به گزارش «شیعه نیوز»، مریم منصف ساعاتی پیش درباره‌ی گزارشی که در گلوب‌اند میل درباره‌ی شهر زادگاه او منتشر شده بود بیانیه داد.
گلوب‌اند میل دریافته بود که خانم منصف، برخلاف آنچه گفته می‌شد که او زاده شهر هرات در افغانستان است، در ایران به دنیا آمده است.
مریم منصف می‌گوید پس از شنیدن این موضوع، از مادرش در این باره پرسیده و مادرش هفته گذشته تایید کرده که او در بیمارستان امام رضای مشهد به‌دنیا آمده است.
وزیر نهادهای دموکراتیک در کابینه آقای ترودو و نماینده لیبرال پیتربرو در پارلمان کانادا در بیانیه خود گفته است در برابر همه‌ی آنچه کانادا به او داده احساس مسئولیت می‌کند که پاسخ‌گوی مردم باشد و این موضوع را برای آنان شفاف کند.
متن بیانیه مریم منصف این است:
روزنامه گلوب‌اندمیل مطلبی را منتشر کرد که در آن اشاره شده بود من در ایران و در شهر مشهد به دنیا آمده‌ام و نه در هرات افغانستان؛ آن چنان که من در تمام عمر گمان می‌کردم آنجا به دنیا آمده‌ام.
به این دلیل که می‌دانم بسیاری از کانادایی‌ها داستان زندگی مرا شنیده‌اند، حالا می‌خواهم درباره تصورات غلطی که ناخواسته به وجود آمده است توضیح بدهم.
در روزهای گذشته، مادرم برای اولین بار به من گفت که من و خواهرانم در واقع در شهر مشهد و در کشور ایران به دنیا آمده‌ایم؛ شهری که در حدود ۲۰۰ کیلومتری مرزهای افغانستان قرار دارد.
پس از اینکه پدر و مادر من در هرات افغانستان با هم ازدواج کردند، شرایط ناامنی بر منطقه حاکم شد. شهر به خاطر جنگ به شدت ویران شده بود و هزارن نفر نیز کشته شده بودند. به دلیل اینکه پدر و مادر من دیگر در شهر خود امنیت نداشتند، تصمیم گرفتند که خطر نکنند و به شهر مشهد در ایران بروند؛ جایی که می‌توانستند در امنیت باشند. آنها امید داشتند که به زودی به جایی باز خواهند گشت که خانواده‌شان برای قرن‌ها آن را خانه می‌نامید. در حالی که ما در ایران امنیت داشتیم، ما آنجا هیچ مدارک رسمی‌ای نداشتیم و مانند هزاران پناه‌جوی افغانستانی دیگر، نمی‌توانستیم از حقوق برابر و امتیازاتی برخوردار باشیم که شهروندان ایرانی از آنها برخودار هستند. بعد از درگذشت پدرم، ما هر وقت که شرایط امنیتی اجازه می‌داد به افغانستان رفت و آمد می‌کردیم.
من و خواهرم از مادرم پرسیدیم که چرا او هیچ گاه به ما نگفت که ما در ایران به دنیا آمده‌ایم. مادرم به ما گفت که او فکر نمی‌کرده این موضوع مهم باشد. ما شهروندان افغانستانی هستیم و از پدر و مادری افغانستانی به دنیا آمده‌ایم و طبق قوانین ایران، اینکه ما در این کشور به دنیا آمده‌ایم باعث نمی‌شود شهروندان ایرانی به حساب آییم.
بسیاری از قربانیان اعتقاد دارند که دردهای‌شان با گفتن از سرگذشت‌شان التیام خواهد یافت؛ اما گروه دیگری از قربانیان هم هستند که نمی‌توانند به گذشته خود دوباره نگاه کنند. مادر من هیچ‌گاه درباره درد غیرقابل بیان خود صحبت نکرد؛ دردی که دلیل به وجود آمدن آن درگیری و ترور بود. این هفته من و خواهرانم از او خواستیم از این درد دوباره برای‌مان بگوید.
این درگیری‌ها پدر مرا از من ربود و باعث شد من و خانواده‌ام برای یک عمر بترسیم. ما خوشبختانه خانه‌ای را یافتیم که به ما خوشامد می‌گفت؛ پیتربرو در استان انتاریو در کشور کانادا؛ جایی که ما در آن چالش‌ها و سختی‌های پروسه اسکان دوباره را تجربه کردیم.
من ۲۰ سال پیش به عنوان یک پناه‌جو به کانادا آمدم و حالا عضو چهل و دومین پارلمان کشور هستم.
من به خاطر همه دستاوردهای بزرگی که این کشور اجازه داد به‌دست بیاورم، بار مسئولیت عظیمی را احساس می‌کنم. پاسخ‌گویی و شفافیت در برابر عموم، مردم هم جزئی از همین‌هاست.
کانادا در اینکه من به اینجایی که هستم برسم، نقش مهمی داشت. اینجا تنها جایی است که من حقیقتا احساس می‌کنم به آن تعلق دارم و من با همه‌ی وجودم به اینکه کانادایی هستم افتخار کنم.