به گزارش «شیعه نیوز»، «لیزی دیردن» در گزارشی در وبسایت روزنامه «ایندیپندنت» نوشت:
«سیگار آدم را می‌کشد، ما هم می‌کشیم». این شعار داعش است و در کنارش تصویری است که نشان می‌دهد خون از یک سیگار روی یک جاسیگاری شیشه‌ای جاری شده است.
بر اساس آموزه‌های بی‌رحمانه‌ی داعش، استعمال دخانیات یک گناه تلقی می‌شود و هرکس از این قانون تخطی کند مجازاتش مرگ یا شلاق است.
در سال ۲۰۱۵ که داعشی‌ها سلطه‌ی خود را بر موصل تشدید می‌کردند، «احمد یاسر» را با یک سیگار در شهر «تل کیف» در حومه‌ی شمالی موصل دستگیر کردند.
بعد از آنکه هنگام جستجو یک پاکت سیگار در جیب او پیدا کردند، او را به سختی شلاق زدند و در یک زندان زیرزمینی در کنار ۱۲۰ نفر دیگر حبس کردند.
«احمد یاسر» با یک سیگار در تل کیف به دست داعش افتاد.
برخی از آن ۱۲۰ نفر سیگار کشیده بودند، برخی دیگر الکل نوشیده بودند، مدل موی «مدرن» داشتند، یا اینکه فقط شلواری پوشیده بودند که زیادی تنگ به حساب می‌آمد.
آقای یاسر می‌گوید: «به هیچ چیز دیگری جز مرگ نمی‌توانستم فکر کنم. فکر می‌کردیم اگر با اعدام کارمان را تمام نکنند، لابد با یک بمب ما را دفن خواهند کرد».
روز یازدهم، او و هم‌بندهایش را همزمان با طلوع آفتاب به یک میدان منتقل کردند.
آنها فکر می‌کردند قرار است اعدام شوند، و آقای یاسر یادش می‌آید که: «فکر می‌کردم، دیگر همه چیز تمام است. و شروع کردم دعا خواندن برای خانواده‌ام، برای آمرزش خودم».
اما به جای اینکه گلوله‌ای نثار سرش بشود دست راستش را شکستند، چشمانش را بستند و بعد دستور دادند راست به خانه برگردد.
وقتی داعش بالاخره بیرون رانده شد، اولین کاری که آقای یاسر کرد این بود که سیگار کشید. او در ادامه می‌گوید: «راحت نمی‌شود یک عادت بد ۳۲ ساله را کنار گذاشت».
دختران در بین ساختمان‌های ویران تل کیف قدم می‌زنند. (عکس: Lys Arango/ACF)
بخشی از تل کیف در درگیری ماه ژانویه تخریب شد، و در نتیجه برخی خانه‌ها با خاک یکی شد و آنهایی که هنوز سرپا مانده است پر از جال شلیک گلوله است و آلوده به مین.
سکنه‌ی این شهر در حال بازگشت هستند و می‌بینند که نه برقی هست، نه آبی برای آشامیدن، نه شغلی، و فقط یک بیمارستان بر جای مانده است.
سازمان «اقدام بر ضد گرسنگی» (ACF) مشغول تلاش‌هایی است تا به شهروندان کمک کند که بتوانند زندگی خود را بازسازی کنند. از جمله‌ی این کمک‌ها آب، فاضلاب، غذا، و خدمات سلامت روانی است که مورد آخر در غلبه بر ضربه‌های روحی سه سال گذشته کمکشان می‌کند.
«هدیه» که زنی ۵۶ ساله است به امدادگران می‌گوید: «هر روز ترس را استشمام می‌کردیم، و مرگ را حس می‌کردیم».
هر سه پسر او جان خود را از دست داده‌اند، از جمله یک پسرش که خودش را روی کسی که می‌خواست دست به خودسوزی بزند انداخت، و دو پسر دیگرش که افسران پلیس بودند و اسیر دست داعش شدند.
او گفت: «این آدم‌ها جنایتکاران شیطانی هستند، نه مردان قرآنی. ما به فرزندانمان اسلام را می‌آموزیم، ولی با آزادی و کرامت».
در تنها مرکز پزشکی تل کیف که مشغول به کار است، پزشکان دست به کار مرتب‌سازی واکسن‌ها و تجهیزات آسیب‌دیده بوده‌اند و سعی کرده‌اند ویرانی‌های موشکی را ترمیم کنند.
سازمان «اقدام بر ضد گرسنگی» در حال فعالیت است تا بیمارستان را نوسازی کند و با احداث چاه آب و نصب پمپ، آب تمیز به دست هزاران نفر برساند. آب بهداشتی پیش‌تر از یک نیروگاه پالایش آب در موصل می‌آمد، اما در حین جنگ بمباران شد.
«آنتا سرنا» مدیر بخش عراق این سازمان می‌گوید آن غیر نظامیانی که دستور داشتند در جریان درگیری در خانه‌هایشان بمانند، شدیدا از کمبود غذا و سوخت رنج می‌بردند.
سکنه در حال گفتگو با امدادگران سازمان «اقدام بر ضد گرسنگی» در تل کیف. (عکس: Lys Arango/ACF)
او می‌گوید در بین برخی از این سکنه سوء تغذیه تشخیص داده‌اند، و در مناطق جنگی غرب موصل که داعش هنوز مقاومت می‌کند سازمان‌های امدادی خودشان را برای وخیم‌تر شدن شرایط آماده کرده‌اند.
خانم سارنا می‌گوید: «ما مشغول کسب آمادگی برای درگیری شدید در شهر کهنه هستیم که همه‌ی مسیرهای تدارکاتی‌اش همین الان هم قطع است. فکر می‌کنیم مردم قرار است با نوعی سوء تغذیه از این مهلکه بیرون بیایند. هرچقدر عملیات‌های نظامی بیشتر ادامه یابد آن وقت خطر سوء تغذیه هم بیشتر می‌شود. غذا، آب، بهداشت، پزشکی؛ نیازهای اساسی شدید و شدیدتر خواهد شد».
تیم‌های روان‌پزشکی این سازمان مشغول برگزاری جلسات سلامت روانی برای شهروندان آسیب‌دیده هستند. شرکت‌کنندگان در این جلسات کسانی هستند که جنگ، موشک‌باران، و جنایت‌های داعش را به چشم خود دیده‌اند.
اکنون که روستاها هنوز آلوده به اسباب و آلات منفجرنشده است، ترس ادامه دارد. نظامیان داعش این تجهیزات انفجاری را برای توقف پیش‌روی دشمنانشان کاشته بودند.
خانم سارنا می‌گوید: «در شرق موصل، هنوز شاهد تلفات فراوانی هستیم چون مردم فقط کافی است چیزی را لمس کنند و آن چیز منفجر می‌شود».
کودکان منتظر امدادگران «اقدام بر ضد گرسنگی». (عکس: Lys Arango/ACF)
اما در بین ویرانی‌ها، امید در حال جوانه زدن است.
دکتر «دریونس محمود الخفجی» که در طول دوران اشغال داعش در تل کیف باقی ماند، اعتقاد دارد عراقی‌ها می‌توانند یک آینده‌ی جدید رقم بزنند.
او می‌گوید: «دوست دارم باور داشته باشم که با چشمان خودم شاهد کشوری پر رونق خواهم بود و در این کشور دوستانم، شیعیان، سنی‌ها، و مسیحی‌ها، در کنار هم زندگی می‌کنند، همانطور که پیش از حضور داعش زندگی می‌کردیم. برخی افراد می‌گویند عراقی‌ها هیچ آینده‌ای جز جنگ نخواهند داشت، اما من اهل رویا هستم. من مطمئنم که با هم از این مخمصه عبور خواهیم کرد».
منبع: The Independent / Lizzie Dearden
