شیعه نیوز: روایاتی که درباره دفن حضرت آدم( علیه السلام ) در نجف اشرف رسیده اگر چه تفاوتی در نقل آن وجود دارد، اما بیشتر آنها در این مسئله که حضرت آدم( علیه السلام ) در نجف دفن شده است اتفاق نظر دارند، این مسئله در زیاراتی که از اهل بیت( علیه السلام ) در کیفیت زیارت امیر مؤمنان علی( علیه السلام ) در نجف وارد شده نیز آمده است.[1]
البته روایت غیر مشهوری نیز در برخی منابع وجود دارد که حضرت آدم( علیه السلام ) در مکه دفن شده و انتقال به نجف داده نشده است؛ که راه جمع این روایات این است که حضرت آدم( علیه السلام ) ابتدا در مکه دفن شدند و سپس توسط حضرت نوح( علیه السلام ) جسدشان به نجف برده شد که برخی از این روایات را بیان می‌کنیم:
1. امام صادق( علیه السلام ) فرمود: «خدای تعالى به نوح( علیه السلام ) در حالى که او در کشتى قرار داشت وحى کرد که یک هفته پیرامون کعبه طواف کند و او چنین کرد، سپس وارد آب شد در حالى که آب تا زانوهایش را فرا گرفته بود، آن‌گاه تابوتى را از آب بیرون آورد که در آن استخوان‌هاى آدم( علیه السلام ) بود و تابوت را به داخل کشتى منتقل ساخت و بارها به دور کعبه طواف نمود، آن‌گاه به باب کوفه و وسط مسجد آن رسید و گروهی که با نوح در کشتى بودند پراکنده شدند، سپس تابوت را در محلّى به نام "غَرى" دفن نمود».[2]
2. روایت شده است: «جنازه حضرت آدم در کوه ابو قبیس که در مکّه است مدفون شد آن‌گاه حضرت نوح( علیه السلام ) بعد از طوفان استخوان‌هاى آدم( علیه السلام ) را در تابوتى ریخته آن تابوت را در پشت کوفه دفن کرد، قبر آدم و نوح( علیه السلام ) در "غرى" (یعنى نجف اشرف) می‌باشد و تابوت امیر المؤمنین على( علیه السلام ) بالاى تابوت آنها در یک مکان قرار دارد».[3]
3. امام باقر( علیه السلام ) فرمود: «ما بین رکن و مقام، انباشته از قبور پیامبران الهى است و قبر آدم( علیه السلام ) نیز در همان محل است».[4]
سید بن طاوس درباره قبر حضرت حوا( علیه السلام ) در جدّه روایت کرده است:
«در صُحُف ادریس( علیه السلام ) آمده که آدم( علیه السلام ) ده روز به مرض تب بیمار بود و وفات او در روز جمعه یازدهم محرّم اتّفاق افتاد و او را در غارى در کوه ابو قبیس دفن کرده و او را رو به قبله قرار دادند و عمر او از زمان ایجاد تا هنگام وفات نهصد و سى سال بود و حوّا( علیه السلام ) فقط یک سال بعد از او زنده بود، سپس پانزده روز بیمارى کشید و آن‌گاه وفات یافت و او را در کنار آدم دفن کردند».[5]
[1]. ر.ک: «قبر حضرت آدم و نوح در نجف»، سؤال 8427.
[2]. جزائری، نعمت الله، النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین، ص 59، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، قم، چاپ اول، 1404ق؛ جزائری، نعمت الله، قصص الأنبیاء، ترجمه: مشایخ، فاطمه، ص 97، انتشارات فرحان، تهران، چاپ اول، 1381ش.
[3]. مسعودی، علی بن حسین، إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب، ص 23، انتشارات انصاریان، قم، چاپ سوم، 1384ش؛ مسعودى، على بن حسین، ترجمه إثبات الوصیة، ص 20، مترجم: نجفى، محمد جواد، اسلامیه، تهران، 1362ش.
[4]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 4، ص 214، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
[5]. ابن طاوس، علی بن موسی، سعد السعود للنفوس منضود، ص 37، دار الذخائر، قم، چاپ اول، بی‌تا.
T