به گزارش «شیعه نیوز»، نشست علمی "شناخت علویان سوریه" روز پنج شنبه بیست و یکم مهرماه 1401 با حضور اساتید و پژوهشگران، در سالن کنفرانس مجمع جهانی اهل بیت(ع) در شهر قم برگزار شد.
آقای «محمدحسن بادیانی نیشابوری» مؤلف "موسوعۀ 14 جلدی علویان و شیعه در سوریه" سخنران این جلسه بود که در ابتدا درباره سوابق خود در جمهوری عربی سوریه بیان کرد: از سال 1368 به این کشور زندگی رفتم و از سال 1372 از سوی آیت الله تسخیری(ره) به عنوان "نماینده مجمع جهانی اهل بیت(ع) در سوریه" منصوب شدم.
وی ادامه داد: در مدتی که به عنوان نماینده مجمع جهانی اهل بیت(ع) در سوریه فعالیت فرهنگی می کردم، کتاب دو جلدی "الشیعة فی السوریة" را تدوین کردم که حاوی مطالب علمی و جغرافیایی درباره شیعیان این کشور است. آن کتاب مورد تمجید آقای تسخیری قرار گرفت و در لبنان به چاپ رسید.
محمد بادیانی درباره مناطق سکونت شیعیان سوریه گفت: شیعیان اثنی عشری در اقلیت هستند و به صورت پراکنده در مناطق "حمص"، "حلب" و "ادلب" زندگی می کنند و عموماً در روستاها هستند.
وی با ذکر اینکه اکثریت ساکنان سوریه از اهل سنت و علویان می باشند افزود: هشتاد درصد علویان سوریه بدون آگاهی کامل از هویت دینی خود زندگی می کنند و صرفاً خود را محبّ اهل بیت(ع) می دانند.
بادیانی ادامه داد: ریشه این امر به دوران حکومت امویّان در شامات باز می گردد که جو خفقان علیه تشیع و پیروان علی(ع) وجود داشت. در نتیجه این فشارها، ترویج معارف اسلام ناب تضعیف شد.
وی درباره اطلاق نام "علوی" به این طایفه هم گفت: شیعیان سوریه به دلیل داشتن علماء، شعراء و نوابغ برجسته، همیشه مورد کینه ورزی از طرف امویان قرار می گرفتند. آنها برای تحقیر این گروه، القابی مانند "علی‌اللهی"، "علوی" و "باطنی"را برای شیعیان سوریه به کار می بردند تا علاوه بر تثبیت کفر شیعیان، بین شیعیان ایران و سوریه فاصله ایجاد شود.
این پژوشگر مذاهب درباره استمرار این تهمت ها تا دوران حاضر هم تصریح کرد: آثار این دشمنی امویان تا زمان معاصر هم ادامه داشت؛ به طوری که برخی از علمای دانشگاه الازهر مصر در یک نشریّه به دلائل کفر علویان سوریه پرداختند! ولی با تلاش عالمان سوریه و دیدار حضوری آنان با «جمال عبدالناصر» این مسئله به اتمام رسید و مطالب آن نشریه حذف گردید.
مؤلف "موسوعۀ علویان و شیعه در سوریه" بیان کرد: در سال 1972 یعنی 7 سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، 150 عالم علوی در سوریه طی بیانیه ای اعلام کردند که: "ما در اصول و فروع، تابع مکتب تشیّع دوازده امامی هستیم". با مطالعه این بیانیه، شروع به نوشتن تاریخ و باورهای علویان کردم که در 6 جلد در سال 2005 به سرانجام رسید.
او درباره برخی دلائل و مستندات تشیع علویان افزود: علاوه بر بیانیه 150 عالم علوی سوریه، اولین شخصیتی که درباره تاریخ ائمه(ع) کتابی نوشت «حسین بن حمدان خصیبی» رهبر علویان بود که تحت عنوان کتاب «الهدایة الکبری» در سال 346 ق. نگاشته شده است.
بادیانی افزود: بقیه منابع اصلی علویان که مورد تأیید تمام علمای آنان باشد هم بر تمام باورهای شیعه امامیه منطبق است. اما در این بین، برخی منابع تحریف شده یا نظرات شخصی بعضی عالمان علوی وجود دارد که موجب فهم اشتباه مسلمانان از باورهای آنان گردیده است.
او گفت: با مطالعه بیشتر منابع و تتبع در مستندات درباره زندگی علویان، "موسوعۀ علویان" را کامل تر نمودم. برخی نهادها و افراد مهم سوریه نیز از آن حمایت کردند که منجر به چاپ رسمی کتاب 14 جلدی "موسوعۀ علویان و شیعه در سوریه" در سال 2010 م. گردید.
مؤلف کتاب موسوعه علویان با اشاره به عنایت حضرات آیات عظام مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی(ره) و موسوی اردبیلی(ره) به این کتاب اظهار کرد: مقدمه این موسوعه از سوی رئیس سابق دانشگاه دمشق و هفت تن از علمای بزرگ علوی در سوریه به شکل مفصل نوشته شد و آنان محتوای موسوعه علویان را "هویّت گمشدۀ خود در تاریخ" معرفی کردند.
این پژوهشگر در پایان نشست اظهار داشت: برخی باورهای علویان که مورد بحث و چالش واقع می شود مانند نسخ یا جبر و تفویض، ناظر به بحث های عرفانی و درک شخصی افراد است که موجب تغییر اعتقادات آنان نیست و مبانی علویان کاملا مطابق با اصول شیعه است.
انتهای پیام
