به گزارش«شیعه نیوز»، حمله نیروهای امنیتی افغانستان به یک کلینیک سوئدی منجر به کشته شدن 2 بیمار و یک پرستار شد.
در تاریخ 3 اکتبر سال 2015 هم حمله نیروهای ایالات متحده منجر به مرگ غیرنظامیانی در بیمارستان پزشکان بدون مرز شهر قندوز شد. این حمله 42 کشته و 43 نفر زخمی بر جای گذاشت.
این در حالی است که جنایات شبه نظامیان بدتر از همه هستند. آنها به طور مداوم از تجاوز و اعدام به عنوان روش‌های جنگی علیه نیروهای دولتی، فعالان، کارکنان بهداشت و درمان، زنان و خانواده‌های آنها استفاده می‌کنند.
سازمان ملل متحد، هفته گذشته در گزارشی جزئیات و تعداد تلفات غیر نظامیان در افغانستان در سال 2015 را منتشر کرد. نیروهای دولتی و ضد دولتی در مجموع، منجر به مرگ 3545 و زخمی‌شدن 7457 غیرنظامی شده‌اند.
25 درصد کشته‌شدگان کودک بودند و 35 کشته زن هم بخش دیگری از قربانیان این درگیری‌ها بوده است. بیشتر تلفات توسط طالبان، داعش و دیگر گروه‌های شورشی اتفاق افتاده است.
4 راه پیش روی آمریکا در افغانستان
هرج و مرج‌های خشونت‌آمیز مداوم در افغانستان، منجر به طرح این سوال شده که ایالات متحده باید چه کاری در این کشور انجام دهد؟ تعدادی از گزینه‌های پیش روی واشنگتن به شرح ذیل است:
1. حفظ استراتژی فعلی برای نگه‌داشتن حدود 13 هزار نیروی آمریکایی برای زمان نامحدود: مزایای گزینه اول، باقی ماندن حدود 13 هزار سرباز در افغانستان، برای ماموریت‌های آموزش و مشاوره‌دهی به نیروهای دولتی و شرکت در جنگ.
2. افزایش 5 تا 10 هزار نیروهای نظامی و استفاده بیشتر از پشتیبانی هوایی: افزایش چند هزار نفری سربازان یا تغییر استراتژی در پشتیبانی هوایی، مشابه با گزینه اول هستند. اگر ما موفق نشدیم با 140 هزار نیروی ناتو برنده میدان باشیم، بعید است که بتوانیم با افزایش 10 یا 20 هزار سرباز دیگر این کار را انجام بدهیم.
3. خروج تمام نیروها: می‌تواند عواقب سیاسی و انسانی فاجعه‌باری برای افغانستان در پی داشته باشد.
نیروهای امنیتی افغانستان ممکن است از هم بپاشند، همان‌گونه که چنین اتفاقی در رابطه با نیروهای دولتی در عراق رخ داد. طالبان و داعش ممکن است کابل را تاراج کنند و هزاران نفر از هزاره‌ها که اقلیت شیعه افغانستان هستند را از بین ببرند. ضمن اینکه ممکن است افغانستان تبدیل به دولتی ضدآمریکایی تبدیل شود.
افکار عمومی منفی نسبت به آمریکا
این گزارش می‌افزاید: حملات هوایی نیز وجهه منفی مشابهی در افغانستان دارد. تحقیق انجام گرفته در سال 2008 نشان داد که افکار عمومی منفی نسبت به ایالات متحده، تا حد زیادی با بمباران‌های ناتو در ارتباط است. چرا که طالبان از حملات هوایی به عنوان فرصتی برای بدنام کردن نیروهای ناتو استفاده می‌کنند.
«کایل پیزی» که از سال 2007 تا سال 2014 در دفتر ناتو در افغانستان کار کرده است، می‌گوید حملات هوایی و هواپیماهای بدون‌سرنشین تلفات غیرنظامیان را بالا برده و فرصتی را برای شورشیان فراهم می‌آورد تا با بی‌شرمانه خواندن این حملات، از آنها به نفع تلاش‌های خود برای استخدام و جذب نیرو استفاده کنند.
فوربس در ادامه این گزارش ادعا کرده است: معاملاتی بین دولت و طالبان در طول سال‌های گذشته صورت گرفته و حتی منجر به تن دادن برخی وزرای دولت و فرماندهان محلی به خواسته‌های طالبان شده است.
بسیاری از مقامات افغانستانی و ایالات متحده در هلمند باور دارند که نیروهای امنیتی افغانستان به انجام برخی معاملات با طالبان مباردت ورزیده‌اند که می‌توان به فروش سلاح اشاره کرد.
مدارس افغانستان در مناطق روستایی جنوبی زمانی بازگشایی شدند که دولت به طالبان اجازه کنترل برنامه‌های آموزشی در این مناطق را داده بود. تسلیح دشمن و آموزش کودکان هزینه سنگینی برای دولت داشته است.
اما بهتر است این هزینه همین حالا و در نتیجه مذاکرات منظم برای حفظ صلح و تسهیل انتقال تدریجی پرداخته شوند. شکست سریع دولت در کابل می‌تواند عواقب شدیدتری برای مردم و افزایش تدریجی نفوذ طالبان در وزارت‌خانه‌ها و پایگاه‌ها در پی داشته باشد.
نشریه آمریکایی فوربس در گزارشی نوشت: برای رهاشدن از مشکل افغانستان، ما نه تنها باید دست از حمله به طالبان به‌شکل فیزیکی که نتیجه معکوس دارد برداریم بلکه باید درک بهتری از فرهنگ مدرن قرون وسطایی روستاهای جنوبی و شرقی افغانستان به‌دست بیاوریم که طالبان در آن رشد کرده‌اند.
روستاهای فقر زده افغانستان، به‌سرعت به تجارت مواد مخدر پاسخ می‌دهند. طالبان و جوامعی که در آن منابع مالی خود را تامین می‌کنند، مدیون دلالان مواد مخدر و کمک‌کنندگان خارجی مانند پاکستان و دیگر کشورها هستند.
ما نمی‌توانیم طالبان، داعش یا هر گروه شورشی دیگری را در افغانستان از بین ببریم، مگر آن‌که به حل ریشه‌ای مشکلات تجارت تریاک و کمک‌های مالی خارجی از شورشیان بپردازیم.
قربانی شدن 149 هزار نفر در جنگ افغانستان و پاکستان
جنگ در افغانستان و پاکستان بین سال‌های 2001 تا 2014، جان 149 هزار نفر را گرفت و منجر به زخمی‌شدن 162 هزار تن دیگر شد. این ارقام شامل مردم افغانستان، برخی اتباع پاکستانی و خارجی شده است.
اگر ما به دنبال این بودیم تا صلح، دموکراسی و حقوق بشر را به افغانستان بیاوریم در این راه شکست خورده‌ایم اما اگر به دنبال انتقام‌گیری بودیم به هدف خود رسیدیم.
نویسنده این گزارش در پایان نوشت: یکی از دوستان من که عضو تفنگداران مستقر در افغانستان است، یک بار به من گفت من و آمریکا از این همه کشتار خسته شده‌ایم زیرا این کار بی‌نتیجه است لذا بیایید از این کشور بیرون برویم!
انتهای پیام/654
