به گزارش «شیعه نیوز»، دو امام همام پس از شهادت در منزلشان به خاک سپرده شدند و تا سال‌ها شیعیان برای زیارت به این خانه می‌آمدند. این خانه در کنار مسجدی بود که گویند محل نماز خواندن آن دو امام بود و وقتی که در خانه مذکور بسته بود، شیعیان در پشت پنجره خانه تجمع می‌کردند و آن حضرات را زیارت می‌کردند و سپس به مسجد مذکور می‌رفتند و نماز زیارت می‌خواندند و سال‌ها این وضعیت ادامه داشت. نخستین کسی که بر قبور مطهر این امامان گنبدی ساخت، ناصرالدوله حمدانی بود که در سال ۳۳۳ هجری قمری گنبدی بر مرقد آنان بنا نمود و این گنبد بار‌ها تجدید بنا و ترمیم گردید تا این که سرانجام در قرن دوازدهم به همت حکمران خوی (احمد دنبلی خوئی، متوفی سال ۱۲۰۰ هجری قمری) و با هزینه فراوان، این صحن بنا شد و برای آن روضه، رواق، گنبدی عالی و گلدسته ساخت. برای سرداب مطهر نیز صحن جداگانه‌ای با ایوان و راه و پله‌ای جدا، همچنین برای زنان دهلیز و سردابی مستقل ساخت.
در سال ۱۲۸۵ هجری قمری، ناصرالدین شاه دستور داد تا گنبد حرم مطهر را طلاکاری کنند که این امر بر روی گنبد نیز نوشته شده است. گنبد حرم مطهر عسکریین بزرگترین گنبد اماکن مقدس شیعه است. به طوری که محیط آن ۶۸ متر و قطر آن ۲۲ متر و ۴۳ سانتی‌متر است و تعداد آجر‌های طلای آن بالغ بر هفتاد و دو هزار عدد آجر است. در کنار این گنبد، دو مناره طلایی قرار دارند که ارتفاع هر کدام از آن‌ها از سطح زمین ۳۶ متر و از سطح بام صحن بالغ بر ۲۵ متر است.
در زیر گنبد حرم مطهر، ضریح نقره‌ای زیبایی قرار دارد که ساخته هنرمندان اصفهانی است. درون حرم و قسمت‌هایی از رواق‌ها به طرز زیبایی آینه‌کاری شده و از یادگار‌های ملک فیصل اول، پادشاه هاشمی عراق است و به وسیله ایوانی فراخ و سقف‌دار به صحنی که پیرامون حرم را فراگرفته راه می‌یابد. البته پس از انهدامى که در این بارگاه صورت گرفت، مجدداً تمام این ویژگی‌ها با زیبایی بیشتر و با همان اندازه‌ها، ساخته شد. داخل صحن شریف ۴۵ ایوان وجود دارد که ۱۶ ایوان سمت غرب و ۹ ایوان سمت جنوب و ۲۰ ایوان سمت شرق قرار گرفته‌اند و یکی از ویژگی‌های این صحن آن است که فاقد حجره است.
