به گزارش «شيعه نيوز»، ظلم به شیعه اصولا به اقداماتی که از سوی برخی حکام و اعوان آنها برای مبارزه با مذهب شیعی و ممانعت از فعالیت های علمی و فرهنگی آن، تحت پیگرد قرار دادن علما، شیعیان، محروم کردن از حقوق، مخالفت با مشارکت در عرصه سیاسی، فتواهای تکفیری علیه شیعیان، قتل و ترور، ممانعت از برگزاری آزادانه شعائر انجام می شود، اطلاق می شود.
ظلم تاریخی ضد شیعه
علاوه بر ظلم هایی که در طول تاریخ به ویژه در زمان امویان و عباسیان بر شیعیان روا داشته شد؛ در دوره عثمانی ها در قرن شانزدهم در مناطق تحت قلمرو عثمانیان شیعیان زیادی کشته شدند و شیخ نوح حنفی فتوای تکفیر شیعیان و ضرورت قتل آنها را داد و بر اساس همین فتوا شمار زیادی از شیعیان در حلب کشته شدند. عثمانیان بسیاری از علمای شیعه را نیز کشتند.
در دوره صلاح الدین ایوبی، سیاست وی بر کنار زدن شیعیان استوار بود. بسیاری از قضات شیعه عزل شدند و قضات شافعی جانشین آنها شدند.
ظلم ضد شیعه از عربستان تا شرق آسیا
شیعیان در عربستان که عمدتا در الاحساء و القطیف در شرق این کشور به سر می برند از تبعیض شدید رنج می برند. شیعیان برای ساخت مراکز عبادی و اجتماعی آزادی عمل ندارند. سوگواری برای امام حسین(علیه السلام) در عربستان مجازات به دنبال دارد و شیعیان نمی توانند شعائر مذهب شیعه را اجرا کنند. کتب شیعی ممنوع است. مراکز و سایت های شیعی معمولا فیلتر هستند. شیعیان در ادارات دولتی عربستان کمتر مجالی می یابند و خیلی اندک در شرکتهای دولتی به کار گرفته می شوند. خدمات بهداشتی و آموزشی که به شیعیان ارائه می شود بسیار ضعیف است. تبعیض در مراکز آموزش درباره شیعیان روا داشته می شود. در محاکم و امور قضایی نیز شیعیان با ظلم روبرو می شوند. شیعیان در زمینه سیاسی نیز شانسی ندارند و در عربستان نمی توانند سمتی عالی رتبه داشته باشند.
در بحرین نیز با وجود اینکه اکثریت جمعیت آن را شیعیان تشکیل می دهند اما در معرض ظلم آل خلیفه قرار دارند. آنها از رسیدن به مناصب دولتی محروم و از مراکز شهر به دور نگه داشته شده اند. شیعیان بحرین به ویژه از سال ۲۰۱۱ به بعد در معرض انواع سرکوب و ظلم قرار دارند.
در امارات تقریبا ۱۷ درصد شیعه وجود دارد. در این کشور شیعیان در معرض محدودیتهای فراوان قرار دارند. بافت جمعیت شیعیان در ابوظبی متشکل از بحرینی ها که معمولا از بحرین آمده اند، عجم که از ایران آمده اند، لواتیا که از هند آمده اند، است
در قطر تعداد شیعیان زیاد مشخص نیست اگرچه وضعیت بهتری دارند ولی تبعیضها علیه آنان وجود دارد.
شیعیان در عراق که وضعیت مشخص دارند. آنها در زمان بعثی ها سختی ها و مشقت های زیادی کشیده اند و بسیاری از آنها قربانی شده اند و در دوره پس از سقوط صدام نیز قربانی انفجارها و اقدامات تروریستی هستند.
در هند شیعیان وضعیت بهتری نسبت به دیگر کشورها ندارند و کشمیری ها در معرض کشتار بزرگ، آتش زدن کتابخانه و منازل قرار دارند تا جایی که یا مجبور به فرار می شوند یا تقیه در پیش می گیرند.
در شرق آسیا در مالزی قانون این کشور ضد شیعیان است و هر که فعالیتی علیه شیعه انجام دهد بازداشت می شود. در چین شیعیان در منطقه سین کیانگ هستند و عمدتا شیعیه اسماعیلی اند و در مناطق کوهستانی چین همانند بردگان خرید و فروش می شوند.
معطوف کردن نگاه جامعه بین المللی به ظلمی که به شیعیان روا داشته می شود
حال با مقدمه ای که گفته شد و با توجه به اینکه آزادی دینی به عنوان یک اصل مورد جامعه جهانی است موضوع مهمی که مطرح می شود بحث پیگیری مظلومیت شیعه و ظلمی که به آنها روا می شود است. این بدان مفهوم است که از نظر حقوقی و رسانه های این مظلومیت بین المللی شود تا همگان متوجه ظلم هایی که به شیعیان روا داشته می شود، بشوند.
در این میان سازمانهایی که در زمینه حقوق بشر و آزادی های دینی و مذاهب فعالیت می کنند باید تلاش مضاعفی به کار گیرند تا مظلومیت شیعه بین المللی شود به ویژه که تحول شگرفی در زمینه اطلاع رسانی و ارتباطات به وجود آمده است. این مظلومیت باید در جامعه بین المللی مطرح شود.
بین المللی کردن یا به اصطلاح مطرح کردن موضوع شیعه در عرصه بین المللی حتما مفید است و مهمترین فایده آن پایبندی حقوقی و اخلاقی است که هر اقدامی ضد شیعه را محکوم می کند. اگر محکومیت بین المللی وجود داشته باشد این بدان مفهوم است که هر اقدامی علیه شیعه از طریق فتوای تکفیری صورت گیرد و هر فرد و طرفی که مجوز قتل شیعه را صادر کند، در معرض پیگیرد قرار می گیرد حتی اگر خطیب مکه باشد که دعوت به جنگ فراگیر ضد کسانی که آنها را رافضی می خواند، نماید.
مطرح کردن مظلومیت شیعه در عرصه بین الملل سبب می شود که کافر شمردن آنها جرم شمرده شود و تکفیر شیعه یا دیگر اقدامات علیه آنها به مثابه جنایت ضد بشری و فاجعه بشری تلقی شود.
به همان اندازه که شیعه عراق در طول تاریخ در معرض ستم واقع شده است، شیعیان در کشورهای حوزه خلیج فارس در معرض ظلم فراوان قرار گرفته اند. طرح موضوع مظلومیت شیعه در جامعه بین الملل می تواند بحرین و سعودی ها را هم در بر گیرد به ویژه که حاکمان این دو کشور خط مشی سلفی را دنبال می کنند. شیعیان در بحرین و عربستان پس از ظلم و ستم امویان و عباسیان در این دو کشور اسکان گزیدند.
در عربستان همانگونه که گفته شد شیعیان از زمان تسلط آل سعود در سال ۱۹۱۳ در معرض ظلم وهابی قرار گرفتند.
عربستان سعودی اخیرا شیخ نمر النمر از روحانیون این کشور را که بسیاری از سازمان های حقوق بشری و بشردوستانه خواستار آزادی وی بودند را اعدام کرد. همچنین رژیم بحرین شیعیان را زندانی می کند و تابعیت شیخ عیسی قاسم روحانی مشهور این کشور را سلب کرده است.
جدای از وضعیت شیعیان در کشورهای حوزه خلیج فارس، در مناطق دیگر نیز همانطور که گفته شد ستم های فراوانی به شیعیان روا داشته می شود که رصد و توقف آن از اهمیت زیادی برخوردار است.
یکی از مناطقی که می توان مظلومیت شیعه را در آن پیگیری کرد، قاره آفریقاست. شیعیان در این قاره مظلوم واقع شده اند و مورد تعدی فراوان واقع می شوند. مطرح کردن آنها در مجامع بین المللی و پیگیری حقوقی وضعیت آنها مهم است.
شیعیان در مصر نیز از وضعیت خوبی برخوردار نیستند و از بسیاری از حقوق مذهبی خود محروم هستند.حسن محمد شحاته از رهبران شیعیان مصر در ۶تیرماه ۱۳۹۲ به طرز فجیعی کشته شد و پیکرش مورد تعرض و توهین قرار گرفت. قتل فجیع وی و تعدادی دیگر از شیعیان بازتاب‌های وسیعی یافت.
در غرب قاره آفریقا نیز مقامات نیجریه، مرتکب کشتار شیعیان نیجریه در اواخر سال ۲۰۱۵ شدند. بر اساس آمار رسانه ها ۶۰۰ نفر قربانی شدند و بیش از ۷۰۰ نفر مفقود شدند. مقامات نیجریه اقدام به بازداشت شیخ ابراهیم زکزاکی و تخریب منزل وی کردند.
همه این شواهد و حوادث، گواه کشتار و ستمهای برنامه ریزی شده در کل دنیا ضد شیعیان دارد. ستم علیه شیعیان از طریق ابزار سلفی وهابی صورت می گیرد که باید با آن مقابله کرد و از گزارش های مربوط به آزادی دینی برای مطرح کردن موضوع شیعه استفاده کرد. این موضوع مهمی است که نباید مورد غفلت واقع شود.
از آنجا در این موارد یعنی ستم به شیعیان به بحث حقوق بشر مطرح می شود و اینکه هیچ کشوری نمی تواند حقوق بشر را موضوعی صرفا داخلی تلقی کند و این حق را به خود بدهد که با اتباع خود هر رفتاری داشته باشد از این رو ناقضان حقوق به این اعتبار که علیه بشریت دست به تعدی زده اند مورد بازخواست بین المللی واقع می شوند.
در مقدمه منشور سازمان ملل بر اصل حقوق بشر و توجه به کرامت و ارزشهای انسانی و برابری تاکید شده است.
بدون شک مطرح کردن وضعیت شیعیان در عرصه بین الملل و رنجهایی که ضد آنها روا داشته می شود سبب می شود که تعدی ضد آنها تکرار نشود. پیام مظلومیت شیعه باید به گوش جامعه جهانی رسانده شود و از سازمان های بین المللی و حقوق بشری در این زمینه کمک گرفته شود. قتل شیعیان از طریق عوامل انتحاری و حملات تروریستی و نیز سرکوب آنها و نادیده گرفتن حقوق آنها و تبعیض هایی که علیه آنها روا داشته می شود همگی مصداق ظلم علیه بشریت است که باید مورد توجه قرار گیرد.
افکار عمومی بین المللی باید از ظلم ضد شیعیان مطلع شوند و از حجم موارد نقض حقوق آنها آگاه شوند. از همه ابزار می توان در این زمینه بهره گرفت از پوستر و عکس گرفته تا فیلم های مستند و گزارش و استفاده از شورای حقوق بشر و شورای امنیت.
ظلم علیه شیعه باید به عنوان ظلم علیه بشریت تلقی شود و مورد توجه همه بشریت باشد. البته ناگفته پیداست که رژیمهایی که علیه شیعیان ستم می کنند از ابزار زر به خوبی برای خنثی کردن تلاش ها استفاده خواهند کرد اما اگر موضع جنبه بین المللی پیدا کند به طور حتم دیگر نمی توانند در برابر فشار افکار عمومی ایستادگی کنند و با سیلی از فشارهای افکار عمومی در سراسر دنیا روبرو هستند. برای مطرح کردن موضوع شیعه در عرصه بین الملل باید از سازمانهای حقوق و بین المللی استفاده شود.
در قوانین بین المللی به اصل برابری و عدم تبعیض و حق مشارکت سیاسی تاکید شده است. در صورت ظلم مشهود امکان تحرک بین المللی برای موضوع وجود دارد. کمیته هایی باید تشکیل شود تا پیگیر حقوق شیعه در مجامع بین المللی باشد. هنگامی که موضوع ستم مشهود شود آنگاه نوبت به سازمان ملل و تحقیقات مربوط می رسد. پس از ارائه اسناد و ادله موجود به دفاتر سازمان ملل و ارائه نمایندگان سازمان ملل در گزارش های دوره ای، موضوع بین المللی می شود.