به گزارش «شیعه نیوز»، تهران با 450 سال سابقه پایتختی، به مانند آرزویی محال برای زندگی، در کنج ذهن بسیاری از مردم شهرهای دیگر خاک می خورد . پایتختی که دیگر نه توان نفس کشیدن را برای ساکنانش گذاشته نه نای رفتن در مسیر رسیدن به خواسته های جور واجور شهروندان را دارد.
اینجا تهران است پر از دود اگزوز و بوی تنباکو های طعم داری که خیلی وقت است مهمان ریه های مردم شده است . اینجا آرزوها، در دود و توهم رسیدن به آینده ایده آل ، دست نیافتنی می شود. کوچک و بزرگ، پیر و جوان، مشغله ها را از بر کرده اند و تنها در اوج دود های مزه دار،خوشبینانه ادامه می دهند.
کافی است نگاهی به اطراف بیاندازی تا سیر تکامل بشریت را زیر رادیکال مسئولیت های روی هوا مانده، ببینی. آدم های رنگین کمانی که از هر قشر و قوم و قبیله ای به آن پناه اورده اند تا با اشتغال ، ستون خانواده را بنا کنند.
اینجا تهران است، شهر ساختمان های بزرگ، خانه های کبریتی با دورهمی ها و تفریحات دود زا ، شهر پل های بی نظیر دنیا که زیرشان خانواده ها در توهم مواد مخدر از هم می پاشند و بچه ها در خیال پدر، بزرگ می شوند و شغل پدری را ادامه می دهند. شهر ترافیک معضلات اجتماعی ، که هر روز مانند قارچ می رویند و روی تایم 180 دقیقه ای چراغ قرمزهای شهر را، سفید کرده است تا شاید روزی از امنیت و سلامت جامعه سبز شود.
اینجا تهران است، شهر سیاست و اقتصاد ناپایدار و اجتماع رو به زوال، که مجریانش تنها بر صندلی پست های دهن پرکن، لم داده اند تا امضای نامه های مردمی به روز بعد موکول شود.
اینجا تمدن 7 هزار ساله، در خیابان ها به ارزش تبدیل می شود. تن های بی جان، در گوشه و کنار پیاده رو بر زمین چنگ می زنند و بی رمق، در زباله های شبانه، به دنبال اندک پول هستند نه برای سیر کردن شکم های همیشه گرسنه، برای توهم های بی اساس که لحظه های تلخ را شیرین کند.
تیتر اخبار روزنامه های این شهر آرزوها، به مانند قهوه ای تلخ به یادماندنی شده است. در زیر پوست شهر، گدازه های اتش قلیان ها سرخ است و می سوزد تا طعم دخانیات را بر دهان نسل جوان آشنا کند.
تکنولوژی ها همیشه کلید پیشرفت بوده اند و هستند و از وظیفه خود در تجاوز به حریم خانوادگی نیز عقب نمانده اند. اینجا معتادان تکنولوژیکی، تم قلیان را در هر شرایطی حفظ می کنند و کلاس آموزش دود های حلقه ای و قطاری و غیره را برپا می کنند . در این میان شاید کسی همت تجربه مسئولیت های خود را پیدا کند و در کالبد آبی رنگ ، در چارچوب مدیریتی، برحسب وظیفه با ماشین از روی تن های بی جان گذر کنند تا در کل اعتیاد را ریشه کن کنند. در مواقعی هم پیش خواهد آمد که کت و شلوار پوشان به رسم رسیدگی به اعتراضات شهر، مسئولیت کامل را برگردن نحیف خانواده ها بیاندازند تا جامعه دود گرفته را پاک جلوه دهند. و اندک سهم دلسوزان اجتماعی این است که به دنبال راهکاری برای حل مخمصه های به یقه رسیده می شوند.
سعید صفتیان رئیس کارگروه کاهش تقاضای اعتیاد مجمع تشخیص مصلحت نظام، افزایش گرایش جامعه به دخانیات را اینگونه توصیف می کند: پیشگیری از اعتیاد متولی های زیادی دارد که ساختارهای دولتی چون سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت، ساختارهای دولتی و مردمی و ساختارهای مدیریتی را شامل می شود. موازی کاری های موجود در سیستم دولتی مسبب افزایش آمار جذب مردم به دخانیات شده است.
وی تاکید کرد: مقام معظم رهبری بارها بر توجه به افزایش معتادان خیابانی دو سال اخیر تاکید کرده اند، و در این زمینه در سیستم های دولتی برنامه های کلان طراحی شده و کارشناسان حرفه ای در سازمان ها مستقر شده اند، قانون های مربوط به مصرف دخانیات نیز تصویب شده ولی در جایگاه عمل، کم کاری صورت گرفته است.
صفاتیان از طراحی دوره های اموزشی پیشگیری از اعتیاد به شکل علمی خبر داد و علت عملکرد نامناسب شهرداری وشوراهای شهر در حوزه مدیریت شهری را، نا آگاهی و عدم شناخت وظایف آنها می داند که از نظارت بر مشکلات شهری غافلند و در شرایطی که 25 هزار معتاد خیابانی در در پیاده روها و پل ها و غیره شهر آواره اند، هیچ اولویتی را در برنامه های خود برای بهبود این معضل قائل نیستند این در حالی است که باید در مباحث آموزشی، مهارت های زندگی ومسئولیت های اجتماعی حرفه ای تر عمل کنند.
رییس کارگروه کاهش تقاضای اعتیاد مجمع تشخیص مصلحت نظام، دولت را مجری برنامه ریزی های سطحی ، کوتاه مدت و مقطعی معرفی می کند که در برخورد با معضل اعتیاد عملکرد خوبی نداشته است و زمینه افزایش گرایش قشرهای مختلف افراد به ویژه جوانان به مواد مخدر زا فراهم کرده است و لاابلی گری را در جامعه متمدن ایران ترویج داده است.
او از بند 6 برنامه توسعه کشور این چنین می گوید: وظیفه ساماندهی معتادان خیابانی بر عهده شهرداری است که متاسفانه نه تنها این افراد ساماندهی نشده و جامعه را به باتلاقی برای دفن جوانان تبدیل کرده است، هزینه 300 میلیاردی را برای کشور به بار آورده است.
صفتیان قهوه خانه های شهر را مکانی برای کسب سودهای کلان حاصل از سرو قلیان می داند که افراد زیادی را به استعمال دخانیات کشانده است وریشه این فرهنگ های اشتباه را نتیجه عملکرد نادرست دستگاه های متولی از جمله شهرداری و نیروی انتظامی، معرفی کرده و بر بی توجهی به آموزش جوانان در مدارس و دانشگاه ها انتقاد کرد.
باهمه این تفاسیر، حال اهالی این شهر رویایی است. کافه ها و قهوه خانه ها مدرن شده اند و در آینه مدیریتی مسئولین، خودنمایی می کنند. اینجا تهران ، همان پایتختی است که آرمان توسعه یافتن را در سر می پروراند و در دود آلودگی هایش، خیال هوای پاک را بر دیوارهای شهر نقاشی می کند تا شاید یک مسئول دلش هوای تازه خواست.
