امام علی (علیه السلام): اَلْخَوْفُ أَمَانٌ.
ترس ايمنى است يعنى ترس از خدا ايمنى است از عذاب و عقاب روز جزا، زيرا كسى كه او را ترس از جناب اقدس ايزدى كما ينبغي باشد كارى نكند كه مستحق سخط و غضب او گردد پس در روز جزا ايمن خواهد بود اگر كسى گويد كه: بنا بر اين جمعى را كه معصوم باشند و گناه نكنند بايد كه ايشان را در دنيا خوفى از خدا
نباشد با آنكه خوف و رجاء بر هر كس على السواء واجب است؟ جواب گوئيم كه:
يكى از جمله واجبات خوف از خداست پس كسى را كه خوف نباشد عاصى خواهد بود پس چگونه معصوم را تواند بود كه خوف نباشد. اگر كسى گويد كه: هرگاه معصوم گناه نكند پس خوف او وجهى ندارد پس چرا خدا خوف را بر او هم واجب كرده باشد؟ جواب گوئيم كه: هيچ كس هر چند گناه نكند از عهده شرائط بندگى إلهى و شكر نعم او جلت آلاؤه كما ينبغي بر نتواند آمد مگر آنكه با وجود آن خود را مقصر در آن درگاه داند و هميشه خائف باشد پس با وجود آن اعتراف بتقصير و خوف حق تعالى از راه تفضل يا استحقاق ديگر مؤاخذه او را جايز نداند پس كسى كه اعتراف بتقصير نكند و خائف نباشد ايمن از عقاب و مؤاخذه نتواند بود هر چند عصيانى از او صادر نشده باشد و ايضا طاعات و عبادات خود را در آن درگاه چيزى دانستن و بآن اعتبار ايمن بودن كمال عجب است و آن امريست مذموم و لهذا حق- تعالى نهى از آن كرده پس همين معنى در هر كه باشد بد است هر چند بد ديگر نكند پس بر هر كس خوف از حق تعالى لازم باشد و بآن اعتبار بر هر كس حتى معصومين واجب شده.
غررالحکم 75
