابیدن، و تغییرات خلق وخو باشد.
۲۲. ضربات مغزی یکی از رایج‌ترین آسیب‌ها در بین انسان‌ها هستند، که طبق آمار هر ساله فقط در خود ایالات متحده ۱.۶ تا ۳.۸ میلیون مورد اتفاق می‌افتد.
۲۳. حدودا ۱ نفر از هر ۱۰ نفر که ورزش درگیرانه انجام می‌دهند سالانه ضربه مغزی می‌شوند.
۲۴. تقریبا ۸۷٪ از بوکسورهای حرفه‌ای در طول حرفه‌ی خود دچار ضربه مغزی خواهند شد.
۲۵. آسیب‌های مغزی تروماتیک نسبت به ایدز ۱.۵ برابر بیشتر باعث مرگ و میر می‌شوند.
۲۶. یک بار ضربه مغزی شدن به معنای آن است که ۴ تا ۶ برابر بیشتر در معرض خطر ضربه مغزی مجدد قرار دارید.
۲۷. تجربه‌ی ضربه مغزی به سر می‌تواند باعث «تشنج ضربه» بشود که به طور موقت فعالیت الکتریکی مغز را مختل می‌کند و باعث احساس مزه و طعم فلز مانند در دهان و روی زبان می‌شود.
۲۸. انزو مونتمورو، یکی از فوتبالیست‌های دانشگا کورنل، در ۱۹۸۱ به خاطر ورم مغز بعد از یک برخورد آرام با بازیکن حریف، در گذشت. خانواده‌ی مونتمورو متوجه شدند که چند روز قبل از مسابقه در یک مشت‌بازی ضریه خورده است، که همین باعث آسیب‌پذیرتر شدن او نسبت به صدمات بیشتر شده بود. به مانند مثال مونتمورو، کسی که از قبل ضربه مغزی شده باشد ممکن است به طور ناگهانی حتی با یک ضربهی خفیف نیز جان خود را از دست بدهد.
۲۹. NFL در پاسخ به تعداد زیادی از شکایات بازیکنان، موافقت کرده است که بیش از یک میلیارد دلار را ظرف ۶۵ سال آتی به بازیکنان اسبقی که از صدمات مغزی به خاطر بازی فوتبال رنج می‌برند پرداخت کند.
۳۰. اسطوره‌ی بوکس جهان، محمدعلی کلی، بعدها در زندگی به بیماری پارکینسون مبتلا شد، که پزشک او آن را با آسیب‌های مغزی مکرری که در رینگ بوکس با آن مواجه شده بود مرتبط می‌دانست.
۳۱. بسیاری معتقدند که تعداد دفعات ضربه مغزی را می‌توان با استفاده از کلاه‌های بهتر کاهش داد، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهند که این باور کاملا غلط است.
۳۲. کودکان، که مغزشان به سرعت در حال رشد است، به طور ویژه در معرض خطر مشکلات سلامتی بلند مدت ناشی از ضربه مغزی قرار دارند.
۳۳. کودکانی که از ضربه مغزی رنج می‌برند، در معرض خطر بالاتری از اختلالات شناختی قرار دارند من جمله کند ذهنی، اختلال در تشخیص و قضاوت، و مشکلات مربوط به حافظه.
۳۴. آگاهی عمومی نسبت به خطرات ضربه مغزی این روزها در حال افزایش است . یک تحقیق انجام شده در ۲۰۱۰ نشان داد که تا آن زمان فقط ۸٪ از والدین از خطرات مرتبط با ترومای مکرر سر درک و شناخت خوبی داشتند.
۳۵. دیو دیورسون، ستاره‌ی سابق لیگ ملی فوتبال، در ۲۰۱۱ به قصد خودکشی به سینه‌ی خودش شلیک کرد. بعدها تشریح مغز او نشان داد که این بازیکن به انسفالوپاتی مزمن پس از سانحه یا CTE مبتلا بوده است. آخرین حرفی که از او به جا مانده بود یادداشتی به دستخط خودش بود که برای خانواده‌اش گذاشته بود: «لطفا حتما پیگیر باشید که مغز من به بانک مغز NFLاهدا شود.»
۳۶. در مطالعه‌ای که در ۲۰۱۲ توسط موسسه‌ی ملی ایمنی و سلامت شغلی (NIOSH) انجام شد دریافتند؛ با آن که ورزشکاران حرفه‌ای، من جمله فوتبالیست‌ها، نسبت به یک شهروند عادی ایالات متحده‌ی آمریکا از سلامت کلی بهتری برخوردار هستند، اما ۳ برابر بیشتر احتمال دارد که از یک بیماری تحلیل برنده‌ی عصبی بمیرند.
۳۷. کشورهای مختلف درباره‌ی تهدید ناشی از ضربه‌های مغزی دیدگاه‌های مختلفی دارند. سازمان‌های ورزشی در آمریکای جنوبی و آسیا سعی کرده‌اند این خطر را کم اهمیت جلوه دهند، در حالی که بسیاری از لیگ‌های اروپایی از ایالات متحده الگو برداری می‌کنند و سیاست‌های سفت و سخت‌تری را بنیان گذاری می‌کنند تا از این آسیب‌ها جلوگیری و آن‌ها را درمان کنند.
۳۸. در اوایل دهه‌ی ۱۹۲۰، علائم CTE در بوکسورها تشخیص داده شد، و این ناراحتی با عنوان «سندرم مشت‌خوردگی» یا «دیمنشیا پیوجیلیستیکا» در بین مردم رواج پیدا کرد.
۳۹. در ۲۰۰۹، تمام پنجاه ایالت و واشینگتن دی.سی «قوانین ضربه مغزی» را تصویب کردند که الزامی می‌کرد آن ورزشکاران مدرسه یا دانشگاه که حدس زده می‌شد در حین بازی دچار ضربه مغزی شده باشند حتما از بازی یا تمرین بیرون کشیده شوند.
منبع: کسب وکار بازده