در روایتی آمده است؛ حضرت فاطمه( سلام الله علیها ) و فرزندانش دو روز در گرسنگی بودند، ولی امام علی( علیه السلام ) با این‌که در مأموریت و جنگ نبود، از این موضوع آگاه نشد! آیا چنین چیزی امکان‌پذیر است؟

شیعه نیوز:
پرسش
در یکی از روزها، صبح‌گاهان امام علی( علیه السلام ) فرمود: «فاطمه! آیا غذایی داری تا از گرسنگی بیرون آیم»؟ پاسخ دادند: «نه، به خدایی که پدرم را به نبوّت و شما را به امامت برگزید سوگند، دو روز است که در منزل غذای کافی نداریم و در این مدت شما را بر خود و فرزندانم در طعام ترجیح دادم». امام( علیه السلام ) فرمود: «فاطمه! چرا به من اطلاع ندادی تا به دنبال تهیه غذا بروم؟» حضرت زهرا( سلام الله علیها ) فرمود: «ای اباالحسن! من از پروردگار خود حیا می‌کنم که چیزی را که تو بر آن توان و قدرت نداری، درخواست نمایم».
پاسخ اجمالی
این روایت در منابع مختلف روایی آمده است،[1] و از نظر محتوایی ایرادی بر آن وارد نیست؛ زیرا امام علی( علیه السلام ) در مدت کوتاهی که با فاطمه( سلام الله علیها ) زندگی کرد از نظر مالی در موقعیتی نبود که بتواند تمام نیازهای زندگی را برای خانواده خود تهیه نماید و فاطمه( سلام الله علیها ) با اطلاع کامل از وضعیت حضرت علی( علیه السلام )، تن به این ازدواج داد و از طرفی به این موضوع آگاه بود که امام علی( علیه السلام ) توانایی خرید تمام احتیاجات زندگی خصوصاً در برخی زمان‌ها را نداشت، حال با این آگاهی قبلی، با دو روش می‌توانست به زندگی خود ادامه دهد:
الف. با آن‌که می‌دانست که چیزی در بساط علی( علیه السلام ) نیست، او را برای خرید مایحتاج خانه تحت فشار قرار دهد. که طبیعتاً چنین روشی از اهل‌بیت عصمت و طهارت( علیه السلام ) تصور ندارد.
ب. یا آن‌که تا کارد به استخوان نرسیده، خانه را به گونه‌ای مدیریت کند که شوهرش علاوه بر فقر مادی، با این مشکل روبرو نشود که برای اداره خانواده به وام گرفتن رو آورده و یا به فعالیت‌های پایین‌تر از شأن خود بپردازد.
دختر پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) راه دوم را انتخاب نمود و با این کار درس بزرگی به همه داد.
البته ممکن است که این پرسش به وجود آید که چگونه خود امام علی( علیه السلام ) - با آن‌که از دانش غیب نیز بهره داشت - به صورت مستمر به وضعیت افراد تحت پوشش خود رسیدگی نمی‌کرد، تا آنان دچار این حد از گرسنگی نشوند؟
پاسخ آن است که امامان در این موارد از دانش غیبی خود بهره نمی‌جستند و مانند مردم عادی رفتار می‌کردند و همان‌گونه که گفته شد، حضرت فاطمه( سلام الله علیها ) به شیوه‌ای رفتار کرده بود که برای هر فرد عادی این اطمینان به وجود می‌آمد که مشکلی از لحاظ تغذیه در خانواده وجود ندارد و تنها زبانی لب به سخن گشود که خود امام از ایشان درخواست غذا کردند.
[1]. شیخ طوسی، امالی، ص 616، قم، دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق؛ ابن شهر آشوب مازندرانى، محمد بن على‏، مناقب آل أبی‌طالب( علیه السلام )، ج ‏2، ص 77، قم، علامه، چاپ اول‏، 1379ق؛ استرآبادی، علی، تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة، محقق، استادولی، حسین، ص 114، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ اول، 1409ق؛

T