به گزارش «شیعه نیوز»، 14 ربیع الثانی سال 66 هجری قمری با گذشت پنج سال از
دهم محرم سال 61 هجری فردی به نام مختار ثقفی برای خونخواهی ثارالله در شهر کوفه قیام کرد
که جمع زیادی از مردم بر اساس کتاب خدا، سنت رسول الله(ص)، مطالبه خون امام حسین
و اهل بیت آن حضرت و دفاع از مستضعفان با وی بیعت کردند.
مختار در چنین روزی دستور داد بر بالای بام‌ها، نی‌ها را آتش زده و به
دنبال آن صدای «یا منصور اَمِت» و «یا لثارات الحسین»، در کوفه طنین‌انداز شد، در این
هنگام جنگ‌هایی میان سپاهیان مختار به فرماندهی ابراهیم اشتر و سپاهیان ابن مطیع
در گرفت که در همه آنها سپاهیان مختار به پیروزی رسیدند.
پس از گذشت چندی، مختار سر عبیدالله بن زیاد را برای امام سجاد(علیه
السلام) فرستاد، امام زین‌العابدین(علیه السلام) خیلی خوشحال شدند و نقل است که
مختار را دعا کردند و فرمودند: «جزى الله المختار خیرا» و این گونه بود که اهل بیت(علیه
السلام) بعد از واقعه عاشورا یک حالت جشن کوچک همراه با پخش میوه برگزار کردند.
*فرجام برخی قاتلان امام حسین(علیه السلام)
در آن زمان جامعه اسلامی شاهد چند جناح بود، یکی «عبدالله بن زبیر»
که حجاز در دست او بود. دیگری شام بود که باقی مانده بنی‌امیه آنجا بودند و بعد از مختار ظهور کرد، در حقیقت مختار، کوفه
را از دست فرماندار ابن زبیر درآورد، بنابراین اصطکاک شدیدی بین مختار و ابن
زبیر وجود داشت و امام سجاد(علیه السلام) در مدینه تحت حاکمیت شدید ابن زبیر حضور داشت، تأیید علنی و رسمی امام سجاد(علیه السلام) از مختار
به معنی مقابله با ابن زبیر بود که چند خصوصیت بارز داشت، یکی اینکه به شدت مخالف
اهل بیت(علیه السلام) بود، ویژگی دیگر ابن زبیر خشونت بود. ماجرایی معروف است که
محمد بن حنفیه و ابن عباس و گروهی از بنی‌هاشم را کنار زمزم جمع کرد و گفت که یا
باید با من بیعت کنید یا شما را با آتش می‌سوزانم! هیزم هم برای این کار جمع‌‌آوری
کرده بود که مختار نیرو فرستاد و آنها را آزاد کرد.
شمار کشته شدگان در قیام مختار را بر سه هزار نفر از جمله عمربن سعد و
پسرش، شمر بن ذی الجوشن، حکیم بن طفیل، زیاد بن مالک، خولی، منقذ بن مره، عبدالله
بن اسید، سنان، زید بن رقاد، مالک بن بشر، حرمله، عمرو بن حجاج، ربیعة بن مخارق
گفته شده است.
جدول پیش‌رو با استناد به دانشنامه 14 جلدی امام حسین(علیه السلام) به
بیان فرجام برخی از قاتلان امام حسین(علیه السلام) و یاران با وفای ایشان از سوی
مختار و طرفداران وی می‌پردازد:
| نام | نقش وی در کربلا | سرانجام و چگونگی مرگ |
| شمر بن ذی‌الجوشن | نقش‌آفرین اصلی جنایات کربلا، صدور دستور یورش همه جانبه به امام حسین(علیه السلام) و یارانش | دستگیری توسط مختار ثقفی، گردن زدن او و انداختن وی در روغن داغ |
| عبید الله بن زیاد | در حادثه کربلا، همه جنایت‌ها به دستور مستقیم عبیدالله تحقق یافت و بعد از یزید بیشترین نقش را در فاجعه عاشورا داشت | چکیدن قطره خونی از سر مبارک امام حسین(علیه السلام) بر ران او و باقی ماندن آن زخم تا آخر عمر، جسدش توسط ابراهیم بن مالک اشتر به آتش کشیده شد |
| عمر بن سعد | مجرم شماره سوم فاجعه کربلا و فرماندهی عملیات کربلا را بر عهده داشت | به دستور مختار ثقفی به قتل رسید و سرش از تن جدا شد |
| حرملة بن کاهل | پرتاب تیر بر گلوی علی‌اصغر(علیه السلام) | مختار ثقفی دستور داد تا بدنش را تیرباران کنند |
| حصین بن نُمیر | فرمانده تیراندازان لشکر عمر بن سعد و تیراندازی به امام حسین(علیه السلام) | ابراهیم بن اشتر جسد او را سوزاند و سرش را برای مختار به کوفه فرستاد، سر او در مکه و مدینه آویزان ماند تا درس عبرتی برای دیگران باشد |
| شبث بن ربعی | با شمشیر به صورت مبارک امام حسین(علیه السلام) زد | ابراهیم بن مالک اشتر آنقدر ران‌هایش را برید تا مرد. سپس سرش را جدا و جسدش را سوزاند |
| ابحر بن کعب | برداشتن مقنعه حضرت زینب(سلام الله علیها) و کشیدن گوشواره از گوش ایشان | ابراهیم بن مالک اشتر، دست و پاهایش را قطع کرد، چشم‌هایش را از حدقه درآورد |
| شرحبیل | از پشت بر صورت امام حسین(علیه السلام) زد | مختار او را با آتش سوزاند |
| بَجدل بن سُلیم | انگشت مبارک امام(علیه السلام) را برای در آوردن انگشتر برید | مختار او را دستگیر، دست و پاهایش را برید آنقدر در خون غلتید تا هلاک شد |
| اسحاق بن حَیوه حضرمی | داوطلبانه بر پیکر امام حسین(علیه السلام) تاخت و پیراهن حضرت را به غارت برد | با پوشیدن پیراهن اباعبدالله(علیه السلام) به مرض پیسی مبتلا شد و موهایش ریخت، توسط مختار دستگیر شد و دستور داد بر بدنش تاختند تا به هلاکت رسید |