به گزارش «شیعه نیوز»، عطوان در سرمقاله امروز (شنبه) این روزنامه نوشت: توافقنامه ای که نمایندگان روسیه، ایران و ترکیه در شهر آستانه امضا کردند و به موجب آن «مناطق کاهش تنش» در سوریه برای اجرای طرح «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه که پس از دیدارش با «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه و تماس تلفنی با «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا ارائه کرد، ایجاد می شود، می تواند «نقشه راه» واقعی و کارساز برای از بین بردن دو گروه (تروریستی) داعش و «هیأت تحریر الشام» یا همان جبهه النصره سابق و تثبیت آتش بس در سوریه و نیز احیای مذاکرات ژنو برای رسیدن به راه حل سیاسی را شکل دهد، البته اگر طرف ها به آن پایبند شوند و آن را به اجرا در بیاورند لیکن با نگاهی به سرنوشت توافقنامه های مشابه آن، تردیدهایی وجود دارد که بدون آن که غرق در خوش بینی شویم.
وی می افزاید، سه کشور ضامن توافقنامه (جدید) که روسیه، ایران و ترکیه هستند کشورهایی می باشند که در زمین سوریه حرف اول را می زنند. ایران و روسیه از دولت سوریه و ترکیه از گروه های مسلحی که در فهرست گروه های میانه رو قرار دارند حمایت می کند.
این توافقنامه اجرای عملی «مناطق امن» در چهار منطقه از سوریه است که شامل «ادلب»، «ریف دمشق»، «درعا» و منطقه «الرستن» در استان «حمص» می باشد، اما از آن جایی که اصطلاح «مناطق امن» حساسیت هایی را نزد برخی طرف های سوری به ویژه دولت سوریه و برخی هم پیمانانش به وجود می آورد، دور زدن زبانی بر سر این اصطلاح رخ داد و مناطق امن با مناطق کاهش تنش جایگزین شد ولی معنا با اندکی اختلاف در نظر بسیاری یکی است.
مهمترین مساله در این «سند» از نظر ما این است که به موجب آن سه کشور ضامن این توافقنامه، باید به نیروهای دولتی سوریه و معارضان مسلح کمک کنند تا با مبارزه با داعش و النصره و گروه های وابسته به این دو گروه کمک کنند و نیز تیم کاری تشکیل دهند تا مناطق امن طی پنج روز ایجاد شود.
عطوان می نویسد، این بند به معنای آن است که گروه های مسلح به اصطلاح میانه رو شرکت کننده در مذاکرات آستانه در کنار نیروهای ارتش سوریه و با حمایت ایران و روسیه و ترکیه با گروه های داعش و جبهه النصره بجنگند و این یک انقلاب سیاسی و نظامی بزرگ و بی سابقه در بحران سوریه است.
گروه «جیش الاسلام» به سرکردگی «محمد علوش» اجرای این بند را پیش از رفتن به آستانه آغاز کرد، آن هم زمانی که جنگ های سختی علیه جبهه النصره در منطقه «الغوطه شرقی» طی روزهای اخیر به راه انداخت. در این درگیری های خونین نزدیک به 400 نفر از دو طرف کشته و صدها نفر دیگر نیز زخمی شدند؛ درگیری هایی که همچنان ادامه دارد و همه میانجی گری ها برای توقف آن بی نتیجه مانده است.
سردبیررونامه رای الیوم ادامه داد: «بشار الجعفری» رئیس هیأت مذاکره کننده دولت سوریه بلافاصله از این توافقنامه استقبال کرد، اما هیأت معارضان مسلح به سرکردگی علوش در مراسم امضای آن غایب شد؛ علاوه بر وجود ایران در کشورهای ناظر بر این منطقه امن دلایل دیگر و مهمی وجود دارد که باعث خروج این هیأت شد و آن جنگ در اردوگاه ارتش سوریه یا در کنارش علیه گروه تروریستی جبهه النصره است که اولا همپیمان بسیاری از این گروه ها بود و دوما مسیر سیاسی موازی برای تضمین اجرای انتقال سیاسی برای قدرت وجود ندارد.
وی معتقد است: این اولین بار نیست که هیأت معارضان مسلح سوری از مذاکرات خارج می شوند و ما بر این باوریم که آخرین بار هم نخواهد بود؛ هیأت معارضان مسلح سوری در نشست «آستانه4» در روز گذشته دچار تردید شدند، اما دخالت «هاکان فیدان» رئیس سازمان اطلاعات ترکیه برای بازگردادندن شان به اتاق نشست ها و مشارکت در مذاکرات کافی بود.
عطوان می نویسد، توافقنامه جدید ایده آل نیست و با رجب طیب اردوغان که جزئیات این توافقنامه را طی دیدارش با پوتین همتای روس اش در سوچی در روسیه تدوین کرد، موافقیم که چه بسا بیش از 50 درصد از راه حل بحران سوریه را اگر با موفقیت به اجرا درآید و همه طرف ها به بندهای آن پایبند باشند، محقق می کند، چرا که باعث خواهد شد، ده ها و چه بسا صدها هزار نفر از پناهندگان سوری در امنیت قرار گیرند و مواد غذایی و کمک های دارویی به مناطق مختلف سوریه خواهد رسید و از همه مهمتر آتش بس فوری برقرار می شود و خونریزی در سوریه متوقف شده و وضعیت انسانی میلیون ها سوری در چهار منطقه کاهش تنش بهتر می شود.
به اعتقاد عطوان، فرصت های موفقیت این توافقنامه عقلانی است، زیرا گزینه های جایگزین فاجعه بار است و ملت سوریه چشم به توقف خونریزی و نفس کشیدن پس از شش سال قتل و ویرانی دارد، اما در عین حال می توان گفت که احتمال های «تخریب» نیز وجود دارد، زیرا برخی طرف ها (در سوریه) وجود دارند که به حاشیه رانده شده و در این توافقنامه هیچ گونه نقشی به آنها داده نشده است و چه بسا همین طرف ها از طریق مزدوران و پول های خود تلاش کنند که ته کشتی را سوراخ کنند، همان نقشی که درباره توافقنامه های سابق بازی کردند.
