شیعه نیوز: امام سجاد (ع) در روز عرفه صدای سائلی را شنید که از مردم تقاضای کمک مى‌کرد. امام به او فرمود: واى بر تو آیا در این روز از غیر خدا تقاضا مىکنى حال آنکه در این روز امید مىرود که بچه‌هاى در شکم هم از فضل خدا بی‌نصیب نمانند.
به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری فارس، روز عرفه از اعیاد بزرگ است، گرچه به اسم عید نامیده نشده، اما روزى است که خدا بندگانش را به عبادت و طاعت خویش دعوت کرده و سفره‌هاى جود و احسانش را براى آنان گسترده و شیطان در این روز خوارتر، حقیرتر و خشمناک‌تر از روزهاى دیگر است. روایت شده که حضرت زین العابدین (ع) در روز عرفه صداى سائلى را شنید که از مردم درخواست کمک می‌کرد، به او فرمود: واى بر تو، آیا در این روز از غیر خدا درخواست می‌کنى، حال آنکه براى بچه‌هاى در رحم، در این روز امید می‌رود که فضل خدا شامل حالشان شود و سعادتمند شوند.
براى این روز چند عمل وارد است:
-غسل
-زیارت امام حسین (ع) که برابر هزار حج و هزار عمره و هزار جهاد و بلکه افضل از این است، روایات در کثرت فضیلت زیارت آن حضرت در این روز متواتر است. اگر کسى در این روز توفیق یابد که زیر قبّه مقدسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی که در عرفات باشد نیست، بلکه بیشتر و بیشتر است.
-پس از نماز عصر، پیش از آنکه مشغول خواندن دعاهاى عرفه شود، در زیر آسمان دو رکعت نماز بجا آورد و به گناهانش نزد خدا اعتراف کند تا به ثواب عرفات دست یابد و گناهانش آمرزیده شود. آنگاه به اعمال و دعاهاى عرفه که از ائمه طاهره (ع) روایت شده است مشغول شود.
-شیخ کفعمى در کتاب «مصباح» آورده است براى کسی که از دعا خواندن ضعف پیدا نکند روزه، روز عرفه مستحب است و پیش از رسیدن آفتاب به وقت شرعى ظهر غسل استحباب دارد، همچنین زیارت امام حسین (ع) در روز و شب عرفه مستحب است. چون وقت زوال رسید، زیر آسمان رود و نماز ظهر را با رکوع و سجود نیکو بجا آورد و، چون از نماز ظهر و عصر فارغ شود. دو رکعت نماز بخواند، در رکعت اول پس از سوره حمد، سوره توحید و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره کافرون بخواند، پس از آن چهار رکعت نماز بجا آورد، در هر رکعت پس از سوره حمد، ۵۰ پنجاه مرتبه سوره توحید بخواند.
-همچنین سید ابن طاووس در «اقبال» ذکر کرده است که این دعا خوانده شود: سُبْحَانَ الَّذِی فِی السَّمَاءِ عَرْشُهُ سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْأَرْضِ حُکْمُهُ سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْقُبُورِ قَضَاؤُهُ سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْبَحْرِ سَبِیلُهُ سُبْحَانَ الَّذِی فِی النَّارِ سُلْطَانُهُ سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْجَنَّةِ رَحْمَتُهُ سُبْحَانَ الَّذِی فِی الْقِیَامَةِ عَدْلُهُ سُبْحَانَ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاءَ سُبْحَانَ الَّذِی بَسَطَ الْأَرْضَ سُبْحَانَ الَّذِی لا مَلْجَأَ وَ لا مَنْجَى مِنْهُ إِلا إِلَیْهِ.
سپس ۱۰۰ مرتبه بگو: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ؛ و سوره «توحید» را ۱۰۰ مرتبه «آیة الکرسى» را ۱۰۰ مرتبه بخوان و ۱۰۰ مرتبه بر محمد و آل محمد صلوات فرست
۱۰ مرتبه بگو: لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ یُمِیتُ وَ یُحْیِی وَ هُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ.
۱۰ مرتبه: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ
۱۰ مرتبه: یَا اللَّهُ؛ ۱۰ مرتبه: یَا رَحْمَنُ؛ ۱۰ مرتبه: یَا رَحِیمُ؛ ۱۰ مرتبه: یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ
۱۰ مرتبه: یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ؛ ۱۰ مرتبه: یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ؛ ۱۰ مرتبه: یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ؛ ۱۰ مرتبه: آمِینَ
آنگاه بگو: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَیَّ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ یَا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ یَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ یَا مَنْ هُوَ الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى یَا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. حاجت خود را بخواه که به خواست خدا برآورده خواهد شد.
- این صلوات را که از امام صادق (ع) روایت شده بخوان که هر که بخواهد محمد و آل محمد را در فرستادن صلوات بر ایشان مسرور کند، بگوید:
اللَّهُمَّ یَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطَى وَ یَا خَیْرَ مَنْ سُئِلَ وَ یَا أَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی الْأَوَّلِینَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی الْآخِرِینَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی الْمُرْسَلِینَ اللَّهُمَّ أَعْطِ مُحَمَّدا وَ آلَهُ الْوَسِیلَةَ وَ الْفَضِیلَةَ وَ الشَّرَفَ وَ الرِّفْعَةَ وَ الدَّرَجَةَ الْکَبِیرَةَ اللَّهُمَّ إِنِّی آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ لَمْ أَرَهُ فَلا تَحْرِمْنِی فِی [یَوْمِ]الْقِیَامَةِ رُؤْیَتَهُ وَ ارْزُقْنِی صُحْبَتَهُ وَ تَوَفَّنِی عَلَى مِلَّتِهِ وَ اسْقِنِی مِنْ حَوْضِهِ مَشْرَبا رَوِیّا سَائِغا هَنِیئا لا أَظْمَأُ بَعْدَهُ أَبَدا إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ اللَّهُمَّ إِنِّی آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ لَمْ أَرَهُ فَعَرِّفْنِی فِی الْجِنَانِ وَجْهَهُ اللَّهُمَّ بَلِّغْ مُحَمَّدا صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مِنِّی تَحِیَّةً کَثِیرَةً وَ سَلاما
پس دعاى ام‌داود را بخوان، آنگاه این تسبیح را که ثوابش در زیادتى شماره نمی‌شود.
-بگو: سُبْحَانَ اللَّهِ قَبْلَ کُلِّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ بَعْدَ کُلِّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ مَعَ کُلِّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ یَبْقَى رَبُّنَا وَ یَفْنَى کُلُّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ تَسْبِیحا یَفْضُلُ تَسْبِیحَ الْمُسَبِّحِینَ فَضْلاً کَثِیراً قَبْلَ کُلِّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ تَسْبِیحا یَفْضُلُ تَسْبِیحَ الْمُسَبِّحِینَ فَضْلا کَثِیرا بَعْدَ کُلِّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ تَسْبِیحاً یَفْضُلُ تَسْبِیحَ الْمُسَبِّحِینَ فَضْلا کَثِیرا مَعَ کُلِّ أَحَدٍ، وَ سُبْحَانَ اللَّهِ تَسْبِیحاً یَفْضُلُ تَسْبِیحَ الْمُسَبِّحِینَ فَضْلاً کَثِیراً لِرَبِّنَا الْبَاقِی وَ یَفْنَى کُلُّ أَحَدٍ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ تَسْبِیحاً لا یُحْصَى وَ لا یُدْرَى وَ لا یُنْسَى وَ لا یَبْلَى وَ لا یَفْنَى وَ لَیْسَ لَهُ مُنْتَهًى وَ سُبْحَانَ اللَّهِ تَسْبِیحاً یَدُومُ بِدَوَامِهِ وَ یَبْقَى بِبَقَائِهِ فِی سِنِی الْعَالَمِینَ وَ شُهُورِ الدُّهُورِ وَ أَیَّامِ الدُّنْیَا وَ سَاعَاتِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ أَبَدَ الْأَبَدِ وَ مَعَ الْأَبَدِ مِمَّا لا یُحْصِیهِ الْعَدَدُ وَ لا یُفْنِیهِ الْأَمَدُ وَ لا یَقْطَعُهُ الْأَبَدُ وَ تَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ
-در آخر روز عرفه این دعا خوانده شود: یا رَبِّ اِنَّ ذُنُوبى لا تَضُرُّکَ وَاِنَّ مَغْفِرَتَکَ لى لا تَنْقُصُکَ فَاَعْطِنى ما لایَنْقُصُکَ وَاغْفِرْ لى ما لایَضُرُّکَ و ایضا بخوان: اَللّهُمَّ لا تَحْرِمْنى خَیْرَ ما عِنْدَکَ لِشَرِّ ما عِنْدى فَاِنْ اَنْتَ لَمْ تَرْحَمْنى بِتَعَبى وَ نَصَبى فَلاتَحْرِمْنى اَجْرَ الْمُصابِ عَلى مُصیبَتِهِ.