به گزارش «شیعه نیوز»، بازپس گیری شهر حلب توسط ارتش سوریه اگر صورت گیرد، به معنای «دستاورد» معنوی و سیاسی بزرگی برای دولت سوریه است زیرا این دستاورد تاکیدی بر این است که همه شهرهای بزرگ سوریه به استثنای «ادلب»مانند«حماه»،«حمص»و دمشق علاوه بر «لاذقیه»و شهرهای ساحلی در کنترلش قرار گرفته است.
«عبدالباری عطوان» نوشت: اینکه «استفان دی میستورا»فرستاده ویژه سازمان ملل به سوریه با «سید حسن نصرالله» دبیر کل حزب الله لبنان بر سر این توافق داشته باشد که راه حل نظامی بر راه حل نظامی تقدم بسیار پیدا کرده است و راه حل نهایی شده است این خود بارزترین تحول در صحنه سوریه در جدیدترین فصل های آن است.
دی میستورا روز گذشته گفت که در سایه فروپاشی آتش بس و شدت گرفتن بمباران ها پایان دادن به جنگ تبدیل به ماموریتی غیرممکن شده است اما سید حسن نصرالله که روزنامه «الاخبار»به نقل از وی سخنانی را نقل کرد گفت که «هیچ چشم اندازی برای راه حل سیاسی وجود ندارد و تحولات میدانی تعیین کننده است...معارضان میانه رو وجود ندارند معارضان یا با النصره هستند یا با داعش.»
میدان نبرد در حلب به شدت شعله ور است،روسیه در حال حاضر راه حل نظامی را در پیش گرفته است و بمباران هوایی شدید را به منظور پیشروی نیروهای زمینی از روز پنجشنبه گذشته بدون وقفه آغاز کرده است، این در حالی است که نیروهای ارتش سوریه به سمت حلب شرقی پیشروی کرده و دستاوردهایی از جمله بازپس گیری منطقه «الفرافره»در شمال غرب قلعه حلب را به دست آوردند و برخی پیش بینی ها وجود دارد که می گوید باقی مناطق شهر در روزها یا حداکثر هفته های آینده بازپس گرفته می شود.
آمریکا سرگرم مناظره تلویزیونی میان کاندیدهای انتخابات ریاست جمهوری این کشور یعنی «هیلاری کلینتون»و «دونالد ترامپ»است و با وجود فریادهای هم پیمانان عربش و پوشش رسانه ای گسترده جنگ در حلب با صدا و تصویر، بیش از آن که به شهر حلب توجه کند به مناظره توجه دارد.
«سامنتا پاور» نماینده آمریکا در سازمان ملل به مانند همتاهای خود در اتحادیه عرب رفتار کرد زمانی که در شورای امنیت اعلام کرد(مدعی شد) که «کاری که روسیه در حلب می کند مبارزه با ترویسم نیست بلکه اقدامات وحشیانه است.»(!) و خودش و «ماتیو ریکلیف» همتای انگلیسی اش به این بسنده کردند که در زمان سخنرانی«بشار الجعفری»نماینده سوریه در سازمان ملل، از سالن شورای امنیت بیرون بروند.سخنرانی ای که در آن الجعفری تاکید کرد که « جنگ علیه تروریسم هرگز آغاز نشده است و پیروزی سوریه قطعی و حتمی است.»
روسیه زمانی که وارد فرایند مذاکرات در ژنو و وین تحت عنوان های یافتن راه حل سیاسی شد با زیرکی تمام مانور داد تا زمان کسب کند و «جان کری»وزیر خارجه آمریکا را در دام خود انداخت زمانی که وی را به سمت امضای توافقنامه آتش بس به مدت یک هفته کشاند و قرار شد پس از این هفته روسیه و آمریکا به طور مشترک گروه تروریستی«فتح الشام» یا همان جبهه النصره را پاک سازی کنند.هنگامی که کری به هوش آمد و خود را پشت میله های قفس این دام دید، کار از کار گذشته بود.
«ولادیمر پوتین»رئیس جمهوری روسیه به خوبی فهمید که آمریکا نه تمایلی به انجام کاری در سوریه به نفع هم پیمانانش به ویژه در زمینه نظامی دارد و نه قدرتش را دارد.شاید مخالف سوری که کری را در کنفرانس لندن به چالش کشاند و از وی «اعترافی» درباره اینکه آمریکا به خاطر شما (مخالفان سوری)وارد جنگ نمی شود را از زیر زبانش بیرون کشید تاثیرگذارتر از همه ادبیات سیاسی و چه بسا ادبیات نظامی معارضان سوری بود زیرا وی حقیقت سیاست آمریکا و مقاصدش در سوریه را رسوا کرد و چهره واقعی اش که همه آن را می شناسند،فاش کرد.
بازپس گیری شهر حلب توسط ارتش سوریه اگر صورت گیرد، به معنای «دستاورد» معنوی و سیاسی بزرگی برای دولت سوریه است زیرا این دستاورد تاکیدی بر این است که همه شهرهای بزرگ سوریه به استثنای «ادلب»مانند«حماه»،«حمص»و دمشق علاوه بر «لاذقیه»و شهرهای ساحلی در کنترلش قرار گرفته است.
معارضان سوری می خواستند که حلب را پایتخت خود کنند دقیقا به مانند همپیمانان شان در یمن زمانی که شهر«عدن»را پایتخت جایگزین دولت «عبدربه منصور هادی»و هوادارانش کردند اما نبود اراده جنگی آمریکایی و سرگرم شدن عربستان سعودی همپیمان بزرگش به بحران های مالی و جنگش در یمن و تغییر اولویت های همپیمان دیگرش یعنی ترکیه و تمرکزش بر ایجاد منطقه حایل به منظور ناکام کردن طرح جدایی طلبی کردها و اسکان دوباره پناهندگان سوریه در این منطقه، تحقق این آرزوی معارضان را دشوار کرده است اگر نگوییم که محال کرده است.
ممکن است اتفاق های غیرمنتظره ای رخ دهد و حرف و حدیث های زیادی درباره احتمال واکنش آمریکا به شکست هایش در زمین سوریه با تسلیح معارضان به موشک های ضد هواپیما که روی دوش حمل می شوند از طریق هم پیمانان عربش به منظور تکرار تجربه افغانستان که در نهایت منجر به شکست نیروهای شوروی و عقب نشینی آنها شد،وجود دارد.
هر گونه موشک آمریکایی پیشرفته ای که به معارضان سوری تحویل داده شود چه بسا منجر به استفاده از آن علیه هواپیماهای روسی شود و فقط علیه هواپیماهای سوری استفاده نمی شود و این یعنی نقض همه خطوط قرمز و نزدیک شدن به برخورد مستقیم روسیه و آمریکاست؛چیزی که دو قدرت بزرگ هرگز آن را نمی خواهند.
پیش بینی های دی میستورا و سید حسن نصر الله درباره اینکه راه حل سیاسی در عمل پایان یافت و میدان و زمین نبردها تعیین کننده است، درست از آب درآمد و روزها و هفته های آینده چه بسا خطرناک ترین روزها و هفته ها در پنج از سال عمر بحران سوریه است و خدا عالم تر است.