به گزارش «شيعه نيوز»، نشریه آتلانتیک در مطلبی با عنوان «چه کسی می تواند موبدان بودایی افراطی برمه را متوقف کند؟» نوشت: ماجرای اقدامات ضدمسلمان موبدان بودایی برمه تبدیل به چالشی برای همه از آنگ سان سو چی تا پاپ فرانسیس شده است.
حتی با استانداردهای ایالت راخین برمه که شاهد تراژدی های مشابه بوده، خشونتی که طی دو هفته گذشته علیه مسلمانان این منطقه اعمال شده، خیره کننده است. در روز ۲۵ آگوست نظامیانی از اقلیت مسلمان روهینگیا به پست های پلیس حمله ور شدند. این حملات منجر به کشته شدن تعدادی از نیروهای امنیتی برمه گردید و برخوردهایی را موجب شد که نتیجه آن مرگ ۴۰۰ نفر بود. ارتش برمه مدعی است اکثر کشته شدگان شوروشیان روهینگیا بوده اند اما فعالان روهینگیا می گویند تلفات غیرنظامیان بسیار زیاد بوده است. روستاها زیر آتش است و بیش از ۱۴۰ هزار پناهجوی روهینگیا به کشور همسایه بنگلادش پناه برده اند. بیش از ۱۰ هزار بودایی راخین نیز در داخل کشور آواره شده اند.
اما بوداییان ملی گرای افراطی این هرج و مرج را فرصتی می دانند که موجب توجه همگان به تصویر منفی اقلیت مسلمان این کشور می شود. حوادث روز ۲۵ آگوست خوراک روزنامه آنگ زای یاتو را فراهم کرده است. شعار این هفته نامه که متعلق به «ما با تا»- گروهی از موبدان بودایی ملی گرای افراطی- می باشد، «نژاد و مذهب تا پایان جهان باید وجود داشته باشد» است. اما یکی از تیترهای شماره روز اول سپتامبر این هفته نامه «خطرات مختلف مسلمانان بنگالی» است. گرچه بنابر شواهد موجود خانواده های روهینگیا طی نسل های متعدد در میانمار زندگی کرده اند، اما دولت برمه ادعا می کند که ایشان از بنگلادش به این کشور آمده و آنها را «بنگالی» می خواند.
مانگ توای چون، سردبیر این هفته نامه، به تازگی طی یک مصاحبه گفته است، شخصا هیچ بیزاری نسبت به مسلمانان ندارد و حتی دوستان مسلمان نیز دارد اما «اسلامی شدن» تهدیدی است که در میانمار وجود دارد. وی می گوید: «اگر مسلمانان راخین را در کنترل خود درآوردند، به استان چین یا منطقه ایراویدی در جنوب و شمال شرقی راخین نیز هجوم می برند. در این صورت کشور ما تبدیل به یک کشور مسلمان خواهد شد و برای ما شرم است سرزمینی که از نسل های پیشین خود به ارث برده ایم، در زمانه ما از دست برود».
گروه ما با تا که در سال ۲۰۱۳ بنیانگذاری شده، در سال ۲۰۱۵ موفق شد چهار قانون مذهبی و نژادی را که عموما نسبت به مسلمانان تبعیض آمیز است، به تصویب برساند. این قوانین شامل روش های کنترل جمعیت، ممنوعیت چندهمسری، محدودیت گفتگوی مذهبی و ازدواج میان مذهبی است. با این حال دولت میانمار تلاش کرده تا مثلا با متوقف نمودن انتشار هفته نامه آنگ زای یاتو فعالیت این گروه را متوقف کند اما این نشریه با نام دیگری کار خود را ادامه خواهد داد.
ملی گرایی بودایی و تنش های مذهبی دست کم از دوران استعمار انگلیس و دوران سخت استقلال پس از آن در سال ۱۹۴۸ در برمه وجود داشته است. گروه های روهینگیا دهه هاست که تحت پرچم های مختلف برای استقلال بیشتر در راخین مبارزه می کنند. اما این تنش ها پس از سال ۲۰۱۱ زمانی که این کشور تصمیم گرفت پس از سال ها حکومت نظامی، با جهان خارج ارتباط برقرار کند و احساس عدم اطمینان از آینده زندگی بودایی در یک کشور در حال تغییر به شدت محسوس شد، وارد مرحله جدیدی گردید.
مسلمانان تنها حدود ۴ درصد از جمعیت ۵۳ میلیون نفری میانمار را تشکیل می دهند و مسلمانان روهینگیا بخشی از این اقلیت هستند. اما از آنجا که یک جمعیت بیش از ۱.۱ میلیون نفری از روهینگیا در ایالت راخین متمرکز شده اند، موجب احساس بیم و نگرانی در میانمار شده اند. این ایالت به عنوان «دروازه غرب» دیده می شود که در پس آن مسلمانان جنوب آسیا و جهان اسلام منتظر مسلمانان آن هستند.
فرانسیس وید، نویسنده کتاب جدید «دشمنان داخلی میانمار: خشونت بودایی و تبدیل یک مسلمان به دیگری» در این باره معتقد است: «مدت زمان زیادی است که ترس از سلطه فرهنگ اسلامی و در نتیجه تضعیف هویت ملی که حول و حوش بوداییسم شکل گرفته در میانمار وجود دارد. و خشونتی که طی ۵ سال گذشته به ویژه در مورد روهینگیا صورت گرفته، نشان می دهد که این تفکر در ذهن بسیاری از مردم وجود دارد. همچنین در میان بوداییان راخین که طبیعتا مادی گرا هستند، عصبانیت های محلی مبنی بر این وجود دارد که روهینگیا در حال تصاحب زمین و سلطه بر منابع هستند. این نگرانی در کنار روایت بزرگتری قرار می گیرد که رویدادهای جاری در غرب میانمار را به طور سمبولیک تری نقل می کند و آن حکایت از پیروزی نزدیکی دارد که پادشاهی میانمار را تهدید کرده و در نتیجه با تحقق آن یکی از آخرین استحکامات بوداییسم فروخواهد پاشید.»
افزایش خشونت در راخین تلاش های دولت جدید با مشاوره آنگ سان سوچی را برای مواجهه با «ما با تا» پیچیده کرده است. در حالی که منتقدان غربی سوچی را نسبت به ظلم وارده بر روهینگیا بی تفاوت می دانند، ملی گرایان بودایی معتقدند وی در مبارزه با «اسلامی شدن» ضعیف عمل کرده و مخالف او هستند.
در این شرایط بغرنج پاپ فرانسیس اعلام کرده که در اواخر ماه نوامبر پیش رو برای نخستین بار به برمه سفر می کند. بسیاری از افراد نسبت به این سفر خوشبین هستند چرا که گفتمان وی صلح و آشتی است. با این حال بوداییان راخین از وی خشمگین هستند چرا که پاپ چندین بار در حمایت از مسلمانان روهینگیا سخنرانی کرده اما توجه چندانی به قربانیان بودایی نداشته است. البته این مساله بی پاسخ نمانده و بودایی های افراطی به پاپ هشدار داده اند که از این سفر برای حمایت از روهینگیا بهره برداری نکند. اسقف های کشور برمه نیز از پاپ فرانسیس خواسته اند از به زبان آوردن کلمه «روهینگیا» خودداری کند.