به گزارش «شیعه نیوز»، «صلاح الجمل» قاری مصری که با «نامبر وان» خواندن تلاوت خود جنجال زیادی به پا کرده است، تأکید کرد: من به اسطوره‌های تلاوت قرآن کریم به ویژه شیخ جلیل الحصری و شیخ محمد صدیق منشاوی بسیار احترام می‌گذارم و در ارتباط با این قاریان چیزی نگفتهام.
محمد الساعاتی سخنگوی رسمی اتحادیه قاریان و حافظان مصر با صدور بیانیه‌ای در این باره اعلام کرد با صلاح الجمل تماس گرفته و نسبت به پیامدهایی که سخنان وی به دنبال داشته است، اظهار تأسف و ناراحتی کرده است.
وی افزود: صلاح الجمل سوگند خورده است قصد او تنها شوخی بود و به همین دلیل او در ویدئوی منتشره درباره بزرگان تلاوت مصر پس از گفتن سخنان خود می‌خندد و با مراجعه به ویدئو، این مسئله قابل اثبات است.
جمل تصریح کرد: من گفتم اشتباهات من، مانند اشتباهات بزرگان است زیرا اشتباه در تلاوت قرآن برای هر قاری امکان دارد و من فراموش نمی‌کنم خداوند بر من منت نهاد و در ۱۱ سالگی به وسیله شیخ محمود خلیل الحصری تکریم شده و او جایزه ۲۵ پوندی و یک نسخه مصحف شریف به من اهدا کرد و یاسمین الحصری و برادرش محمد مرا به مسجد شیخ الحصری برای قرائت قرآن دعوت کردند.
وی در پایان گفت: من به دلیل عشقی که به شیخ الحصری، منشاوی و عبدالباسط دارم همچنان نوارهای صوتی تلاوت کامل آنها را نگه داشتهام و همیشه پیش از خواندن قرآن، تلاوت آنها را با هدف یادگیری و تبرک گوش میدهم.
این قاری مصری ادامه داد: بزرگان تلاوت، ماه، خورشید و ستارگان جهانند و خاکی که این بزرگان بر روی آن راه رفته‌اند بر سر من باد.
اتحادیه قاریان مصری پیش از این با صدور بیانیه‌ای در واکنش به اظهارات صلاح الجمل تصریح کرد: اظهارات تنش‌زای صلاح الجمل که در آن خود را «نامبر وان»(مرد شماره یک) تلاوت دانسته و به بزرگان تلاوت مصر و در رأس آنها شیخ مصطفی اسماعیل، قاری با سابقه و شیخ عبدالباسط عبدالصمد معروف به «صدای مکه» و «صاحب حنجره طلایی» اهانت کرده بود، در اتحادیه نارضایتی در پی داشته است.
شیخ محمد حشاد، از شیوخ القراء مصر و رئیس اتحادیه قاریان مصر از کمیته گزینش قاریان رادیو و تلویزیون این کشور خواست با توجه به اهانت الجمل به بزرگان تلاوت، در حکم تأیید این قاری مصری تجدیدنظر کند.
فرومایه‌ای که شهرتش را به قیمت شوخی با اساتیدش بخواهد، مناسب شوی شوخی است نه تلاوت قرآن مجید
بلی، قراء مشهور هم اشکالاتی در قرائت دارند ولی بی‌شوخی و خیلی هم جدی بایستی با ذکر علّت و ارائه راه حلّ، متذکر شد که در اینصورت هم، مخدوش کردن سمعۀ دیگری، هیچ لزوم / توجیهی ندارد. مثلا: بین دو کلمۀ غیب بضنین، علامت «س» سکته لازم است تا قارئ را از ارتکاب ادغام فاحش، بازدارد
وَ ما هُوَ عَلَا اﻟْغَيْبِۜ بِضَنينِِ (تکویر ٢٤)