به گزارش «شیعه نیوز»، فرمانده سابق ارتش آمریکا دو روز قبل از ناکارآمدی توان نظامی کشورش برابر طالبان گفت و ازآن سو اقدامات نماینده ویژه واشنگتن برای صلح افغانستان همراه با افشای مذاکراتش با طالبان این فرض را قوت بخشیده که آمریکا صحنه را برای بازگشت حکومت طالبان آماده می کند.
نشانه های شکست راهبرد آمریکا بعد از 18 سال حضور در افغانستان و ناتوانی آن کشور و همپیمانانش در برابر گروه طالبان هر از گاهی شفاف تر می شود و وقتی روسیه از این شکست به وضوح سخن می گوید بلندگوهای آمریکایی تلاش می کنند این حقیقت را به رقابت دو کشور نسبت بدهند.
روسیه جمعه 18 آبان ماه نشستی را با حضور نمایندگان طالبان، 9 کشور منطقه ، اعضای شورای عالی صلح افغانستان و یک کارشناس سفارت آمریکا در مسکو برگزار کرد و طرف های افغان در این نشست نظرات خود را برای صلح افغانستان ارائه کردند و هر چند در عمل پیشرفتی صورت نگرفت اما همه طرف ها از مثبت بودن نشست اطمینان داشتند.
البته شماری از کارشناسان و اغلب مردم افغانستان به رخدادی با عنوان شکست آمریکا در برابر طالبان باور ندارند و استدلال می کنند که پیشروی های طالبان در برابر دولت و نظامیان خارجی تمامی تحت نظر آمریکا به عنوان یک بازی پنهانی برای بازگرداندن طالبان به قدرت است و در نهایت این رویکرد مانند استخوان لای زخم امنیت در افغانستان عمل خواهد کرد.
افکارعمومی در افغانستان معتقد است که گروه طالبان امروز قدرتی بیشتر از سال 2001 میلادی که حدود 95 درصد خاک این کشور را تحت سلطه داشت، ندارد اما آمریکا درآن سال موفق شد در اندک زمان حاکمیت طالبان را برچیند اما امروز اقدام موثری انجام نمی دهد.
ژنرال «جوزف دنفورد» رئیس سابق ستاد مرکزی ارتش آمریکا بتازگی در دانشگاه «هالی فکس» کانادا اعتراف کرده است که طالبان در صحنه جنگ نمی بازد و باید برای رسیدن به امنیت در افغانستان از مسیر مذاکره و تشویق طالبان از راه گفت و گو تلاش صورت گیرد.
وی افزوده است که طالبان مجبورند یک زمان به صلح بپوندند و ما باید برای موفقیت این نگاه، همه تلاش های خود را متمرکز کنیم و طالبان را انگیزه دهیم تا به گفت و گوهای صلح حاضر شوند.
«زلمای خلیل زاد» نماینده ویژه آمریکا که در شهریور ماه امسال برای پیگیری روند صلح با طالبان از طرف وزارت امور خارجه آمریکا مامور شد، برای دومین بار هفته گذشته به کابل آمد و بدنبال آن عازم قطر شد و با نمایندگان طالبان در محل دفتر سیاسی آنها در آن کشور گفت وگو کرد.
خلیل زاد پس از نشست سه روزه قطر به کابل برگشت و روز گذشته در جمع منتخبین رسانه های افغانستان سخن گفت و البته همزمان برخی رسانه های محلی به نقل از وابستگان طالبان و برخی کارشناسان فاش کردند که خلیل زاد با طالبان برای تشکیل دولت موقت نیز به توافقی رسیده است.
وی دیروز یکشنبه در آن نشست مطبوعاتی گفت که به صلح در افغانستان با طرف طالبان بطور محتاطانه خوشبین است و نمی تواند از این بیشتر چیزی بگوید و اضافه کرد که طالبان هم به این باور رسیده اند که از راه جنگ پیروز نمی شوند اما در باره خبر تشکیل دولت موقت و توافق با طالبان هیچ نگفت.
خلیل زاد اشاره کرد که امکان دارد گروه طالبان در میان نمایندگانش برای مذاکره تغییراتی ایجاد کند و افراد تازه به جمع آنها بپیوندند و این در حالی است که کمتر از یک ماه قبل سه تن از فرماندهان سابق طالبان که سابقه سال ها زندانی بودن در گوانتانامو را داشتند به دفتر قطر پیوستند.
وی تأکید کرد که باید روند صلح افغانستان به شکلی باشد که هیچ گروهی در آینده برای آمریکا و جامعه جهانی خطر نباشد و با توجه به تعریفی که آمریکا از جامعه جهانی دارد و بارها ثابت کرده که کشورهای بسیار محدودی از وابستگان و همپیمانان مانند عربستان سعودی در این حلقه جای دارند ، می توان نتیجه گرفت که این سخن به هیچ وجه ضامن آن نیست که گروهی دیگر جایگزین طالبان در افغانستان نشود.
گمانه زنی هایی نیز وجود دارد که طالبان با نماینده ویژه آمریکا روی جدول زمان بندی خروج نیروهای خارجی اختلاف هایی دارند که طالبان برای اجرای چنین توافقی خواستار ضمانت بین المللی شده است و به خاطر غیر قابل اعتماد بودن آمریکا ، می خواهد مطمئن به اجرای توافق شود.
طالبان باور دارد که آمریکا به قول خود وفادار نیست و نمونه آن را هم خروج از توافق نامه بین المللی «برجام» با جمهوری اسلامی ایران بر شمرده است.
امروز دوشنبه تلویزیون ملی افغانستان هم در زیرنویسی به نقل از خلیل زاد نوشت که تا پیش از فرا رسیدن زمان انتخابات ریاست جمهوری که قرار است در 31 فروردین ماه سال 1398 برگزار شود ، با طالبان به توافق خواهند رسید که این خبر می تواند موید برنامه مدون آمریکا برای بستن پرونده طالبان با حداکثر امتیاز است.
اما «ذبیح الله مجاهد» یکی از سخنگویان گروه طالبان در فضای مجازی ضمن تائید گفت و گوهای سه روزه نمایندگان این گروه با زلمای خلیل زاد در قطر گفته است که در این نشست هیچ توافقی بین دو طرف صورت نگرفته است.
با تحلیل داده هایی که در این روزها در رسانه های افغانستان علنی شده است می توان گفت که تحولاتی در صحنه آرایش سیاسی افغانستان با بازی طالبان و هوادارانش در حال وقوع است.
رئیس جمهوری افغانستان که سلسله مشورت های وسیعی را با بزرگان اقوام و رهبران احزاب اثر گذار در این کشور زیر عنوان «بورد مشورتی صلح » آغاز کرده است خود به خود پای بازیگران جدیدی را به روند مذاکرات صلح بازمی کند که هنوز سود آن آشکار نشده است اما برخی تبعات منفی آن خود را نشان داده است.
«حبیبه سرابی» یکی از معاونان شورای عالی صلح افغانستان روز گذشته به رسانه های داخلی این کشور گفت که شورای عالی صلح در گفت و گوهای جدید هیچ نقشی نداشته و در واقع ایجاد گروه «جدید» توسط مشاوره های رئیس جمهوری با نام بورد مشورتی به نوعی ساختار موازی با شورای عالی صلح است و این شورا در عمل به حاشیه رانده شده است.
اما رئیس جمهوری افغانستان مدعی است که مشورت هایش جنبه موازی کاری ندارد و گفته که بورد مشورتی موازی با شورای عالی صلح نیست و این کار برای شرکت وسیع مردمی در رسیدن به صلح است.
برخی از رسانه های اجتماعی افغانستان امروز دوشنبه خبری را منتشر کردند مبنی بر این که طالبان «عبدالستار سیرت» یکی از افراد نزدیک به «محمد ظاهر شاه» شاه سابق افغانستان را برای ریاست دولت موقت پیشنهاد کرده و تاکنون درباره درستی یا نادرستی این خبر طالبان اظهار نظری نکرده است.
سیرت از ترک تباران افغانستان است و در زمان ایجاد دولت موقت پس از شکست طالبان در نشست «بن» آلمان هم یکی از افراد پیشنهادی برای ریاست دولت موقت بود که البته در آن زمان «حامد کرزی» اولویت برای ریاست بود.
اما گزارش ها و تحلیل های جدیدی که در این روزها در رسانه های افغانستان و جهان مطرح می شود حاکی از تحولات سیاسی در این کشور است که بخش بزرگی از آن به شکلی بیانگر بازگشت طالبان به ساختار حاکمیت در آینده افغانستان است آن هم نه به عنوان بخشی از قدرت بلکه اکثریت آن.
اگر این فرض اتفاق بیفتد ، آنگاه باید سوال کرد اگر طالبان باید در دولت و ساختار قدرت افغانستان سهم داشته باشند پس 18 سال جنگ با صدها میلیارد دلار هزینه و کشته شدن دهها هزار نیروی نظامی و غیر نظامی چرا جریان داشت و چرا در همان سال 2001 میلادی که طالبان در ضعیف ترین سطح خود بود چرا آنها را منکوب مردم سالار نکردند و چه دولت و مسئولی پاسخگوی جان های از دست رفته خواهد بود؟