به گزارش «شیعه نیوز»، شمار بسیاری از پناهجویان با استقرار در اردوگاه‌ها در کشورهای مختلف در فضایی محدود با حد فاصل اندک با یکدیگر و بدون هیچ امکان بهداشت، گذران زندگی می کنند. برغم تلاش امدادگران و اعمال مقررات سختگیرانه برای پیشگیری از شیوع کرونا، کارشناسان شیوع این بیماری مسری و مهلک را در اردوگاه‌ها اجتناب ناپذیر می دانند.
دویچه وله نوشت: پناهجویان در اردوگاه‌های کشورهای مختلف از یونان گرفته تا لبنان، بنگلادش و یا کنیا در خطر شدید ابتلا به ویروس کرونا قرار دارند. در اردوگاه پناهجویان موریا در جزیره لسبوس یونان حدود ۲۰ هزار نفر در فضایی محدود که در حاشیه باغ‌های زیتون امتداد دارد زندگی می‌کنند. این بزرگترین اردوگاه مهاجران و پناهندگان در یونان و در اروپا است.
جزیره لسبوس در سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ در خط مقدم جبهه حرکت گسترده پناهجویان و مهاجران به سوی اروپا قرار داشت. ورود افراد به این اردوگاه از ۲۸ فوریه (۹ اسفند ماه) که آنکارا با پیش بینی اوجگیری حرکت آوارگان سوری، اعلان کرد نمی تواند پذیرای شمار بیشتری از مهاجران باشد، افزایش یافته است.
این شبکه خبری با اشاره به گذران شب در چادرهای موقتی و سرپناه‌های برزنتی ادامه داد: شرایط بهداشتی در این اردوگاه فاجعه بار است. انبوه زباله در همه جا به چشم می‌خورد، تحمل بوی این زباله‌ها دشوار است. هر خانواده تنها در چند متر مربع زندگی می‌کند. تراکم چادرها آنقدر زیاد است که گاهی تنها یک جرقه برای شروع آتش‌سوزی کافی است. در هفته جاری کودکی به دلیل آتش‌سوزی در این اردوگاه درگذشت.
دویچه وله افزود: “در موریا هزاران نفر باید به طور مشترک از یک ظرفشویی استفاده کنند. به گفته ساکنان این اردوگاه بعضی اوقات آنها مجبور هستند ساعت‌ها صف بکشند تا چیزی برای خوردن دریافت کنند. ساکنان اردوگاه‌های پناهجویان حداقل امکانات بهداشتی را هم در اختیار ندارند. شرایط موجود در این اردوگاه‌ها زمینه مناسبی برای پرورش بیماری‌هاست.
با وجود این شرایط سازمان “پزشکان بدون مرز” جلوگیری از شیوع بیماری در اردوگاه پناهجویان یونان را “غیرممکن” خوانده است.
در یونان تنها بخش کوچکی از تقریبا چهار میلیون پناهجوی ترکیه در اردوگاه‌ها زندگی می‌کنند. پناهجویان در ترکیه سعی می‌کنند خود را به شهرها برسانند. اما در مرز ترکیه و یونان، اوضاع رو به وخامت است. از زمانی که رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه دو هفته پیش اعلام کرد که مرزهای اروپا را باز می‌کند، هزاران پناهجو در امتداد این مرزها سکنی گزیده‌اند”.
از زمانی که ترکیه با نادیده گرفتن توافق خود با اتحادیه اروپا مرزهایش با این نهاد را به روی پناهجویان گشود، هزاران آواره و پناهجو راهی مرز این کشور با یونان شده‌اند. در طول این مدت، نوار مرزی ترکیه و یونان پیوسته شاهد درگیری‌های شدید نیروهای امنیتی و حفاظتی یونان با پناهجویانی بوده که کوشش می کنند به هر ترتیب ممکن وارد مرزهای اتحادیه اروپا شوند.
دویچه وله با اشاره به نگرانی از شیوع ویروس کرونا در دیگر اردوگاه‌های جهان نوشت: در جنوب بنگلادش کوکس بازار (Cox’s Bazar)یکی از بزرگترین اردوگاه‌های پناهندگان در جهان واقع شده است. در اواخر تابستان سال ۲۰۱۷، صدها هزار روهینگیایی (اقلیت مسلمان میانمار) در پی تعقیب و کشتار و ویرانی دهات و خانه‌هایشان توسط نظامیان میانماری به بنگلادش پناهنده شدند. در حال حاضر حدود ۸۵۰ هزار نفر در این اردوگاه زندگی می‌کنند.
تا کنون تنها سه مورد تأیید شده از مبتلایان به ویروس کرونا در بنگلادش شناسایی شده‌اند که همه آنها در شمال این کشور و در فاصله دوری از اردوگاه‌ها بوده‌اند. اما کارشناسان معتقدند که اوضاع این گونه باقی نخواهد ماند. بنگلادش یکی از پرجمعیت ترین کشورهای جهان است که سیستم بهداشتی و درمانی آن با مشکلات جدی روبروست.
نیروهای امدادی در تلاش هستند که از ورود ویروس به اردوگاه‌ها جلوگیری کنند. سازمان جهانی بهداشت (WHO) دماسنج‌های مادون قرمز را در فرودگاه نزدیک اردوگاه کاکس بازار توزیع کرده و مسافران پس از ورود باید برای اطلاع از دمای بدن‌شان آزمایش شوند. این سازمان لباس‌های محافظ اضافی در اختیار بیمارستان‌های منطقه قرار داده است. در اردوگاه‌ها به طور مرتب در باره علائم کووید-۱۹ هشدار داده می‌شود و به ساکنان اردوگاه توصیه می‌کنند که باید دست‌های خود را به درستی بشویند.
استانداردهای مشابهی در سایر اردوگاه‌های پناهجویان نیز به کار گرفته می‌شود. در کنیا، جایی که حدود ۵۰۰ هزار نفر از مردم سومالی و سودان جنوبی در آن زندگی می‌کنند ، دفتر پناهندگی سازمان ملل متحد (UNHCR) پیام‌هایی به تلفن همراه ساکنان اردوگاه‌ها ارسال می‌کند و از آنها می‌خواهد تا علائم احتمالی بیماری را هر چه سریع‌تر گزارش دهند. در ورودی اردوگاه های کوکومه (Kukuma) و داداب (Dadaab) کنترل‌ها افزایش یافته است. اگر کسی به این اردوگاه‌ها وارد شود باید اطلاع دهد که در چند هفته گذشته کجا بوده است.
یوجین بیون، سخنگوی UNHCR در کنیا می گوید که “کارمندان ما فقط ویزیت‌هایی را انجام می‌دهند که واقعاً ضروری هستند”. به گفته او نیروهای امدادی تلاش می‌کنند از ورود ویروس کرونا به کمپ جلوگیری کنند. از این رو از کسانی که در مرخصی هستند ، خواسته شده که فعلاً به کنیا برنگردند.
از آنجا که اردوگاه‌های کوکومه و داداب از دهه ۱۹۹۰ به بعد تاسیس شدند، از زیرساخت‌های بهتری به نسبت اردوگاه‌های دیگر برخوردار هستند. بسیاری از پناهجویان دیگر در چادرها زندگی نمی‌کنند بلکه در اتاق‌های آجری به سر می‌برند. یک بیمارستان و یک منبع آب در این اردوگاه‌ها وجود دارد. بیون می گوید که “با وجود این، ما خطر را می‌بینیم”. تا کنون یک مورد تایید شده کووید-۱۹ در کنیا وجود داشته است.
جیسون استرازیوسو یکی از مسئولان کمیته بین‌المللی صلیب سرخ می گوید که “سوء تغذیه باعث می شود افراد به هر حال زمینه ابتلا به بیماری را داشته باشند”. او می‌افزاید که به همین دلیل مقابله با کووید-۱۹ در صدر برنامه‌های ما قرار دارد.
این تنها بیماری نیست که موجب نگرانی امدادگران است: به پناهجویان در بسیاری از کشورها به عنوان میهمانان ناخوانده می‌نگرند. شیوع این بیماری می‌تواند خصومت نسبت به این افراد را که پیش از این هم زیر فشار قرار داشتند افزایش دهد. به گفته فیلیپو گراندیس، کمیسر امور پناهندگان سازمان ملل، “وحشت و تبعیض هرگز بحران‌ها را حل نکرده است”. او خواستار “همدلی با کسانی که آسیب پذیرترین‌ها هستند” شده است.
