به گزارش«شیعه نیوز»، بگذارید داستان ایدز را با یک
حقیقت آغاز کنیم: هرکسی ممکن است به بیماری ایدز (HIV) مبتلا شود. این
بیماری فقط یک دستور کار برای خودش تعریف کرده و آن هم این است که هر چه
بیشتر شیوع یابد. اچ‌آی‌وی در صورت تماس یکی از مایعات بدنی فرد مبتلا که
حاوی ویروس است با غشای مخاطی یا بافت آسیب دیده فرد دیگر یا با تزریق
مستقیم خون انتقال می‌یابد.
مایعات بدنی این موارد را شامل می‌شوند:
خون، منی، ترشحات مقعدی، ترشحات واژنی و شیر مادر. باید به خاطر داشت
اطمینان یافتن از اچ‌آی‌وی منفی، بهترین راهکار پیشگیری نیست. بلکه
راهکارهای زیاد دیگری وجود دارند که قبل، بعد و در طول مدت مواجهه با ویروس
مفید واقع می‌شوند.
پروفیلاکسی قبل از مواجهه با ویروس
(Pre-Exposure Prophylaxis) یا به اختصار PrEP شیوه‌ای است که در آن،
افرادی که به ویروس اچ‌آی‌وی آلوده نشده‌اند، برای پیشگیری از ابتلا،
داروهای ضدویروس مصرف می‌کنند. رعایت درست این شیوه، درصد موفقیت بالایی به
همراه دارد.
درمان ضدویروسی در طول بارداری، زایمان و وضع حمل،
ریسک انتقال اچ‌آی‌وی از مادر به فرزند را بشدت کاهش می‌دهد. نوزادان پس از
تولد باید درمان مختصری با داروهای ضد ویروسی دریافت کنند. تغذیه با شیر
مادر جز در صورتی که تغذیه جایگزین، قابل قبول، ممکن یا امن نیست نباید
صورت بگیرد.
استفاده از ابزارهای مطمئن و بهداشتی برای پیشگیری در
هنگام آمیزش جنسی مؤثرترین راه برای مبتلانشدن به اچ‌آی‌وی است و می‌تواند
ریسک انتقال را به میزان زیادی کاهش دهد. این ابزارها و وسایل هم می‌تواند
از سوی مردان و هم خانم‌ها مورد استفاده قرار گیرد.
پروفیلاکسی بعد
از مواجهه با ویروس (Post-Exposure Prophylaxis) یا PEP شیوه‌ای برای
پیشگیری از اچ‌آی‌وی است که در آن فرد، داروهای ضدویروسی را به مدت 28 روز
پس از احتمال مواجهه با ویروس اچ‌آی‌وی دریافت می‌کند. این رژیم پیشگیرانه
باید در 72 ساعت اول مواجهه با ویروس آغاز شود. هرچقدر این رژیم زودتر آغاز
شود تاثیر بهتری خواهد داشت.
درمان به عنوان جلوگیری یا TasP
شیوه‌ای برای پیشگیری از اچ‌آی‌وی است که در آن افراد اچ‌آی‌وی مثبت با
دریافت درمان ضدویروسی موفق، میزان بسیار کمی از ویروس (سطح غیرقابل کشف)
را در بدن خود دارند. در این حالت، احتمال انتقال ویروس به فرد دیگر بسیار
پایین است.
استفاده از تجهیزات استریل هنگام تزریق دارو، استروئیدها
یا هورمون‌ها یکی از بهترین راه‌های پیشگیری از ابتلا به اچ‌آی‌وی است.
تجهیزات تزریق نباید به طور مشترک مورد استفاده قرار بگیرند
انجام
ختنه در مردان، راهی برای جلوگیری از اچ‌آی‌وی در کشورها و مناطقی است که
در آنها نرخ ابتلا به اچ‌آی‌وی در برخی گروه‌های جامعه بالاست. خوشبختانه
از این نظر با توجه به دستورات دینی برای ما در ایران این مشکل پیشاپیش حل
شده است. با این حال سازمان جهانی سلامت، ختنه در مردان را بخشی از راهکار
ایمنی در برابر ابتلا می‌داند و انجام تست اچ‌آی‌وی، مشاوره، درمان
عفونت‌های منتقل شده از طریق رابطه جنسی و استفاده از کاندوم را نیز توصیه
می‌کند.
تکنیک‌های جنسی متعددی وجود دارد که می‌تواند از انتقال
اچ‌آی‌وی جلوگیری کند. مسلما بهره‌مندی از رابطه جنسی متعارف و بدون نگرانی
از ابتلا به بیماری‌های مقاربتی و از جمله ایدز حق هر انسانی بوده و از
اهمیت بالایی برخوردار است.
استفاده از تیغ صورت‌تراشی و دیگر وسایل بهداشتی شخصی با رعایت ملاحظات بهداشتی به صورت انفرادی باید انجام شود.
انتخاب رفتارها و اعمال خاص در زمان برقراری رابطه جنسی با فرد مبتلا به اچ‌آی‌وی نباید بدون مشورت با پزشک معتمد و متخصص انجام شود.
رابطه
جنسی با فرد مبتلا به اچ‌آی‌وی به خودی خود خطرناک نیست. بسیاری از
فعالیت‌های جنسی خطر کمی دارند یا بی‌خطر هستند و احتمال انتقال بیماری از
فردی که بار ویروسی بیماری او غیرقابل کشف است بسیار غیرمحتمل است. برخی
افراد برای جلوگیری از انتقال بیماری یا اچ‌آی‌وی منفی، باقی ماندن در شیوه
سروسورتینگ (Serosorting) یعنی داشتن رابطه جنسی فقط با افرادی که وضعیت
اچ‌آی‌وی مشابهی دارند ـ را انتخاب می‌کنند. اما استفاده از این شیوه بدون
مشورت با پزشک و مبتنی بر فرضیاتی در مورد وضعیت فرد بیمار می‌تواند برای
هر دو نفر خطرناک باشد.
پروفیلاکسی بعد از مواجهه با ویروس
(Post-Exposure Prophylaxis) یا PEP شیوه‌ای برای پیشگیری از اچ‌آی‌وی است
که در آن فرد، داروهای ضدویروسی را به مدت 28 روز پس از احتمال مواجهه با
ویروس اچ‌آی‌وی دریافت می‌کند. این رژیم پیشگیرانه باید در 72 ساعت اول
مواجهه با ویروس آغاز شود. هرچقدر این رژیم زودتر آغاز شود تاثیر بهتری
خواهد داشت.
