شیعه نیوز:
پاسخ اجمالی
درباره تکرار تقوا در آیه مورد پرسش، میان مفسران اختلاف دیدگاه وجود دارد. بعضى آن را حمل بر تأکید کردهاند؛ زیرا اهمیت موضوع تقوا، ایمان و عمل صالح ایجاب مىکند که در مورد آن به طور جدى و مکرر تکیه و تأکید شود.
گروهی می گویند علت آن تأکید براى لزوم مقارنت و همراهی این مراحل، با تقواى واقعى است، و این که نباید در این مراحل هیچ گونه غرض غیر دینى در کار باشد.
برخی نیز برآنند که مقصود از تقواى اول، خوددارى از نوشیدن شراب، بعد از حرمت، منظور از تقواى دوم، استوار و ثابت قدم بودن بر ترک شراب، و منظور از تقواى سوم، ترک همه معصیت ها و انجام کارهاى نیکو است.
پاسخ تفصیلی
درباره تکرار تقوا در این آیه، میان مفسران اختلاف دیدگاه وجود دارد. بعضى آن را حمل بر تأکید کردهاند؛ زیرا اهمیت موضوع تقوا، ایمان و عمل صالح ایجاب مىکند که در مورد آن به طور جدى و مکرر تأکید شود، ولى گروهی از مفسران معتقدند که هر یک از این سه جمله، ناظر به یک حقیقت است که در این فرصت به چند نظر اشاره می کنیم.
دومین بار که سخن از تقوا به میان آمده، اشاره به تقوایى است که در درون جان انسان نفوذ مى کند و اثر آن عمیق تر مى شود و نتیجه آن ایمان مستقر و ثابتى است که عمل صالح جزو آن است؛ لذا در جمله دوم پس از ذکر ایمان، سخنى از عمل صالح به میان نیامده، بلکه تنها مىفرماید: "ثُمَّ اتَّقَوْا وَ آمَنُوا ...". یعنى این ایمان به قدرى نافذ و ثابت است که نیازى به ذکر عمل صالح در تعقیب آن نیست. و در مرحله سوم که گفت و گو از تقوا مىکند، منظور تقوایى است که به مرحله عالى خود رسیده، به گونه ای که علاوه بر دعوت به انجام وظایف حتمى، دعوت به احسان یعنى کارهاى نیک نیز مىکند، حتى کارهایى که از واجبات نیست.
خلاصه این که هر یک از این سه تقوا، اشاره به مرحلهاى از احساس مسئولیت و پرهیزکارى است؛ مرحله ابتدایى، مرحله متوسط و مرحله نهایى، و هر یک قرینهاى در خود آیه دارد که به اتکاى آن مىتوان مقصود را دریافت.[1]
بنابراین مراد از آیه شریفه: "لَیسَ عَلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جُناحٌ فِیما طَعِمُوا ..."، این است که بر کسانى که ایمان آورده و عمل صالح نمودهاند، نسبت به اعمال حرامی که قبل از ایمان آوردن مرتکب شدهاند گناهی نیست، اما به شرطى که ایمان و انجام عمل صالح در جمیع شئون زندگی آنان حکم فرما باشد و واجبات را انجام داده و از محرمات پرهیز کنند. با داشتن چنین فضائلى اگر قبل از نزول آیه تحریم و اطلاع از برخی محرمات و یا قبل از این که معناى آن را فهمیده باشند، به یکى از این پلیدىها که عمل شیطان است مبتلا بودهاند، گناهی بر آنها نیست و خداى تعالى از گناهان گذشته آنان صرف نظر نموده است.[2]
[1] ر. ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 5، ص 78- 79، دار الکتب الاسلامیة، تهران.
[2] طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 6، ص 12، دفتر انتشارات اسلامی، قم، 1417ق.
[3] طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 372، ناصر خسرو، تهران، 1372ش.
آیات مرتبط
سوره المائدة (93) : لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِيمَا طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوْا وَآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوْا وَآمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوْا وَأَحْسَنُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
T