به گزارش «شیعه نیوز»، «عبدالباری عطوان» در یادداشتی در این روزنامه به مشارکت کشورهای اروپایی در حمله به مواضع داعش در سوریه و عراق و حملات آنها پرداخت و نوشت: سرزمین‌های عربی هدفی مشروع برای حملات همگان تبدیل شده است. هواپیماهای کشورهای دیگر حریم هوایی سرزمین‌های عربی را نقض می‌کنند و البته کسی از شمار این هواپیماها خبر ندارد. خون عرب ها و مسلمانان به‌سان آبشار جاری است و شمار شهدای بی‌کفن آنها از حد و مرز گذشته است.
انواع موشک های پیشرفته و بمب های هوشمند و غیر هوشمند، نیروهای ویژه آمریکایی، روسی، انگلیسی و فرانسوی برای قتل و کشتار در کشورهای عربی به کار گرفته می شوند، اما صدای اعتراضی از کسی بلند نمی شود، گویا کشتن عرب ها و مسلمانان به امری حلال تبدیل شده است و گویا سرزمین‌های ما به اراضی مشاع (مشترک) تبدیل شده است که هیچ حاکمیتی در آنها نیست.
همه این قتل و کشتار و ویرانی با عنوان مبارزه با «دولت اسلامی» (گروه صهیونیستی- تروریستی داعش) و ریشه کن کردن آن صورت می‌گیرد، اقدامی مانند ریشه‌کن کردن بعث در عراق و البته در کنار آن وحدت ملی، همزیستی و کرامت انسانی نیز ریشه کن می شود و تقسیم و تجزیه جغرافیایی، طایفه ای و نژادی صورت می گیرد. ما اکنون در برابر توطئه ای بزرگ برای تجزیه پیکر بی جان سرزمین‌های عربی هستیم و ما با چشمان باز شاهد این تحولات هستیم، اما خطرناک تر از این تحولات مشارکت رهبران ما در این امر و حمایت مالی آنها با استفاده از اموال، منابع نفتی و ثروت های ماست.
سوریه اکنون در معرض تقسیم به منطقه شرقی و غربی مانند آلمان قرار دارد و هر ابرقدرت و کشور بزرگی خواهان بخشی از آن است و در آینده شاهد سوریه شرقی، سوریه غربی، دمشق شمالی و دمشق جنوبی خواهیم بود و بعید نیست که شاهد کشیده شدن دیوارهایی مانند دیوار برلین باشیم که این تقسیم بندی را ده ها سال تثبیت کند و البته این همان سرنوشتی است که منتظر همه کشورها و شهرهای ماست و ما اکنون در سرآغاز این امر هستیم.
برای ما معنای چنین حملات دیوانه‌وار نظامی قابل نیست. ما اکنون این سوال را داریم که هواپیماها و موشک هایی که اکنون در حریم هوایی عراق و سوریه هستند چه کسانی را خواهند کشت و شمار شهدای ما چه تعداد است؟ ما می خواهیم به این پرسش ما پاسخ داده شود که شمار شهدای ما تاکنون چند نفر بوده اند و آیا آنها به علت عرب و مسلمان بودن هدف قرار می گیرند، همان طور که در عراق، لیبی، یمن و سوریه هدف شاهد این امر هستیم؟
نمی توانیم باور کنیم که ائتلاف (آمریکا) برای نابود کردن «دولت اسلامی» (گروه تکفیری- صهیونیستی داعش) شش هزار حمله هوایی در عراق و سوریه انجام داده باشد و در آنها بی گناهان را نکشته باشد و همه کشته شدگان از عناصر «دولت اسلامی» باشند. چرا کسی متوجه این واقعیت تاسفبار نیست و چرا رسانه های عربی آن را سانسور می کنند؟
آیا باور کردن تبلیغات رسانه‌های غربی و رسانه‌های همسو با غرب منطقی است که می گویند این حملات که از یک سال پیش آغاز شده است فقط مواضع دولت اسلامی را هدف قرار داده است؟ این چگونه ممکن است؟ زیرا تا آنجایی که ما می دانیم ابوبکر البغدادی در کاخی مانند کاخ الیزه نیست و مانند آمریکا، فرانسه و انگلیس در کشورهای حوزه خلیج (فارس) دارای پایگاه نظامی نیست؟
علاوه بر این، چه کسانی بودند که زمینه و فضای مناسب برای رشد «دولت اسلامی» در سوریه و عراق ایجاد کردند؟ آیا همان‌ها نبودند که امروز برای نابودی آن با یکدیگر به رقابت نشسته اند؟ آنها بودند که در گذشته بذر طایفه گری و انحصارگری را پاشیدند و سرزمین های ما را اشغال، ارتش های ما را خوار ، دانشمندان ما را ترور و زیرساخت های ما را بمباران و نابود کردند.
دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس، پارلمان را برای تصویب کردن توسعه ماموریت هواپیماهایش برای هدف قرار دادن اهدافی در سوریه پس از عراق تحریک کرد و در این خصوص نه عرب ها بلکه برخی نمایندگان انگلیسی با او مخالفت کردند.
اشتون کارتر، وزیر دفاع آمریکا، به صراحت از قصد کشورش برای اعزام نیروی ویژه به عراق برای کمک به نیروهای عراقی و پیشمرگ ها در مبارزه با دولت اسلامی خبر داد و حیدر العبادی نخست وزیر عراق در واکنش به او اعلام کرد که در این اقدان حساس با او هماهنگ نشده است و تاکید کرد که خواهان حضور نیروهای آمریکایی یا غیر آمریکایی در عراق نیست.
در این خصوص، آقای العبادی تصور می کند که بر عرش کشوری مستقل و دارای حاکمیت تکیه زده است که می تواند چیزی را قبول یا رد کند، اما او فراموش کرده است که مانند اکثر سران عرب چیزی جز «مترسک» در برابر اشغالگران بیگانه نیست.
همه این سران عرب مانند محمود عباس و حامد کرزی چیز جز مهره و ابزار نیستند که نه کرامت دارند و نه حاکمیت و نه تصمیم گیر مستقل هستند بلکه مجری اوامر اشغالگران هستند و در این خصوص منابع کشورهای خود را در خدمت تثبیت این اشغالگری، حمایت از آن و بلکه ریشه‌دارکردن آن به کار می گیرند.
به زبان عاطفه و احساس می نویسیم زیرا آنچه در کشورهای عربی روی می دهد با زبان عقل و منطقه سازگار نیست و همه ما بردگان طرح های شرقی و غربی هستیم که هدف از این طرح ها به ذلت و بردگی کشاندن ما و غارت منابع ماست.