به گزارش«شیعه نیوز»، چند روزی به چهارشنبه پر سر و صدا و جنجالی آخر سال نمانده است نظر فقها و مراجع معظم درمورد چهارشنبه آخر سال چیست؟
آیتالله العظمی سیستانی:
اموری که به جامعه ضرر میزند و موجب ایذاء مردم است مانند استعمال ترقه و خرید و فروش آن جایز نیست.
آیتالله فاضل لنکرانی (ره):
در فرض مزبور که دارای خطرات جانی و مالی است و موجب اذیت و آزار دیگران است و مخالف مقررات و قانون و نظم جامعه است جایز نیست.
آیتالله میرزا جواد تبریزی (ره):
هیچ یک از این امور، رجحان شرعی ندارد و تشویق مردم به این مورد تشویق به دنیا و غافل کردن از آخرت است و این که تصور میکنند این امور مردم را به حفظ وطن و عزت وا میدارد، تصوری باطل است. آنچه مردم را به عزت میرساند و به حفظ وطن وا میدارد ایمان است و بس.
آیتالله علوی گرگانی:
چهارشنبه سوری یکی از سنتهای غلط است که از لحاظ عقلی و شرعی هیچگونه جایگاهی ندارد و از رسوم جاهلیت است و لذا لازم است که مؤمنین از برپایی اینگونه برنامهها اجتناب کنند. مخصوصاً اگر مشتمل بر محرمات باشد و در صورتی که موجب وحشت مردم و زیان و ضرر شود، ضمانت هم دارد.
آیتالله العظمی صافی گلپایگانی:
استفتاء جمعی از مردم در خصوص استفاده از مواد محترقه در ایام نوروز: چنانچه این مواد موجب آزار مردم باشد، حرمت آن شدیدتر است و مراسم چهارشنبه سوری از این قبیل است و، چون استفاده از این مواد، از مصادیق لهو و اسراف است، جایز نمیباشد.
وی همچنین در پاسخ به استفتائی در خصوص شرکت در مجالس صوفیان و مدعیان عرفان، بیان داشته است که افکار آنها انحرافی است و شرکت در مجالس آنان حرام و ترویج باطل است.
آیت الله خامنهای؛
نظر جنابعالى درباره چهارشنبه سورى چیست؟ جواب:
علاوه بر آنکه هیچ مبناى شرعى ندارد، مستلزم ضرر و فساد زیادى است که
مناسب است از آنها اجتناب شود.
آیت الله مکارم شیرازی:
منفعت حاصل از خرید و فروش مواد محترقه حرام است.
آیت
الله العظمی مکارم شیرازی با تأکید بر اینکه چهارشنبه سوری یک مراسم خرافی
برگرفته از آیین غلط گذشتگان است و در فرهنگ اسلامی هیچ جایگاهی ندارد،
یادآور شد: باید سنت هایی، چون دید و بازدید، صله رحم، کمک به دیگران ترویج
شود و نباید تسلیم سنتهای خرافی گذشتگان شویم. خرید و فروش، حمل و نقل
مواد محترقه که به منجر به ایجاد حادثه و مصدوم شدن دیگران میشود جایز
نبوده و منفعت حاصل از آن نیز حرام است.
آیتالله بهجت (ره):
این کارها مشروعیت ندارد.
تعبیر
قرآن تبعیت کورکورانه از گذشتگان، از پدران، مادران، آباء و اجداد است این
هم از موضوعاتی است که قرآن روی آن زیاد تکیه کرده است و آن را منشأ
لغزشهای بشر میداند و سخت انتقاد میکند. مثلا میگوید: آنها چنین
میگویند: «انا وجدنا آبائنا و جدنا آبائنا علی امه و انا علی آثارهم
مقتدون»؛ اینها میگویند: ما پدران خودمان را بر یک طریقهای یافتهایم و
ما هم همان طریقه پدران خودمان را میگیریم و میرویم، و به تعبیر امروز
سنت گرائی.