شیعه نیوز:
پرسش
آیا در روایات چیزی در این باره آمده است که خوردن آب سرد لذّت بیشترى دارد؟
پاسخ اجمالی
در روایات هم به برخی مزایا و هم به برخی معایب استفاده از آب سرد پرداخته شده است.
الف. خواص آب سرد
پیامبر خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ): «شستن پاها با آب سرد پس از بیرون آمدن از حمّام، مایه ایمنى از سردرد است».[1]
امام علی( علیه السلام ): «استنجاء (شستن مخرج ادرار و مدفوع) با آب سرد، بواسیر را از میان می‌بَرَد».[2]
امام صادق( علیه السلام ): «آب سرد، حرارت را خاموش نموده، صفرا را تسکین می‌دهد، غذا را هضم می‌نماید و تب را از بین می‌برد».[3]
امام کاظم( علیه السلام ): «همانا نوشیدن آب سرد، گواراتر است».[4]
ب. زیان‌های آب سرد
امام صادق( علیه السلام ): «از نوشیدن آب سرد و...[5] در حمام بپرهیز که معده را خراب می‌کند و بر خود آب سرد مریز که بدن را ضعیف می‌کند، و در وقت خروج از حمام، آب سرد بر پشت پا بریز که بیمارى را از بدنت بیرون می‌برد».[6]
در روایاتی منسوب به امام رضا( علیه السلام ) چنین آمده است:
«نوشیدن آب سرد، پس از چیز (غذا یا نوشیدنى) داغ یا شیرین، دندان‌ها را از بین می‌بَرَد».[7]
«[نوشیدن یا غسل کردن با[8]] آب سرد پس از خوردن ماهى، سستْ اندامى در پى می‌آورد».[9] در برخی از منابع اهل‌سنت این سخن از ابن بختیشوع نقل شده است.[10]
بنابراین، آب سرد اگر چه لذیذتر از آب معمولی بوده و دارای خواصی نیز می‌باشد، ولی در برخی شرایط، شایسته است که از آن پرهیز کرد و برای شناخت بیشتر مزایا و معایب آن نیز باید به پزشکان حاذق مراجعه کرد.
[1]. متقی هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، ج 10، ص 48، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ پنجم، 1401ق.
[2]. ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، ص 102، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ دوم، 1404ق.
[3]. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 156، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق.
[4]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 6، ص 382، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[5]. مراد نوعى آب جو حلال است که به «ماء الشعیر» معروف بوده و آن را به شیوه مخصوصى از جو می‌گیرند.
[6]. صدوق، محمد بن على، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 113 - 114، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ دوم، 1413ق؛ مکارم الأخلاق، 52.
[7]. منسوب به امام رضا( علیه السلام )، طب الإمام الرضا(الرسالة الذهبیة)، ص 29، قم، دار الخیام، چاپ اول، 1402ق.
[8]. طبق برخی از نسخه‌ها؛ ر. ک: مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 59، ص 321، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[9]. طب الإمام الرضا(الرسالة الذهبیة)، ص 26 – 27.
[10]. «الِاغْتِسالُ بِالْماءِ الْبارِدِ بَعْدَ أَکْلِ السَّمَکِ الطَّرِیِّ یُوَلِّدُ الْفالِجَ»؛ ابن قیّم جوزی، محمد بن أبی‌بکر، زاد المعاد فی هدی خیر العباد، ج 4، ص 374، بیروت، مؤسسة الرسالة، 1415ق.
آیات مرتبط
سوره ص (42) : ارْكُضْ بِرِجْلِكَ ۖ هَٰذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ
سوره الواقعة (44) : لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ
سوره النبأ (24) : لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا
T