به گزارش «شیعه نیوز»، تنبیه بدنی یکی از روش‌های سنتی و قدیمی والدین است که اثرات منفی آن چه بسا بیشتر از جنبه‌های مثبت آن شناخته شده، البته تنبیه بدنی در نظر والدین اثری مثبت دارد، اما از نظر علم روانشناسی اگر در تربیت فرزند خود از تنبیه بدنی استقاده کنید باید منتظر عواقب آن نیز باشید.
گاهی پدر و مادر مدت زمان طولانی برای ایجاد نظم و انضباط در زندگی فرزندانشان از تنبیه بدنی استفاده می‌کنند. این کار نه تنها تأثیر نخواهد داشت بلکه آسیبی جدی به روح و روان آن‌ها وارد می‌کند که تا مدت‌ها گریبان گیرشان خواهد بود.
آنچه در این باره نگران کننده است، گزارشاتی مبنی بر کودک آزاری والدین است که روز به روز هم به تعداد آن‌ها افزوده می‌شود.
تنبیه بدنی یا سوء استفاده فیزیکی؟
مرزی باریک میان تنبیه بدنی و سوء استفاده فیزیکی وجود دارد که در هر دو؛ خشونت علیه کودکان و نوجوانان عامل اصلی است و البته برای کنترل آن‌ها استفاده می‌شود.
تنبیه بدنی ممکن است تابلویی با عنوان " کار بد ممنوع " در ذهن کودک ایجاد کند. به این صورت که او صدمه‌ای ندیده، اما خاطره‌ای درناک از رفتار والدین خود در ذهنش ثبت کرده که با یادآوری آن متوجه می‌شود نباید رفتار قبل خود را تکرار کند.
این تنبیهات اغلب هدفمند هستند و باید تأکید کنیم که سوء استفاده‌های جسمی و بدنی در نتیجه تنبیهات بدنی ایجاد می‌شوند.
در هر صورت هر نوع تنبیهی که با خشونت همراه باشد چه کودک در جریان آن آسیب ببیند و یا نه، در روح و روان او تأثیر می‌گذارد و مشکلاتی را هم برای خودش و والدین در سنین بالاتر ایجاد می‌کند.
عواقب تنبیه بدنی:
علیرغم اقدامات متعدد برای متوقف کردن خشونت علیه کودکان، اما همچنان یکی از شیوه‌های تربیتی و کنترل رفتار کودکان تنبیه بدنی آن‌ها از کتک زدن‌های معمولی در حد یک چَک گرفته تا وارد کردن ضربه‌های شدید به سر و صورت است.
استلال والدین این است که با خشونت؛ کودک بلافاصله متوجه رفتار و گفتار بد خود می‌شود و آن را کنار می‌گذارد. اما باید متوجه باشیم که این روش در دراز مدت هرگز اثری نخواهد داشت. در ادامه برخی از عواقب تنبیه بدنی خشونت علیه کودکان را بیان می‌کنیم:
۱- اعتماد به نفس آن‌ها از بین می‌رود و درنتیجه تا مدت‌ها با یک حس ناامنی و ترس از جامعه زندگی می‌کنند.
۲- تنبیه بدنی استقلال کودک را از او می‌گیرد و موجب می‌شود در ادامه فقط یک مطیع و برده باقی بماند.
۳- احساسات بد در وجود او فوران می‌کند. غم و اندوه و اضطراب مزمن، برای او همیشگی می‌شود.
۴- تنبیه بدنی سدی قوی در برابر کودک و والدین می‌سازد و ارتباط آن‌ها با هم از بین می‌رود.
۵- احساس رها شدن، تنهایی و عدم توجه در کودک شکل می‌گیرد.
۶- مانع از یادگیری مهارت‌های ارتباطی اجتماعی می‌شود.
۷- کوک نسبت به همسالان خود و به خصوص در مدرسه رفتاری تهاجمی و خشونت آمیز خواهد داشت.
۸- کودکانی که تنبیه بدنی می‌شوند خلاقیت و هوش هیجانی کمتری نسبت به سایر کودکان خواهند داشت.
۹- توانایی شناختی کودک از بین می‌رود.
۱۰- در ذهن آن‌ها این ایده به وجود می‌آید که بهترین راه حل مناقشات و مشکلات؛ خشونت و درگیری‌های فیزیکی است.
۱۱- باعث نابهنجاری رفتاری در اجتماع می‌شود مثل سرقت، تخریب اموال، خرابکاری و...
عواقب تنبیه بدنی در بزرگسالی:
تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی که از سوی والدین مورد خشونت و بدرفتاری قرار گرفته اند در بزرگسالی، اغلب خود را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. نسبت گرایش کودکانی که با خشونت و آزار جسمی بزرگ شده اند به مواد مخدر و الکل بسیار بیشتر از کودکانی است که در آرامش بزرگ شده اند.
تنبیه بدنی؛ در شخصیت، خلق و خو و کیفیت خواب هم مؤثر است. هورمون کورتیزول (عامل استرس) را افزایش می‌دهد که می‌تواند در آینده موجب اختلالات بیولوژیکی در فرد شود.
حرف آخر
متوجه باشید که با تنبیه بدنی کودکان آسیب‌های جدی به آن‌ها می‌زنید که هم در کودکی و هم در بزرگسالی آن‌ها را درگیر خواهد کرد.
شما می‌توانید برای تربیت و کنترل فرزند خود از تکنیک‌های مثبتی مثل تقویت رفتارخوب، نادیده گرفتن رفتار‌های منفی خاص، صبوری، عشق ورزیدن به آن‌ها و کنترل خشم خود نسبت به کار اشتباه آن‌ها استفاده کنید.
