شیعه نیوز:
پرسش
آیا حدیثی در مورد فوائد لیمو ترش وجود دارد؟
پاسخ اجمالی
امروزه با توجه به تخصصی‌شدن علوم، بررسی دقیق خواص خوراکی‌ها بر عهده دانشکده‌های علوم پزشکی می‌باشد، اما آنچه در گزارش قدما آمده این است که لیمو میوه‌ای است که دو نوع شیرین و ترش دارد.[1] نوع ترش آن منافع زیادی دارد و با کمی نمک در برابر سم‌ها مقاومت ایجاد می‌کند[2] و صفراء را تسکین می‌دهد؛[3] لذا گفته شد هر ترشی آسیب می‌رساند، مگر لیمو.[4]
گزارش‌هایی به نقل از پیشوایان دین در مورد فواید لیموترش وارد شده است:
1. پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ): «لیمو بخورید که قلب را نورانى مىکند و بر عقل مىافزاید».[5]
2. امام علی( علیه السلام ): «قبل از غذا و بعد از غذا لیمو ترش بخورید که خاندان پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) نیز همین گونه رفتار می‌کردند».[6]
3. امام صادق( علیه السلام ): «خوردن لیمو قبل از غذا مناسب است و بعد از غذا بسیار مناسب است».[7]
4. امام صادق( علیه السلام ): «بعد از غذا، هیچ چیزی پرفایده‌تر از لیمو نیست. پس از لیمو مربا تهیه کنید. همانا آن در بدن بوی خوشی مانند بوی مشک ایجاد می‌کند».[8] البته در این روایت، خوردن لیمو قبل از غذا مناسب شمرده نشده است.
در ضمن، سنگینی مصرف لیمو قبل از غذا و یا همراه با عسل را می‌توان با نان خشکیده از بین برد:
در این باره امام باقر( علیه السلام ) فرمود: «... نان خشکیده، سنگینی لیمو را هضم کند».[9] همچنین امام صادق( علیه السلام ) فرمود: «نان خشک، آن سنگینی که لیمو با عسل ایجاد می‌کند را از بین می‌برد.[10]
[1]. واسطی زبیدی، محب الدین سید محمد مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، محقق، مصحح، شیری، علی، ج 17، ص 673. بیروت، دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع، چاپ اول، 1414ق.
[2]. همان.
[3]. همان.
[4]. همان.
[5]. ابنا بسطام، عبد الله و حسین، طبّ الأئمة ع، محقق، مصحح، خرسان، محمد مهدى، ص 27، قم، دار الشریف الرضی، چاپ دوم، 1411ق.
[6]. ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول ص، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص 122، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1404ق.
[7]. برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، محاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 2، ص 555، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق.
[8]. طب الأئمة ع ، ص 135.
[9]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، امالی، ص 369، قم، دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق.
[10]. محاسن، ج 2، ص 555.
T