به گزارش «شیعه نیوز»، آمریکا تأکید دارد که برای تأمین صلح افغانستان عجله می کند و نباید در کار خیر استخاره کرد اما گفته های وزیر دفاع آن کشور مبنی بر اینکه افغانستان را 'ترک نمی کنند' و تأکید طالبان هم بر 'خروج آمریکا' در گزینه اول گفت وگوها، نشان می دهد که این روند صلح معلق در هوا است.
آمریکا از اول سال 1397 تلاش های خود را در ظاهر برای صلح با طالبان پس از دیدارهای پنهانی که دفعات آن هنوزهم روشن نیست، علنی کرد و به گفته خود آنها به این دلیل که در کار نیک نباید استخاره کرد، گفت وگو با طالبان را شدت بخشیده است تا به نتیجه ای عملی دست یابند.
اما این تنها اصل قضیه نیست و بازی های پشت پرده و پنهانی نیز در دستور کار آمریکا قرار دارد که نشان می دهد عملا آماده خارج شدن نیستند، در حالی که طالبان بخش اساسی تمرکز خود را برای آغاز گفت وگو و زمان بندی برای خروج نظامیان خارجی بویژه آمریکا استوار ساخته است اما برخی مقامات آمریکایی خلاف آن را اظهار می کنند.
«زلمای خلیل زاد» در آبان ماه امسال برای بار دوم به افغانستان سفر کرد و پس از دیدار با مقامات دولت و برخی از فرماندهان سابق جهادی به قطر رفت و با طالبان نیز گفت وگو کرد.
وی پس از دیدار با طالبان به کابل برگشت و شماری از رسانه ها و منابع آگاه سیاسی پس از بازگشت وی گفتند که طالبان در این دیدار برای زمان بندی خروج نظامیان خارجی با وی بحث و تبادل نظر کرده اند و دو طرف در این رابطه به توافقاتی هم دست یافته اند اما خود خلیل زاد بطور رسمی در این باره اعلام نظر نکرد.
وی که در سفر خود در 15 مهر ماه به کابل آمد و دوباره به کشورهای پاکستان، عربستان و امارات سفر کرد، در بازگشت به کابل از دولت وحدت ملی خواست که نمایندگان با صلاحیت خود را برای گفت وگوی صلح با طالبان معرفی کنند و از طالبان هم عین آن درخواست را انجام داد.
دولت وحدت ملی افغانستان به این خواسته خلیل زاد پاسخ مثبت داد و فهرست 12 نفری را منتشر کرد که نمایندگان دولت برای گفت وگوی صلح باشند و این هیأت جدید را رئیس جمهوری افغانستان بطور رسمی در نشست «ژنف» اعلام کرد.
با وجود آنکه رئیس جمهوری افغانستان طرح صلح خود را یک بار دیگر همگانی ساخت و گفت که پنج سال آینده زمان حساس برای رسیدن این کشور به صلح است و بر آن تأکید کرد اما طالبان در واکنش گفت که رئیس جمهوری صلاحیت کامل در این رابطه ندارد.
«شاه حسین مرتضوی» معاون سخنگوی رئیس جمهوری هم روز گذشته (یکشنبه) در یک کنفرانس مطبوعاتی در کابل گفت که فهرست هیأت دولت برای مذاکره اعلام شده که این کار اراده و باورمندی دولت برای صلح با طالبان را قطعی ساخته است.
وی از طالبان خواست در صورتی که اراده برای صلح و گفت وگو داشته باشند، هیأت خود را برای گفت وگوها معرفی کنند.
وی خاطر نشان ساخت که حکومت افغانستان هیچ گونه پیش شرطی برای آغاز گفت وگوها ندارد، اما ارزش های قانون اساسی کشور در جریان گفت وگوها به هیچ صورت مورد معامله قرار نخواهند گرفت.
«احسان طاهری» سخنگوی شورای عالی صلح افغانستان اما بتازگی گفته است که اگر طالبان خواسته باشد، قانون اساسی را هم می توانند تعدیل کنند که این گفته های دولت نیز در تضاد است و نشان از عدم هماهنگی بین نهادهای دولتی برای صلح را می رساند.
اما طرف اصلی گفت وگو با طالبان در حال حاضر آمریکا است و طالبان هم برای گفت وگوی صلح با آمریکا تأکید داشته و از گفت وگو با دولت سر باز زده است که اظهارات مقامات آمریکایی هم تناقضاتی دارد که قابل جمع نیست.
«جیمزماتیس» وزیر دفاع آمریکا هم بتازگی گفته است که کشورش تلاش دارد تا هرچه زودتر به جنگ افغانستان پایان دهد اما برنامه‌ای برای خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان در دستور کار خود ندارد.
ماتیس که در نشستی باعنوان دفاع ملی ریگان در کالیفرنیا آمریکا صحبت می کرد گفت که آمریکا برنامه ای برای خروج از افغانستان ندارد و در کنار 41 کشور دیگر علیه تروریسم در افغانستان خواهد جنگید. اما از طرفی هم ابراز امیدواری کرد که مذاکرات سیاسی برای پایان جنگ در افغانستان به نتیجه مثبت برسد و صلح پایدار در افغانستان برقرار شود.
این در حالی است که پس از گفت وگوی خلیل زاد با طالبان شماری از رسانه های افغانستان از زمان بندی خروج و توافق با طالبان در این دیدارها سخن راندند.
چنانچه تاکنون از نتایج بیرون آمده از مذاکرات آمریکا و طالبان آشکار می شود این است که طالبان برای نخستین گام برای صلح به زمان بندی و ضمانت بین المللی برای خروج آمریکا تأکید دارد و گفته اند که بدون ضمانت بین المللی قول آمریکا اعتبار ندارد که به قول خود عمل کند و به «برجام» بعنوان مصداق این بی اعتمادی اشاره کرده اند.
وقتی وزیر دفاع آن کشور می گوید که برای رسیدن به صلح تلاش می کند و برنامه برای خروج ندارد عملا به این گفته طالبان صحه می گذارد و این اظهارات نشان می دهد که گفت وگوی صلحی واقعی در کار نیست و همه این تلاش ها به نحوی روی هوا است.
زیرا اگر آمریکا از افغانستان خارج نشود، طالبان حاضر به گفت وگوی صلح در صورت تداوم حضور آمریکا نخواهد شد و از طرف دیگر طالبان هم دست به تحرکاتی می زند که باعث می شود، نه تنها آمریکایی ها از افغانستان خارج نشوند بلکه بار دیگر به گسترش پایگاه های خود اقدام کنند. در تازه ترین مورد «اسکات میلر» فرمانده عمومی نظامیان آمریکایی با سفر به استان فراه گفت که وضعیت امنیتی این استان باعث شده است که بخشی از نیروهای هوایی خود را در «فراه» ماندگار کند.
و بتازگی خبرهای تأیید نشده از استان «غزنی» نیز رسیده است که آمریکایی ها یک پایگاه خود را در این استان دوباره فعال کرده اند که اگر این خبر به واقعیت مبدل شود، نشان می دهد که طالبان و آمریکا در پشت پرده دست را یکی کرده و گفت وگوی صلح را تنها در حرف دنبال می کنند و در میدان عمل بازی به گونه دیگر ادامه می یابد.
براساس آخرین موضع گیریهای طالبان، خلیل زاد و وزیر دفاع آمریکا می توان نتیجه گرفت که گفت وگوی صلح و تأمین امنیت در افغانستان در زمان و عمل با تفاوت هایی مواجه است که اگر اراده آمریکا برای ماندن باشد، چنانچه طالبان هم به موضع قبلی خود تأکید کند، صلحی در افغانستان اتفاق نخواهد افتاد.