به گزارش «شیعه نیوز»، نیروهای دمکراتیک سوریه شنبه گذشته بعد از فتح آخرین سنگرهای داعش در الباغوز در شرق سوریه، از پایان این گروه تروریستی خبر دادند و پیروزی خود را جشن گرفتند، اما به نظر نمی رسد این خبر برای اروپایی ها خبری خوش تلقی شود.
با پایان کار گروه تروریستی داعش، اکنون چند مساله در کانون بحث ها پیرامون جنگ علیه تروریسم مطرح است که از جمله آنها اینکه کدام کشورها از داعش حمایت کردند و کدام کشورها نقش بیشتری در نابودی این گروه در عرصه نظامی داشتند؟
نکته دیگر اینکه آیا با شکست نظامی و پایان جغرافیایی داعش ، کار این گروه تروریستی بطور کامل تمام است؟
دست آخر اینکه تکلیف بازماندگان داعش ، یعنی زنان و فرزندان اعضای کشته شده و یا زندانی داعش چه خواهد شد؟
**کار را که تمام کرد؟
دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا همزمان با اعلام شکست داعش در الباغوز در یک شوی تلویزیونی تبریک گفت تا خود را مصداق ضرب المثل ایرانی 'کار را که کرد، آنکه تمام کرد' معرفی کند.
این درحالی است که کار داعش از منظر نظامی در عراق، عملا در پاییز 96 با بازپس گیری موصل ، تلعفر و نواحی مرزی سوریه ، و چند ماه بعد در خود سوریه تمام شده بود و تنها چند مقر واقع در شهرهای کوچک شرق سوریه که ارتش سوریه در آنها حضور نداشت، باقی مانده بود.
مناطقی که داعش تا چند هفته پیش در اختیار داشت و آخرین نقطه آن یعنی الباغوز را تا دیروز حفظ کرده بود، از مناطقی هستند که آمریکایی ها بطور عملی مانع عملیات نیروهای ارتش های عراق و سوریه شده بودند، والا خیلی پیشترها این مناطق نیز آزاد می شد.
در جنگ علیه داعش، نیروهای حزب الله لبنان ، ارتش و الحشد الشعبی عراق و نیز نیروهای ایرانی به همراه داوطلبانی از افغانستان و پاکستان در قالب محور مقاومت مشارکت داشتند و بعدها روس ها در سوریه علیه داعش وارد جنگ شدند که عمدتا عملیات موشکی و هوایی بوده است.
این نیروها با کمترین امکانات ، در جنگ ها و نبردهای شهری موفق شدند نیروهای داعش را شکست داده و شهرهای بزرگ و کوچک و روستاهای عراق و همزمان سوریه را آزاد کنند.
در مقابل اما آمریکایی ها یک ائتلاف بین المللی تشکیل دادند که در آن ابتدا 70 کشور مشارکت داشتند و ظاهرا تنها ازطریق هوایی در جنگ علیه داعش شرکت کردند، اما این مشارکت درجنگ با تروریست ها اما و اگرهایی هم به دنبال داشت، بویژه تردیدها زمانی جدی تر جلوه گر می شد که برخی کشورهای حامی گروه های تروریستی را در صف این ائتلاف شاهد بودیم؛ از جمله عربستان سعودی و امارات .
سابقه آمریکایی ها در ایجاد زمینه های شکل گیری گروه های تروریستی در منطقه وسپس کارشکنی در نبردهای ارتش های عراق و سوریه ، قابل انکار نیست. آنها عامل اصلی انتقال نیروهای القاعده از افغانستان به عراق از سال 2003 میلادی هستند، همانها که تا سال 2011 صدها هزار عراقی را به خاک و خون کشیدند.
سپس در سال 2011 و در حالی که هنوز استان های شمالی، غربی و شرقی عراق بطور کامل پاکسازی نشده بود، با عنوان پایان عملیات پاکسازی نیروهای خود را از عراق خارج کردند، اما هزاران جنگجوی مسلح تحت عنوان شوراهای بیداری را به جا گذاشتند که همانها در کمتر از دو سال بعد بدنه اصلی گروه تروریستی داعش را تشکیل دادند.
آمریکایی ها در 2011 ، پیش از ترک عراق ، زندان ها را بر روی تروریست های خطرناک گشودند که اتفاقا یکی از آنها ابوبکرالبغدادی – سرکرده گروه تروریستی داعش- بود که به محض آزادی از زندان اقدام به سازماندهی بازماندگان القاعده کرد که بعد از مرگ ابومصعب الزرقاوی در 2006 میلادی تقریبا از هم پاشیده بودند.
بعد هم جنگ علیه داعش از 2013 با حضور ایران در کنار دولت های عراق و سوریه ، بر روی زمین با قدرت آغاز شد ؛ زمانی که دولت های غربی و از جمله آمریکایی ها فقط به سرنگونی دولت بشار اسد در سوریه فکر می کردند و در ژوئن 2014 به درخواست های کمک دولت عراق برغم وجود یک توافقنامه امنیتی پاسخ منفی دادند و این در حالی بود که داعش در پشت دروازه های بغداد اردو زده بود.
در تمام این سال ها ایران و متحدانش در منطقه عملا روی زمین جنگیدند و آسمان عراق در اختیار ائتلافی متشکل از 70 کشور به رهبری آمریکا قرار گرفت که می بایست نیروهای ضد داعش در زمین نبرد را پشتیبانی می کردند، اما بطور مرتب گزارش هایی مبنی بر پرتاب کمک های تسلیحاتی برای داعش ، در میدان های نبرد از طریق هواپیماها و بالگردهای آمریکایی منتشر می شد.
این موضوع بویژه در عراق بارها و بارها تکرار شد و آمریکایی ها هم تکذیب کردند، اما برخی گزارش ها کاملا مستند بودند و فیلم ها و تصاویر آن در رسانه ها و شبکه های اجتماعی انعکاس یافت.
کارشکنی آمریکایی ها به همینجا ختم نشد، آنها بارها و بارها نیروهای عراقی اعم از الحشدالشعبی و حتی ارتش عراق را بمباران کردند، بطوری که ماه ها عملیات نظامی علیه داعش را دراین کشور به تاخیر می انداخت. هر بار هم با اعلام اینکه اشتباه رخ داده، موضوع مختومه شد، اما با تلفات بسیار زیاد!
از دیگر کارشکنی های آمریکایی ها که آسمان عراق را تحت کنترل داشتند، جلوگیری از عملیات آزادسازی شهرهای تحت اشغال داعش بود.
عملیات آزادسازی تکریت در شمال بغداد در روز 20 اسفند 1393 ، در حالی که به سرعت در حال انجام بود و نیروهای سوات (نیروهای ویژه ارتش عراق) و نیز نیروهای الحشدالشعبی تا مرکز تکریت فاصله چندانی نداشتند، به یک باره متوقف شد و بعدها مشخص شد که آمریکایی ها و سعودی ها مانع شدند تا فرماندهان داعش و بعثی های مستقر در این شهر ، فرصت خروج یابند.
این موضوع دفعات بعد در جریان عملیات الرمادی، فلوجه، موصل و حتی تلعفر نیز تکرار شد و بدتر آنکه گزارش هایی منتشر شد مبنی بر اینکه آمریکایی ها در سال 96 از طریق سفارت خود به دولت عراق هشدار دادند که از ورود نیروهایش به شهر تلعفر خودداری کند.
با توجه به حمایت آمریکا از حامیان گروه های تروریستی در منطقه طی سال های اخیر و نقش این کشور در ایجاد این گروه ها و همچنین کارشکنی های آمریکا در نبرد نیروهای مقاومت علیه تروریست ها درعراق و سوریه که با بمباران مناطق مسکونی چندین هزار غیر نظامی را هم به خاک و خون کشید، قطعا نمی توان آمریکا را طرفی دانس که کار را تمام کرده باشد.
*آیا کار داعش تمام شده است
آنها که بطور مستقیم یا غیر مستقیم با پدیده ای به نام داعش سروکار داشته اند، خوب می دانند که این گروه تروریستی با از دست دادن زمین و پاشیدن سازمان نظامی اش، از بین نرفته است.
این گروه زایده تفکرات افراطی است که قبل از آن با عنوان القاعده هم وجود داشت و در جنگ در سوریه نیز چندین گروه تروریستی دیگر هم از دل همین تفکر شکل گرفت، مانند النصره و ارتش شام و ...
شکست کامل این گروه نیازمند قطع بازوی مالی داعش و کار فرهنگی پیچیده و همه جانبه ای است که شاید سال ها طول بکشد.
اما تا زمانی که کانون فتاوای خشونت در منطقه و تغذیه ایدئولوژیکی این گروه های تکفیری نابود نشود، این گروه ها به اشکال دیگری باز تولید می شوند و تنها این نام هاست که جابجا می شود ؛ یک روز القاعده ، روزی دیگر داعش و در آینده شاید با نام های دیگر.
آنها از شرایط ناامنی و بی ثباتی کشورهای میزبان بهره برداری می کنند و با بهره گیری از شبکه سازمانی عنکبوتی خود به سرعت نیروهایشان را فرا می خوانند و متاسفانه آمریکایی ها و برخی کشورهای منطقه نیز از این شرایط برای پیشبرد اهداف خود استفاده می کنند و در این میان دولت های اروپایی هستند که بیش از آمریکا از این خشونت ها صدمه می بینند.
به این ترتیب ، پایان داعش به عنوان یک تشکیلات، رخ داده است ، اما به عنوان یک تفکر هرگز و به نظر می رسد، به شکل خاکستر زیر آتش به پستوی خانه ها نقل مکان می کند و دوباره در فرصت مناسب خروج می کنند.
*نگرانی از بازمانده های داعش
اکنون دونالد ترامپ درحالی افتخار پیروزی بر داعش را با خود حمل می کند که کشورهای اروپایی با بحران مساله هزاران کودک و نوجوان با مادرانی که در لانه های داعش تربیت و شست شوی مغزی شده اند، روبه روست و از چند هفته قبل که بسیاری از زنان داعش خواستار بازگشت به کشورهای متبوع خود در فرانسه، آلمان ، انگلیس و روسیه شده اند، موجی از وحشت و نگرانی پایتخت های اروپایی را فرا گرفته است.
انگلیسی ها و فرانسوی ها بیم آن دارند که با بازگشت بازمانده های داعش ، امنیت کشورهایشان به مخاطره بیفتد و به همین دلیل به شدت با بازگشت خانواده های اعضای داعش از سوریه و عراق مخالفت نموده و بعضا تابعیت آنان را لغو کرده اند.
هنوز آمار دقیقی از بازماندگان نیروهای گروه تروریستی تکفیری داعش که به اردوگاه هایی در عراق و سوریه انتقال یافته اند، در دست نیست، اما آنچه مشخص است اینکه آنها کودکانی هستند که در اردوگاه های داعش تربیت و بزرگ شده اند و مادرانشان هم ابراز ندامت نمی کنند و به آینده چشم دوخته اند.
هفته گذشته اکثر شبکه های تلویزیونی کشورهای غربی و نیز خبرگزاری های بین المللی ، گزارش هایی ویژه در این خصوص پخش و منتشر کردند که در آن زنان داعشی، نه تنها ابراز ندامت نمی کردند، بلکه تاکید داشتند مصمم به تربیت فرزندان داعشی ها هستند.
این زنان که بعضا با کارکنان سازمان های بین المللی و نیز رسانه ها پرخاشگری می کردند، خواستار بازگشت به خانه های خود در لندن و پاریس و برلین و نیز قفقاز روسیه بودند.
این شبکه ها زنی را به نام ویکتوریا نمایش دادند که از اهالی داغستان در قفقاز روسیه بود و می گفت هرگز از 'جهاد در کنار داعشی ها، پیشمان نیست'. او نیز مانند سایر زنان داعشی خود را گناهکار نمی داند. این زنان خود را موظف و مکلف به تربیت فرزندان داعشی می دانند.
