به گزارش «شیعه نیوز»، با تسلط طالبان بر افغانستان، زنان اما آسیب‌پذیرترین قشر جامعه بوده که این گروه ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های زیادی را فراراه کار و فعالیت آنها ایجاد کرده است، به‌گونه‌ای که اکثریت زنان اکنون در حالت ناامیدی و یاس به خود و آینده شان نگاه می‌کنند.
فرزانه احمدی (نام مستعار)، یک فعال حقوق زن که تا پیش از سقوط طالبان در کابل کار و فعالیت می‌کرد، ولی اکنون بیکار و خانه‌نشین شده، اظهار داشت: «زنان اکثرا می‌ترسند از این‌که از سوی طالبان تعقیب بشوند و یا هم به دست افراد ناشناس ترور شوند، چون مواردی هست که به زنان معترض هشدار داده شده که اگر جان تان را دوست دارید به سرک‌ها/خیابان‌ها بیرون نشوید در غیرآن مسئولیت به گردن خودتان است؛ این یعنی تهدید مستقیم هر نوع مظاهره و تجمع اعتراضی!»
احمدی با اشاره به ممنوعیت‌های طالبان در برگزاری هر نوع تظاهرات از سوی زنان، می‌افزاید: «طالبان حق اجازه برگزاری تظاهرات را به هیچ‌وجه به زنان نمی‌دهد. زنان بارها در هماهنگی با طالبان خواستند تظاهرات مسالمت‌آمیز و دادخواهانه برگزار کنند اما آنها مانع از برگزاری اعتراضات زنان شدند.»
نارضایتی‌های زنان روز به روز اوج می‌گیرد
این فعال حقوق زن در ادامه تصریح می‌کند: «هرچند هنوز اعتراضات زنان به‌صورت پراکنده در نقاط مختلف کشور برگزار می‌شود و از انسجام لازم برخوردار نیست، ولی این یک واقعیت است که روز به روز دامنه اعتراضات، نارضایتی و دادخواهی زنان افزایش پیدا می‌کند و آنها از این جرئت و جسارت برخوردارند که صدای اعتراض عدالت‌خوانه شان را بلند کنند.»
احمدی با بیان این‌که «قیودات» و «سختگیری‌های زیاد» عرصه را برای هر نوع فعالیت اجتماعی و اقتصادی زنان تنگ کرده، می‌افزاید: «شرایط موجود به‌شدت زنان افغان را هم از نظر اقتصادی و هم از نظر روحی و روانی آسیب‌پذیر و متلاشی کرده است.»
او می‌گوید: «هم‌اکنون خبرنگاران زن بیکار هستند، اساتید زن آن‌گونه که قبلا فعالیت می‌کردند حالا دیده نمی‌شوند. از جانب دیگر، دانشجویان دختر هم روز به روز به‌خاطر شرایط سخت موجود اقدام به ترک تحصیل می‌کنند، چون با مشکلات اقتصادی مواجه شده‌اند و پس از این اکثرا نمی‌توانند هزینه‌های تحصیل خود را پیدا کنند.»
بیکاری زنانی که تنها نان‌آور خانواده بودند
این فعال حقوق زن با انتقاد از عملکردهای این‌چنینی طالبان می‌گوید، اکنون زنانی کار و شغل شان را از دست داده‌اند که تنها نان‌آور خانواده شان هستند: «من زنانی را می‌شناسم که تنها نان‌آور خانواده شان بودند ولی حالا به خاطر بیکاری، دسترخوان آنها از نان خالی است و به نان شب و روز خود در مانده‌اند.»
بازگشت دوباره طالبان در افغانستان باعث شده که بسیاری از زنان شغل شان را از دست دهند و خانه‌نشین شوند
او در ادامه به برخی مشکلات دیگر زنان نیز اشاره کرده، می‌گوید: «اولین مشکل ما حقوق اولیه ما است که هیچ‌یک از آنان تامین نمی‌شود. ما نیاز به کار داریم، نیاز به تحصیل داریم و نیاز به امنیت داریم، درحالی‌که هیچ‌یک از این حقوق برای تمام مردم افغانستان و بویژه زنان تامین نشده است.»
احمدی شرایط فعلی را «خوف‌ناک» و «آزار دهنده» توصیف می‌کند و می‌گوید: «اداره طالبان به هیچ خانمی حق کار در ادارات دولتی را نداده و فقط به داکتران زن آن‌هم در شرایطی که نیاز پیدا کرده‌اند، حق کار داده‌اند.»
او در پایان می‌گوید که «کابل هم‌اکنون به شهر ارواح شباهت دارد و نمی‌توان هیچ‌گونه امیدواری به آینده داشت.»
گفتنی است اداره طالبان پس از تسلط بر افغانستان اعلام کردند که زنان حق کار در بیرون از منزل را ندارند. هرچند باری هم سخنگوی این گروه اعلام کرد که تلاش‌ها برای ایجاد یک طرزالعمل برای کار زنان در ادارات جریان دارد، اما هنوز هم ممنوعیت‌ها فراراه کار و فعالیت زنان همچنان پابرجاست.
انتهای پیام
