شیعه نیوز:
پرسش
همان‌طور که در اسناد برادران اهل سنت در مورد روایات مربوط به قیام امام حسین( علیه السلام ) وجود دارد سقائی به امام حسین ( علیه السلام ) رسید و گفت: یا ابا عبدالله برای شما آب آورده‌ام تا خودتان را سیراب کنید در حالی که آن‌حضرت کف دست خود را به آن سقا نشان داد که به مثل چشمه‌ای خروشان به نظر می‌رسید و آن حضرت فرمودند: من آب دارم، آب را به کسان دیگر که احتیاج دارند برسان. منظور حضرت از این عمل چه بوده در حالی که می‌توانسته‌اند خود را سیراب کنند چرا این عمل صورت نگرفت؟
پاسخ اجمالی
در پاسخ به این پرسش باید به نکات زیر توجه کرد:
1.پیامبران و امامان معصوم ( علیه السلام ) ملزم بودند از علم و قدرت عادی خود استفاده کنند، نه از قدرت الاهی خود؛ چون اگر بر اساس علم و قدرت الاهی زندگی خود را سامان می دادند دیگر نمی توانستند الگوی دیگران باشند.
- اصل وجود چنین روایتی و لو در منابع اهل سنت برای ما محرز نیست.
3 این روایت (به فرض وجود) به دلایلی مخدوش به نظر می رسد اوّلاً: امام حسین ( علیه السلام ) در روز عاشورا طبق نقل های متعدد از دشمنان که شریعه فرات را بر او بسته بودند تقاضای آب نمودند و آنها از دادن آب به آن حضرت بشدت امتناع کردند. دوم: این که در روز عاشورا خیام آن حضرت در حلقه محاصره دشمن بود. چگونه چنین شخصی خود را به امام ( علیه السلام ) رسانده است؟!
نتیجه این که این روایات و روایاتی به این مضمون که مسئله تشنگی امام حسین ( علیه السلام ) را خواست آن حضرت دانسته و چنین وانمود می کنند که امام ( علیه السلام ) و اهل بیت آن حضرت از جهت آب در هیچ مضیقه ای قرار نداشتند، به هیچ وجه قابل قبول نیستند. با ادله و دیگر روایات تاریخ نهضت عاشورا سازگاری ندارد، بلکه ساختگی بوده و می خواهند به نوعی سرپوش بر جنایات نابخشودنی دشمنان بگذارند.
پاسخ تفصیلی
در پاسخ به این پرسش باید به نکات زیر توجه کرد:
- پیامبران و امامان معصوم ( علیه السلام ) ملزم بودند که در کارها و زندگی روزمره خود از علم و قدرت عادی استفاده کنند و دست به اعجاز و کار خارق العاده نمی زدند، مگر در موارد مخصوص و به اذن الاهی که مصلحت دین خدا و هدایت مردم در آن بود.
- امام باقر ( علیه السلام ) فرمود: "اسم اعظم 73 حرف دارد، پیش "آصف بن برخیا" یک حرف بود که با به کار بردن همان یک حرف در یک لحظه تخت بلقیس را آورد و پیش ما (امامان) 72 حرف از اسم اعظم هست".[1]
- بله امام حسین ( علیه السلام ) هم دارای اسم اعظم الاهی بوده و هم مستجاب الدعوه هستند و می توانستند از زمین چشمه گوارا بجوشانند و خود و اصحابش را سیراب نماید، ولی این کار را نکردند، چرا که باید طبق اسباب ظاهری وظیفه خود را پیش ببرند.
- اگر بنا باشد ائمه اطهار ( علیه السلام ) بر اساس علم و قدرت الاهی که از باری تعالی دریافت کرده اند زندگی کنند و نیازهای خود را برآورده سازند، دیگر زندگی آنها نمی تواند الگو و نمونه مبارزه با سختی ها و صبر و تحمل مشکلات و فداکاری در راه ارزش های انسانی باشد.
- قضیه عاشورا و ظلم ستیزی امام حسین ( علیه السلام ) نمونه ای از قیام در برابر انحرافات و بدعت هایی است که در هر زمان ممکن است در احکام و دستورات دین خدا ایجاد شود و همه مسلمانان و انسان ها وظیفه دارند جلوی بدعت ها را بگیرند. اگر بنا بود امام حسین ( علیه السلام ) این وظیفه خطیر را با استفاده از قدرت اعجاز و ولایت تکوینی انجام داده باشند، دیگر نمی توانست الگوی زنده ای برای همه انسان ها در همه زمان ها باشد.
- در روایات معتبر آمده است، امام حسین ( علیه السلام ) برای رفع تشنگی اصحاب شب عاشورا حضرت علی اکبر ( علیه السلام ) را با تعدادی از اصحاب خود مأمور آوردن آب نمود و خود حضرت هم بعد از شهادت حضرت عباس برای رفع تشنگی، خود را کنار فرات رساند، ولی موفق به آشامیدن آب نشد.[2]
- و یا در روایات بسیاری هست که روز عاشورا امام حسین ( علیه السلام ) علی اصغر را در برابر دشمن آورد و فرمود: "ای مردم اگر به من رحم نمی کنید به این کودک رحم کنید که حرمله با تیری آن کودک تشنه را به شهادت رساند".[3]
- وقتی حضرت از دشمنان تقاضای آب می کند، چگونه کسی را که به میل و علاقه خود برای آن حضرت آب آورده است را رد می کند؟
- لشگریان عبیدالله بن زیاد در روز عاشورا خیام آن حضرت را به محاصره کامل در آورده بودند و تمام ترددها و رفت و آمدها را بشدت کنترل می کردند و مأمور بودند که آن حضرت و یاران او را با در مضیقه آب گذاشتن مجبور به تسلیم سازند و یا آن حضرت را از پای در آورند. حال این سؤال مطرح است که این سقا چگونه حلقه محاصره را شکافته و خود را به امام ( علیه السلام ) می رساند؟ آیا چنین سقایی انسان بوده یا مامور غیبی و از جنس موجودات ماوراء ماده؟!
نتیجه این که این روایت و روایاتی به این مضمون که مسئله تشنگی امام ( علیه السلام ) و اهل بیت و اصحاب آن حضرت را زیر سؤال قرار می دهند و چنین وا نمود می کنند که امام ( علیه السلام )، از جهت آب هیج در مضیقه قرار نداشته اند، می خواهند سر پوشی بر مظلومیت آن حضرت و جنایات نابخشودنی دشمنان بگذارند تا به این وسلیه قیام آن حضرت و جنایات غیر انسانی دشمنان را کم رنگ جلوه دهند.
[1] کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج 1، ص 230، ح 1.
[2] محمود شریفی و دیگران، فرهنگ جامع سخنان امام حسین، ترجمه، علی مؤیدی.
[3] همان، ص 534.
T