شیعه نیوز:
پرسش
آیا این مطلب در حدیثی آمده است که؛ ای کسی که رکوع و سجودت را کوتاه انجام می‌دهی آن دو را طولانی کن تا گناهانت از تو جدا شوند؟
پاسخ اجمالی
در راستای این پرسش، به برخی از روایاتی که به طولانی‌کردن رکوع و سجود توصیه می‌کند خواهیم پرداخت:
1. امام علی( علیه السلام ) به نقل از پیامبر خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ): «اگر می‌خواهى خداوند، تو را با من محشور فرماید، در پیشگاه خداى یگانه قهّار، سجده‌ات را طولانى کن».[1]
2. امام صادق( علیه السلام ): «بر شما باد که رکوع و سجود خود را طولانى کنید؛ چرا که وقتی انسان رکوع و سجود خود را طولانى کند فریاد ابلیس برآید که: اى واى! او اطاعت کرد و من عصیان کردم. او سجده کرد و من طغیان کردم».[2]
3. امام صادق( علیه السلام ): «سه چیز است که اگر مؤمن آنها را بداند [و بدان‌ها عمل کند]، موجب افزایش عمر و پایدارى نعمت بر او خواهد شد». پرسیده شد: آن سه چیز کدام‌اند؟ فرمود: «طول دادن رکوع و سجود در نمازش؛ طول دادن نشستن بر سر سفره خویش، آن‌گاه که دیگران را بر سر سفره خود غذا می‌دهد؛ و نیکى کردن به خانواده‌اش».[3]
4. بُرید عِجلى: به امام باقر( علیه السلام ) گفتم: کدام‌یک در نماز فضیلتش بیشتر است: قرائتِ بسیار یا طول دادن رکوع و سجود؟ فرمود: «طول دادن رکوع و سجود در نماز، فضیلتش بیشتر است...» .[4]
5. سَماعه: از ایشان (احتمالاً امام صادق ع) پرسیدم آیا رکوع و سجود در قرآن نازل شده است؟ فرمود: «بلى، گفته خداى عزّ و جلّ: اى ایمان آورندگان، رکوع و سجود کنید[5]». پس گفتم: حد رکوع و سجود چیست؟ فرمود: «آنچه از رکوع کفایت می‌کند، سه تسبیح است. می‌گویى: سبحان الله، سبحان الله، تا سه بار و هر کس که توان طول دادن رکوع و سجودش را دارد، آن دو را تا آن‌جا که می‌تواند با تسبیح و ستایش و بزرگداشت خداوند و دعا و زارى طولانی کند که بنده در سجده از هر وقت دیگر به پروردگارش نزدیک‌تر است. و اما امام هنگامى که براى مردم اقامه جماعت می‌کند، سزاوار نیست که نماز را با آنان طول دهد؛ زیرا در میان مردم، اشخاص ناتوان و گرفتار هستند؛ همانا پیامبر خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) هنگامى که با مردم نماز می‌خواند بر آنان سبک می‌گرفت».[6]
[1]. دیلمی، حسن بن محمد، اعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص 268، قم، مؤسسه آل البیت( علیه السلام )، چاپ اول، 1408ق.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 77، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[3]. همان، ج 4، ص 49.
[4]. ابن ادریس حلّی، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، محقق، موسوی، حسن بن احمد، ابن مسیح، ابو الحسن، ج 3، ص 598، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1410ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 82، ص 117، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[5]. حج، 77.
[6]. طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، محقق، موسوی خرسان، حسن، ج 2، ص 77، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
آیات مرتبط
سوره البقرة (34) : وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ
سوره البقرة (43) : وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ
سوره البقرة (58) : وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَٰذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ ۚ وَسَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ
سوره البقرة (125) : وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ
سوره آل عمران (43) : يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ
T