به گزارش «شیعه نیوز»، دکتر محمد جعفر محمد زاده از فعالان فرهنگی با ارسال یادداشتی به خبرگزاری حوزه نگاه تیزبین مراجع تقلید برای رونق رسانه های دینی را قلمی کرده است. متن یادداشت این پژوهشگر عرصه رسانه را منتشر می کند.
نشريه الاسلام* از نشريه هاي پس از دورهٔ مشروطه است كه مقالهٔ مربوط به آن ذيل مدخل "الاسلام" در جلد اول دانشنامه مطبوعات ايران درج شده است. اين نشريه به مديريت محسن فقيه شيرازي از سال 1302 تا 1310 ش در شيراز منتشر مي شده است.شيخ محسن فقيه شيرازي از فقيهان و واعظان شيراز بود، معاصرانش او را به پرهيزگاري وتقوا ستوده اند. وي در ذيقعده 1341. ق/ 1302 .ش امتياز نشریه الاسلام را گرفت ودر ذيحجه همان سال نخستين شماره آن را منتشر کرد.
با وجودي كه عمر اين نشريه به قريب هشت سال رسيد اما بالا بودن هزينه هاي انتشار از يك طرف و شایدكم توجهي به سطح عمومي دانش مخاطبان از سوي ديگر باعث شد كه از اين نشريه هرماه يك شماره بيشترمنتشر نشود وبه مرور دامنه انتشار آن كاهش يابد تا اينكه در سالهاي پاياني عمر خود به طور نامرتب وپراكنده هر دويا سه ماه يك بار يك شماره منتشر مي کرد.
همين علت باعث شد كه خوانندگان مجله روز به روز كاهش يابند . فقيه شيرازي ناچار شد كه براي ادامه كار و تأمین بخشی از هزینه های آن به آيت الله العظمی آقا سيد ابوالحسن اصفهاني، مجتهد بزرگ زمانه که در نجف مقیم بود،متوسل شود و از وي ياري بخواهد. آيت الله سيد ابوالحسن اصفهاني هم اجازه می دهد كه «مردم مجازند از زكات و سهم امام صرف خريد نشريه الاسلام كنند».(صدر هاشمی،ج1،ص243)
نگاه مترقی و نواندیشانهٔ یک مرجع دینی به مطبوعات در آن زمان حائز توجه است که چگونه در زمانی که مطبوعات بدون پیشینه نه چندان طولانی وحتی به عنوان مظهر تجدد، از نگاه او ابزار و امکان ترویج دین و فرهنگ مورد تأیید بوده است.
آرزو می کنم مطبوعات و جرايد امروزما (از جهت محتوا وفوائد عامه) آنگونه باشند كه واجد شرايط صدور فتوا براي استفاده از زكات و سهم امام باشند.
راقم اين سطور در همايش «رسانه و وقف» در سال 1389در آرزوي تحقق ايده ايي مشابه در این زمینه سخن گفته است.( نك . كتاب رسانه شناخت،دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه ها، ويراست دوم:ص 64).
از سلسله یادداشت های دکتر محمدجعفر محمدزاده معاون سابق مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
* نك. مدخل «الاسلام» دانشنامه مطبوعات ايران، چاپ اول،تهران، 1393ش،ج1،ص305.
