به گزارش «شیعه نیوز»، مراکش و اتیوپی نیز برنامه بارورسازی ابرها را دنبال می‌کنند. عربستان سعودی به‌تازگی یک برنامه را در مقیاس بزرگ آغاز کرده است و ده‌ها کشور دیگر خاورمیانه و شمال آفریقا در حال بررسی آن هستند.
گرم و خشک‌تر شدن هرچه بیشتر خاورمیانه بر اثر تغییرات اقلیمی، برخی کشورهای منطقه را واداشت به دنبال گرفتن باران بیشتر از ابرها باشند. در این میان سایر کشورها نیز تلاش می‌کنند که از این قافله عقب نمانند.
تارنمای نیویورک تایمز چاپ آمریکا در گزارشی نوشت: با خشک شدن خاورمیانه و شمال آفریقا، کشورهای این منطقه مسابقه‌ای را برای تولید مواد شیمیایی و به‌کارگیری تکنیک‌هایی آغاز کردند که امیدوار هستند، بتوانند از طریق آنها قطرات باران را از ابرهای بی‌ثمر، خارج کنند.
در حالی که کشورهای ثروتمند مانند امارات، صدها میلیون دلار برای این هدف، هزینه می‌کنند، سایر کشورها در حال پیوستن به این مسابقه هستند و تلاش می‌کنند قبل از اینکه دیگران همه‌جا را خشک کنند، سهم عادلانه‌شان را از باران به‌دست آورند؛ هرچند درباره اینکه با استفاده از این روش می‌توان به اندازه کافی باران تولید کرد که ارزش این میزان از تلاش و هزینه را داشته باشد یا نه، سؤالاتی جدی مطرح است.
مراکش و اتیوپی نیز برنامه بارورسازی ابرها را دنبال می‌کنند. عربستان سعودی به‌تازگی یک برنامه را در مقیاس بزرگ آغاز کرده است و ده‌ها کشور دیگر خاورمیانه و شمال آفریقا در حال بررسی آن هستند.
چین بزرگ ترین برنامه را در سراسر جهان دارد و تلاش می‌کند ابرها را وادار به باریدن بر روی رودخانه یانگ‌تسه کند که در برخی نقاط در حال خشک‌شدن است.
در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، حاکمان امارات متحده عربی دریافتند که حفظ ذخایر فراوان آب به اندازه ذخایر بزرگ نفت و گاز این کشور اهمیت دارد. در حالی که در سال ۱۹۶۰ میلادی، زمانی که جمعیت این کشور کمتر از ۱۰۰ هزار نفر بود، آب کافی برای حفظ جمعیت این کشور کوچک وجود داشت. تا سال ۲۰۲۰ میلادی، جمعیت این کشور به حدود ۱۰ میلیون نفر افزایش یافت و تقاضا برای آب نیز زیاد شد.
بر اساس یک مقاله تحقیقاتی که در سال ۲۰۲۱ میلادی چاپ شد، ساکنان امارات تقریباً ۱۴۷ گالن برای هر نفر در روز مصرف می‌کنند، در حالی که میانگین مصرف جهانی آب به ازای هر نفر ۴۷ گالن است.
بسیاری از دانشمندان درباره کارایی بارورسازی ابرها تردید دارند و معتقدند این علم هنوز به اثبات نرسیده است. یکی از مشکلات بر سر راه آنها این است که پس از بارورسازی ابرها نمی‌توان مطمئن بود که این ابرها می بارند یا خیر.
همچنین همه ابرها امکان تولید باران را ندارند و حتی ممکن است ابری که مناسب بارورسازی به‌نظر می‌رسد، رطوبت لازم را نداشته باشد یا ابرها به جای باران، برف تولید کنند یا ابری که برای بارش باران در امارات بارور شده است، در اثر وزش باد، باعث توفان در بوستون شود.
در تابستان ۲۰۱۹ میلادی، بارورسازی ابرها باعث بارش بارانی شدید در دبی در امارات شد. شدت باران به قدری بود که مقامات شهری مجبور شدند آب را از مناطق مسکونی و مرکز خرید مجلل دبی خارج کنند.
باروری ابرها در سال ۱۹۴۷میلادی (۱۳۲۵ شمسی) آغاز شد؛ یعنی وقتی محققان جنرال الکتریک بر اساس یک قرارداد نظامی برای یافتن راهی برای یخ زدایی هواپیماها در هوای سرد و ایجاد مه برای مبهم‌کردن حرکات نیروها تلاش خود را آغاز کردند.
برخی از این تکنیک‌ها در ویتنام هم برای طولانی‌تر کردن فصل باران‌های موسمی به کار گرفته شد تا تأمین نیرو برای ویتنام شمالی دشوارتر شود.
انتهای پیام
