به گزارش «شیعه نیوز»، بچه‌ها موجودات بیگناهی هستند که نیاز به توجه و مراقبت زیاد از طرف والدین دارند. شیوه‌‌های فرزند پروری از گذشته تا کنون تغییراتی زیادی پیدا کرده‌اند. در دنیای امروز، هم پدر و هم مادر کار می‌کنند و همین مسئله باعث شده، برخورد با فرزندان و تربیت آنها دچار درد سرهایی بشود.
فشارها و استرس‌های شغلی بر رابطه‌ی والد و فرزند تاثیر پُررنگی دارد. خوب است بدانید حرف‌هایی از جانب شما می‌تواند تاثیرات مخربی بر روحیه‌ی کودکتان و رابطه‌ای که با او دارید بگذارد و ما در این مطلب به شما می‌گوییم چه چیزهایی می‌توانند قلب کوچک و حساس فرزندتان را بشکنند.
مدام مقایسه کردن با سایر بچه‌ها
پسر بزرگ‌تان همیشه نمرات خوبی از ریاضی‌اش می‌گیرد؟ توانایی یادگیری زبانش فوق العاده است؟ بسیار خب، شاید او واقعا با استعداد باشد اما به این معنی نیست که فرزند کوچک‌تر شما هم باید حتما همین ویژگی‌ها و استعدادها را داشته باشد تا به او ببالید. مقایسه کردن بچه‌ای با بچه‌های دیگر و تحقیر و سرزنش او بابت اینکه شبیه فلانی نیست، بدترین رفتار یک پدر یا مادر می‌تواند باشد.
این کار شما نه تنها قلب فرزندتان را می‌شکند بلکه به او این احساس را می‌دهد که مورد علاقه‌ی پدر و مادرش نیست. در نتیجه به توانمندی‌هایش شک می‌کند و اعتماد بنفس خود را از دست می‌دهد. بهتر است ویژگی‌ها و توانایی‌های منحصر بفرد فرزندتان را پیدا کنید و او را بابت هر کار کوچکی که انجام می‌دهد تشویق نمایید.
پیش همه از شکست‌های او صحبت کردن
شاید حلقه‌ی بزرگی از دوستان و آشنایان داشته باشید که عادت دارند تمام ماجراهای زندگی‌شان را برای هم تعریف کنند. اما مطرح کردن عدم موفقیت فرزندتان نزد همه، امتیاز منفی بزرگی برای شیوه‌ی رفتاری شما با فرزندتان است. هیچ لزومی ندارد دیگران چیزی از شکست‌های فرزند شما بدانند. والدین هم اغلب فراموش می‌کنند که شکست‌ها، سنگ بنای موفقیت‌ها هستند و ناکامی‌ها در هر مرحله‌ای از زندگی قابل قبول و طبیعی‌اند. از سویی دیگر، باید به فرزندتان اهمیتِ درس گرفتن از شکست‌ها را یاد بدهید و او را تشویق کنید با تلاش بیشتر، دفعه‌ی بعد موفق شود.
مدام پند و اندرز دادن
شاید طی سال‌های دانشگاه‌تان خیلی خوب جلوی همه سخنرانی می‌کردید و بابت نطق‌های زیبای‌تان جوایزی هم گرفته باشد اما این ویژگی شما در مورد فرزندتان موثر نخواهد بود. بچه‌ها ذاتا کنجکاوند و دوست دارند همه چیز را تجربه کنند. آنها برای هر سوالی که به ذهن‌شان خطور می‌کند، به دنبال جواب‌های قانع کننده هستند و همین خصوصیت در آنها باعث می‌‌شود خطاها و اشتباهات زیادی هم بکنند. مدام وعظ و خطابه کردن شما فقط فاصله‌ی میان‌تان را زیاد می‌کند. سعی کنید با فرزندتان مثل یک دوست رفتار کنید، نه مانند یک رئیس!
موضوعاتی وجود دارند که نیاز است در مورد آنها به طور مفصل با فرزندتان بحث و گفتگو کنید اما این گفتگو باید دو طرفه باشد، پس متکلم وحده نباشید و به فرزندان هم اجازه‌ی حرف زدن و اظهار نظر بدهید. اگر چنین شیوه‌ای نداشته باشید، فرزند شما هر روز از شما دور و دورتر شده و سراغ افرادی خواهد رفت که ممکن است صلاح او را نخواهند. رئیس بازی‌های شما قلب فرزندتان را خواهد شکست.
سرزنش کردن
آیا جزو پدر و مادرهایی هستید که کودک خود را بابت هر اشتباهی سرزنش و نکوهش می‌کنند؟ آیا به هر دلیلی از دست فرزندتان عصبانی می‌شوید و فکر می‌کنید هر اتفاق بدی که می‌افتد تقصیر فرزندتان است؟ سرزنش کردن کودک بابت هر چیزی به اعتماد بنفس او لطمه میزند. باید درک کنید که فرزند شما هنوز خیلی کم سن و سال و کم تجربه است و فشارهای کاری شما و خستگی و بی‌حوصلگی‌تان را درک نمی‌کند. بنابراین سرکوفت و سرزنش‌های شما او را آزرده و دلخور می‌کند.
بیش از حد انتظار داشتن
فرزندتان را با انتظارات و توقعات عجیب و غریب و خارج از توان او بمباران نکنید! هیچ ایرادی ندارد اگر کودکتان در درسی ضعیف است و نمی‌تواند بهترین نمره را بگیرد. هیچکس کامل نیست و سرعت یادگیری بچه‌ها با هم متفاوت است. همه قرار نیست مدارج عالی علمی را طی کنند و خوشبختی و موفقیت در زندگی نیز، لزوما به تحصیلات وابسته نیست. این مسئولیت شماست که به عنوان پدر و مادر، کودکتان را به تلاش برای موفقیت تشویق کنید اما اول باید توانمندنی‌های خاص او و ظرفیتش را در نظر بگیرید و به علاقه مندی‌هایش بیشتر از هر چیزی اهمیت بدهید.
وقت کافی برای او صرف نکردن
شاید به کارتان معتاد باشید اما حق ندارید فرزندتان را نادیده بگیرید. حمایت روحی و عاطفی از جانب والدین طی سال‌های رشد کودک، نقشی غیرقابل انکار و جایگزین ناپذیر بر شکل گیری هیجانات و تقویت عواطف او دارد. اگر اوقات با کیفیتی با فرزندتان سپری نکنید، رابطه‌تان را تخریب می‌کنید. فرزند شما هنوز جوان‌تر از آن است که درک کند چقدر مشغله دارید و تحت فشارید. او دوست دارد وقت‌هایی را فقط با او باشید و به او توجه کنید. تفریحات آخر هفته با فرزندتان را با هیچ چیز دیگری جایگزین نکنید.
با القاب بد خطابش کردن
پوست فرزندتان تیره است؟ عینک میزند؟ فرزند شما ممکن است بابت ویژگی خاص فیزیکی‌اش نسبت به خودش تردیدهایی داشته باشد و اگر شما با اشاره به این ویژگی، با اسامی بدی خطابش کنید، او را ناراحت‌تر می‌کنید و احساس ناامنی به او می‌دهید.
وظیفه‌ی شما این است که کاری کنید او احساس راحتی کند. تشویقش کنید روی مهارت‌هایش کار کند و به او شخصیتی قوی و مستقل بدهید. به فرزندتان یاد بدهید ویژگی‌های ظاهری افراد مهم نیستند و چیزی که اهمیت دارد، صداقت، مهربانی و بااراده بودن است که انسان را قوی و خواستنی می‌کند. پس با دست انداختن فرزندتان، قلب او را نشکنید و حس بدی به او ندهید.
اینکه بگویید: تو را به مدرسه‌ی شبانه روزی خواهم فرستاد
بچه‌ها از این عبارت برای هشدار دادن به فرزندشان استفاده می‌کنند. یک بچه‌ی آسیب پذیر و حساس ممکن است این تهدید را خیلی جدی بگیرد و این فکر به او القاء شود که پدر و مادر دیگر او را نمی‌خواهند.
ترس و اضطراب جدایی از پدر و مادر می‌تواند کودکتان به کلی از پا بیندازد. برخی از بچه‌هایی که از خانواده جدا شده و به مدارش شبانه روزی می‌‌‌روند، دچار افسردگی و آسیب‌های روحی و روانی می‌شوند که بخشی از شخصیت آنها شده و همیشه با آنها خواهد بود. قلب کودکتان را با این تهدیدها نشکنید.
مایه‌ی درد سر دانستن او
آیا کودکتان خانه را بهم می‌ریزد؟ هر بار که فرزندتان کار اشتباهی می‌کند او را بازخواست نکنید. او هنوز کوچک و بازیگوش است و باید این را بپذیرید. مایه‌ی زحمت و درد سر خواندن فرزند، بیشتر به ضرر اوست تا به نفعش.
لطفا تصویر مثبتی که فرزندتان از خودش ساخته نابود نکنید. او به دنبال جلب توجه شماست، پس با تشویق کردنش هر بار که کار خوبی می‌کند، این توجه را به او بدهید. به او فرصت بدهید تا روی ضعف‌هایش کار کند، بینید چه چیزهایی او را خوشحال می‌کنند و حرفی نزنید که روح لطیف او آسیب ببیند.
کامل و بی‌عیب نشان دادن خودتان
متاسفانه این ابزاری است که پدر و مادرها برای تحقیر کردن و زیر سلطه گرفتن فرزندشان از آن استفاده می‌کنند. نشان دادن خودتان به عنوان یک فرد کامل و بی‌نقص و وادار کردن فرزندتان برای الگو برداری از شما، آسیب‌های جدی به او وارد می‌کند.
واقعیت این است که هیچکس کامل نیست و اگر انتظار داشته باشید فرزند شما کاملا بی‌عیب باشد، فشار و استرس زیاد به او وارد می‌کنید. به جای اینکه خودتان را الگوی کاملی معرفی کنید، به فرزندتان بگویید چه ضعف‌هایی دارید که سعی می‌کنید برطرف‌‌شان کنید. به شخصیت او احترام بگذارید و از او نخواهید مانند فرد دیگری باشد، حتی خود شما!
دنیای ما به اندازه‌ی کافی بی‌رحم و خشن است، پس با رفتارها و حرف‌های‌تان دنیا را برای فرزندتان سخت‌تر از این نکنید. اجازه دهید فرزندان با تغذیه‌ی عاطفی که از شما دریافت می‌کند، تا جایی که ممکن است از زندگی‌اش لذت ببرد.
انتهای پیام
