به گزارش «شیعه نیوز»، استاد حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم (ع) در تشریح دعای روز بیست وسوم ماه مبارک، ظلم و بخل را از موانع استجابت دعا برشمرد و گفت: همه عیوب و گناهان از قلب نشات می‌گیرد و تمام گناهان به دلیل آلودگی‌های قلبی انسان است.
اَللّهُمَّ اغْسِلْنِی فِیهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الْعُیوبِ وَ امْتَحِنْ قَلْبِی فِیهِ بِتَقْوَی الْقُلُوبِ یا مُقِیلَ عَثَرَاتِ الْمُذْنِبِینَ. خدایا در این ماه از گناهانم شست و شویم ده و از عیب‌ها پاکم کن و دلم را به پرهیزگاری دلها بیازمای، ای نادیده گیرنده لغزش‌های گنهکاران.
حجت الاسلام حسن عامری به خبرنگار معارف ایرنا گفت: فراز پایانی دعای روز بیست و دوم که می فرماید یا مجیبت دعوه المضطرین (ای اجابت کننده خواهش درماندگان)، آغازی برای دعاهای روزهای بیست و سوم و بیست و چهارم است، تا ببینیم دعوت چه کسانی پذیرفته می شود. در دنیای پرتلاطم امروز بسیاری از افراد و خانواده ها را می بینیم که گرفتاری های متعددی از نظر اجتماعی، اخلاقی، سیاسی و فرهنگی دارند ولی این موضوع مهم است که دعای ما چه زمانی به اجابت الهی می رسد.
وی افزود: در ابتدای دعای امروز به درگاه الهی می گوییم خدایا مرا پاک ساز. زمانی که انسان آلوده به گناه است و به مردم ظلم می کند، باید بدانیم که دعای یک ظالم مستجاب نخواهد شد. این ستم ممکن است به همسر، فرزند، همسایه، پدر و مادر، دوست، زیردست یا بالادست باشد که مانع از استجابت دعاست. برخی افراد می گویند که در شب های قدر دعاهای بسیاری می کنند ولی هیچکدام از این دعاها مستجاب نمی شود. یکی از دلایل مستجاب نشدن دعا این است که به دیگران ظلم می کنیم و دعای یک انسان ظالم هیچ زمانی مستجاب نمی شود.
این استاد حوزه یکی از موانع استجابت دعا را عیب های انسان خواند و اضافه کرد: گاهی برخی مسائل به مرز گناه نمی رسد. مانند خساست یا بخل ولی همین مساله مانع اجابت دعاست. چون ممکن است بخل، انسان را به جایی برساند که نه تنها خودش بخششی نداشته باشد، بلکه حتی راضی نیست که دیگران از مال خود بخششی داشته باشند. چنین عیبی باعث می شود تا انسان برای دیگران نیز دعا نکند.
وی علت چنین عیوبی را در نداشتن تقوای قلب دانست و افزود: در دعای امروز از خدا می خواهیم که قلب ما را از تقوا پر کند. چون همه عیوب و گناهان از قلب نشات می گیرد. یعنی اگر انسان حسادت یا کنیه داشته باشد، یک بی تقوایی قلبی دارد. بی تقوایی قلبی حتی ممکن است اینگونه باشد که انسان محبت افراد خوب را در دل نداشته باشد یا از افراد بد، خوشش بیاید. بخشی دیگر از بی تقوایی قلبی این است که به ظلم دیگران راضی باشیم. به همین دلیل از خدا می خواهیم که تقوای قلب به ما عنایت کند. تمام گناهان به دلیل آلودگی های قلبی انسان است مانند دست آلوده که به هر جایی بزنیم، آلوده می شود. لذا از خدا می خواهیم که اگر در جایی دست و زبان ما می لغزد، از ما درگذرد.
از جعفر پسر محمّد از پدرش از پدربزرگش علی پسر حسین از فاطمۀ کوچک از حسین پسر علی از برادرش حسن (درود خدا بر آنان) فرمود: مادرم فاطمه را ديدم كه در شب آدینه در نمازگه ایستاده و تا شکفتن ستون بامداد، خم و راست میشد و شنیدم که برای گرویدگان نیاز میکرد؛ نامشان می‌بُرد و برایشان [از خدا] بسیار خواهش میکرد؛ و لیک برای خودش چیزی نمی‌خواست؛ پرسیدم: مادر! چرا برای خودت هم مانند دیگران از خدا نخواستی؟ فرمود: پسرم! [نخست] همسایه، سپس خانه!