به گزارش «شیعه نیوز»، اکثر مردم کانادا در زندگی روزمره خود از گفتگوی مذهبی اجتناب می کنند. اما در زمانه ای که کشور کانادا شاهد شکاف اجتماعی، انزوای اجتماعی و حتی سیاست های تفرقه انداز است، بی سوادی مذهبی هزینه گزافی برای این کشور مهاجرپذیر دربرخواهد داشت. این نکته ایست که معاون اجرایی موسسه افکارسنجی کاردوس بر آن صحه گذاشته و معتقد است افزایش سواد مذهبی به مردم کانادا کمک می کند بیشتر به گفتگوهای مدنی و دوستانه در مورد این موضوع بپردازند.
ری پنینگز، معاون اجرایی موسسه کانادایی کاردوس در گزارشی با عنوان «چرا ممکن است خوب باشد که سر میز غذا درباره مذهب گفتگو کنیم»، در روزنامه همیلتون اسپکتتور نوشت:
کریسمس مواهب زیادی برای مردم کانادا به ارمغان می آورد. به عنوان مثال، آن ها بیش از پیش به خیریه کمک می کنند و برای کارهای خیرخواهانه بیشتر داوطلب می شوند. علاوه براین، در کریسمس، مردم زمان بیشتری را با دوستان و خانواده هایشان سپری می کنند. اما این تمام ماجرا نیست. کریسمس جنبه های عجیبی نیز دارد، به خصوص وقتی که پای وسواس کانادایی ها در مورد مذهب به میان می آید. به عنوان مثال، در شهر ویکتوریا، اعضای شورای شهر با تزئین شهر در ایام کریسمس مخالفند و بر این باورند که نمایش هرگونه علائم مذهبی نامناسب است.
در شهر کیچنر، زمانی که یک کشیش در حال خواندن داستان کریسمس در یک بازار محلی بود، برخی از پرسنل شهری سیم میکروفن را قطع کردند. به علاوه در این ایام همیشه این نگرانی وجود دارد که آیا باید کریسمس را تبریک گفت یا خیر.
نظرسنجی اخیر کاردوس و انگس راید حاکی از آن است که اکثر مردم کانادا با بحث در مورد مذهب مخالف هستند. هنگامیکه در نظرسنجی کاردوس و انگس راید از مردم کانادا سوال شد آیا درست است کسی را متقاعد کنیم باورهای مذهبی خود را تغییر دهد، به طورکلی دوسوم کانادایی ها گفتند این ایده به خودی خود یک ناحیه ورود ممنوع است.
از طرفی، ۷۲ درصد از مردم کانادا با مورد تمسخر قرار دادن عقاید مذهبی سایرین مخالف هستند. حتی افراد بی دین نیز از این امر مستثنی نیستند. به طور کلی افراد مذهبی تر بهتر از سایر افراد آمادگی دارند که در زمینه امور مذهبی به بحث و گفتگو بپردازند. به نظر می رسد آن افرادی که سیم میکروفون کشیش را قطع می کنند یا با تزئین شهر در کریسمس مخالفند، همان افرادی هستند که تمایل به گفتگو درباره مذهب ندارند.
بخشی از این نگرش ممکن است فلسفی باشد. اما بخشی از آن نیز احتمالا به این دلیل است که افراد غیرمذهبی اغلب فاقد سواد و آشنایی با لغات لازم برای بحث در مورد دین هستند. و این مساله احتمال اجتناب آنها را از کل این موضوع بیشتر می کند.
این نظرسنجی نشان می دهد درحالیکه اکثر مردم کانادا خواهان آموزش اصول اولیه ادیان اصلی جهان به کودکان در مدارس و مقامات دولتی هستند، افراد غیرمذهبی کمترین موافقت را با این مساله دارند. این گروه مخالفت اندکی با بی سوادی مذهبی دارند.
این درحالیست که نگارنده این گزارش باور دارد در زمانه ای که کشور کانادا شاهد شکاف اجتماعی، انزوای اجتماعی و حتی سیاست های تفرقه انداز است، بی سوادی مذهبی هزینه گزافی دربرخواهد داشت.
بیشتر مهاجرانی که به کانادا نقل مکان می کنند، بیشتر از آنکه ممکن است مذهبی نباشند، جوان و تحصیل کرده هستند. پس داشتن سواد مذهبی برای شهروندان کانادایی امکان برقراری ارتباط بهتر با آنها را فراهم می کند. و در مورد افرادی که با پناهجویان کار می کنند یا از تازه واردان مراقبت می نمایند، سواد مذهبی به آنها کمک می کند که کارشان را بهتر انجام دهند.
پنینگز معتقد است جدال برسر تزئینات شهری، خواندن کتاب مقدس در بازارهای کریسمس یا تبریک کریسمس بیانگر یک نگرانی نابه جا در مورد مذهب است. پس شاید افزایش سواد مذهبی به مردم کانادا کمک کند بیشتر به گفتگوهای مدنی و دوستانه در مورد این موضوع بپردازند.
