شیعه نیوز:
پرسش
برای درمان یبوست در احادیث چیزی بیان شده است؟
پاسخ اجمالی
نخست باید گفت؛ وظیفه اصلی پیشوایان دین، هدایت مردم و بیان مسائلی است که متضمن نجات آنان از گمراهی باشد. و ورود به موضوع مطرح شده در پرسش و نظایر آن؛ از وظایف آنان نمی‌باشد، اما در عین حال به صورت پراکنده اموری را در ارتباط با صحت جسم و خواص برخی غذاها و داروها بیان نموده‌اند[1] که - صرف نظر از بررسی سند - تنها به چند نمونه از آنها اشاره می‌شود:
1. داوود رقی می‌گوید: مردی از رطوبت بدن به امام کاظم( علیه السلام ) شکایت نمود، حضرت به او فرمود: خرمای برنی را ناشتا بخور و روی آن آب نخور، آن شخص دستور امام( علیه السلام ) را اجرا نمود که رطوبت از بدن او رفت، اما به یبوست شدید دچار شد. حضرت فرمود: همان خرمای برنی را با آب بخور، این کار را کرد و مزاجش معتدل شد(یبوستش برطرف گشت).[2]
2. ربیع(دربان منصور دوانیقی) نقل می‌کند: روزی امام صادق( علیه السلام ) وارد مجلس منصور دوانیقى شد. مردى هندى پیش منصور بود و کتابى در باره طب می‌خواند. حضرت صادق( علیه السلام ) براى شنیدن سخنان او سکوت کرد، بعد از خواندن کتاب، مرد هندی به امام( علیه السلام ) گفت: مایلید از اطلاعات من استفاده نمایید؟ حضرت فرمود: آنچه خود دارم مرا از معلومات شما بی‌نیاز نموده است! هندی گفت: شما چه دارید؟ امام پاسخ داد: گرمى را با سردى و سردى را با گرمى و رطوبت را با خشکى و خشکى را با رطوبت معالجه می‌کنم.[3]
در این روایت مقصود از خشکی، همان یبوست است که امام( علیه السلام ) می‌فرماید: من آن‌را با رطوبت، یعنی چیزهایی که طبع سرد دارد مداوا می‌نمایم.
3. علاوه بر استفاده از آب برای درمان یبوست، در روایتی امام صادق( علیه السلام ) خواصی برای سوره زخرف بیان نموده‌اند که از آن خواص این است: هر کس سوره زخرف را بخواند و بر ظرف آبی بدمد و بیاشامد، یبوست معده‌اش را برطرف و قضاى حاجت را آسان گرداند».[4]
گفتنی است، اگر چه معصومان( علیه السلام ) در مواردی برای برخی بیماری‌ها توصیه‌هایی داشتند، اما هیچ‌گاه یاران خود را از مراجعه به پزشک و متخصص منع ننموده و خود در مواقع لزوم از نظر طبیبان استفاده می‌کردند.
[1]. ر. ک: پاسخ 13398.
[2]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 59، ص 205، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[3]. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 99، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.
[4]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الأمان من أخطار الأسفار و الأزمان، ص 89، قم، مؤسسه آل البیت ع، چاپ اول، 1409ق.
T