به گزارش «شیعه نیوز»، اعضاي اوپك طي ماه‌هاي گذشته بارها براي بحث در مورد كاهش توليد نفت تشكيل جلسه داده‌اند. اعضاي اين سازمان از كاهش شديد قيمت نفت در دو سال گذشته رنج مي‌برند. اين كاهش موجب فشار بر بودجه اين كشورها و كاهش رشد اقتصاد كشورهاي صادر‌كننده شده است. اما ايران با پيشنهادات مربوط به فريز و كاهش توليد مخالفت و اعلام كرده كه قصد دارد سطح توليد و صادرات نفت خود را به سطح قبل از تحريم‌ها برساند.
اين موضع ايران مي‌تواند به دلايل زير اتخاذ شده باشد:
١- بازگرداندن توليد نفت به سطح قبل از تحريم‌ها براي دولت حسن روحاني نماد اثر بخش بودن برجام تلقي مي‌شود و با توجه به در پيش بودن انتخابات رياست‌جمهوري در ايران، روحاني نمي‌خواهد با توافق بر سر فريز يا كاهش توليد اين نماد را از دست بدهد.
٢- موضع ايران در زمينه كاهش توليد مستقيما به بلندپروازي اين كشور براي جذب شركت‌هاي نفتي بين‌المللي مرتبط است. دولت روحاني به موازات مذاكرات هسته‌اي مدل جديد قراردادهاي نفتي را طراحي كرده كه هدف از آن جذب سرمايه‌گذاري و تكنولوژي خارجي به بخش انرژي كشور است. از منظر سياسي نيز دولت روحاني قصد دارد با توسعه روابط خود جامعه بين‌المللي، موقعيت ايران را بهبود ببخشد. كاهش توليد نفت ايران موجب كاهش فضاي تعامل‌بخش نفت ايران با شركت‌هاي خارجي خواهد شد و اين با بلندپروازي‌هاي دولت ايران همخواني ندارد.
٣- در نتيجه تحريم‌هاي غرب، توليد نفت ايران بين سال‌هاي ٢٠١٢ تا ٢٠١٤، ٦/٠ ميليون بشكه در روز كاهش يافته و به ١/٣ميليون بشكه رسيده است. اين در حالي است كه عربستان در فاصله سال‌هاي ٢٠١١ تا ٢٠١٥ توليد خود را حدود ٩/٠ ميليون بشكه افزايش داده و به ٢/١٠ ميليون بشكه در روز رسانده است. طبيعتا كاهش توليد سبب خواهد شد تا ايران سطح سنتي توليد خود را از دست بدهد و نتواند از تاثيرات مثبت لغو تحريم‌ها بهره بگيرد.
٤- طرح اوپك براي اعمال سهميه‌هاي توليد جديد به دليل تغيير در سياست نفتي عربستان سعودي مطرح شده است. قايل شدن نقشي كليدي براي عربستان در اوپك براي ايران قابل پذيرش نيست. با تشديد تنش‌ها بين دو كشور طبيعتا براي ايران دشوار خواهد بود كه در درون اوپك ابتكارات ديكته‌شده از جانب عربستان را دنبال كند. اين به‌خصوص از آن جهت اهميت دارد كه در طول دوران تحريم‌ها، اكثر اعضاي اوپك به جاي حمايت از ايران، توليد خود را افزايش دادند و به سرعت سهم ايران از بازار را به خود اختصاص دادند.
٥- ايران در مقايسه با ديگر صادر‌كنندگان نفت، بهتر توانسته دوران قيمت‌هاي پايين نفت را تحمل كند. تهران در واكنش به تحريم‌ها قبل از آغاز افت قيمت‌ها در سال٢٠١٤ شروع به كاهش وابستگي خود به صادرات نفت كرد. در نتيجه، اقتصاد ايران نسبتا متنوع‌تر از اقتصاد ساير توليد‌كنندگان نفتي است و از تراز تجاري غيرنفتي مثبتي برخوردار است. هرچند با توجه به سهم ٢٩ درصدي درآمدهاي نفتي در بودجه ايران، اين كشور هنوز هم از ناحيه افت قيمت نفت تحت فشار است، اما در مقايسه با ساير كشورهاي صادر‌كننده، فشار مالي ناشي از قيمت‌هاي پايين نفت بر تهران كمتر است.
منبع: اعتماد