به گزارش «شیعه نیوز»، نابودی تاریخ اسلام توسط عربستان سعودی، مستقیما با پاکسازی تاریخ به دست داعش، مرتبط است.
رابرت فیسک، روزنامه نگار کهنه کار خاورمیانه در ایندیپندنت نوشت: مواد منفجره، سایت های تاریخی خاورمیانه را با خاک یکسان می کنند؛ بولدوزرها مقبره ها و زیارت گاه های باستانی را به تلی از آوار تبدیل می کنند؛ دژها و قلعه های تاریخی ویران می شوند و حتی نماهای مربوط به معماری عثمانی از تخریب مصون نمی مانند. خانه همسر محترم ترین مرد کل منطقه تخریب می شود. (توضیح مترجم: اشاره نویسنده به منزل حضرت خدیجه، همسر پیامبر اسلام است که توسط مقامات سعودی تخریب و به حمام عمومی حجاج تبدیل شده است). دنیا چگونه می تواند جلوی این بی حرمتی ها و انقراض میراثی را که به تمام بشریت متعلق است، بگیرد؟ اشاره من، در چند سطر بالا، به اقدامات سلفی-وهابی های بت شکن بود… سعودی ها.
جالب اینجاست که دنیا در این خصوص، مطلقا هیچ واکنشی نشان نمی دهد. وقتی وهابی-سلفی های بت شکن داعشی ویرانه های باقی مانده از دوران امپراتوری رم در پالمیرا را نابود می کنند، دنیا به خشم و نعره و نفرین می نشیند اما هرگز جرات نمی کند و به ذهن خود هم راه نمی دهد که کوچک ترین اعتراض ملایمی را علیه تخریب عامدانه مقبره های باستانی، منازل، زیارت گاهها، و ابنیه پیامبر اسلام و همراهان و خویشاوندان نزدیک وی به دست سعودی ها بروز دهد.
طبیعتا ما می توانیم نتیجه بگیریم بقایای ابنیه مربوط به امپراتوری رم ارزشمندتر از بقایای ابنیه مربوط به صدر اسلام است. اما این استدلال، به همان اندازه نژادپرستانه است که بگوییم امپراتوری رم مهم تر از خلافت اسلامی بوده است.
خیر. دلیل اصلی این که ما از تخریب بسیاری از ابنیه اسلامی به دست سعودی ها چشم پوشی می کنیم، این است که ما نمی توانیم، نمی خواهیم و نباید از سعودی ها انتقاد کنیم؛ سعودی هایی که ثروت بی اندازه شان باعث می شود همه ما نسبت به چنین اقدامات زشتی سکوت کنیم؛ تا حدی که نخست وزیر ما وقتی حاکم مستبد آنها فوت می کند، دستور می دهد پرچم های بریتانیا نیمه افراشته شوند.
هیچ اظهارنظری و حتی ملایم ترین زمزمه و نجوایی مجاز نیست، مبادا دوستان سعودی ما را به "تفکر آخر الزمانی” داعش ربط دهد؛ داعشی که پیرو و دنباله روی اراده و عزم مطلق نگر آیین تسنن وهابی است؛ آیینی که ۲۷۰ سال پیش، توسط نیاکان خاندان سلطنتی کنونی عربستان پایه گذاری شد.
طی چند روز گذشته، ما سوگوار تخریب طاق نصرت پالمیرا شدیم؛ بنایی باشکوه با ۱۸۰۰ سال قدمت، که احتمالا برای بزرگداشت پیروزی مارکوس اُرلیوس (امپراتور رم بین سال های ۱۲۱-۱۸۰ پس از میلاد) علیه ملکه زنوبیا (در عربی: الزباء، ملکه امپراتوری پالمیرا در سوریه که علیه امپراتوری رم شورید) بنا شده بود. گلوی ملکه زنوبیا بعدا به شیوه ای داعش مانند در خیابان های رم با خنجر بریده شد. به هر حال، ورود به این ایوان ستون دار بدون سقف، مخصوصا وقتی ارتش سوریه با پشتیبانی هوایی روسیه شهر را باز پس می گرفت، کم خطر نداشت. مطابق با آنچه سازمان ملل می گوید، تبدیل پالمیرا به تلی از خاک و آوار، قطعا یک جنایت جنگی است. اما وقتی کشوری با صدها، شاید هزاران اعانه دهنده و هوادار داعش تاریخ اسلامی عربستان – از جمله ۹۰ درصد از اماکن هزار ساله مکه- را تخریب می کند، ما همانقدر به این وندالیسم گسترده توجه می کنیم که شکستن پنجره یک کلیسا در شهرستانی در ایرلند مورد توجه قرار می گیرد.
بیایید نگاهی اجمالی بیاندازیم به آنچه در پادشاهی عربستان سعودی گذشته و می گذرد. دقیقا در محلی که حضرت محمد به سال ۵۷۰ پس از میلاد در مکه متولد شد، یک کتابخانه ساخته شده است. حتی همین کتابخانه هم ممکن است جای خود را به یک آسمانخراش بدهد. مسجد بلال، با بولدوزر تخریب شده است. خدیجه، همسر حضرت محمد در مکه در خانه ای می زیست که اکنون به گرمابه عمومی تبدیل شده است. هتل هیلتون مکه در محلی بنا شده که زمانی، منزل ابوبکر بود؛ پدرزن حضرت محمد و از نزدیک ترین همراهان او که بعدا خلیفه مسلمین شد. صدها باب منزل و بنای قدیمی مربوط به دوران عثمانی در عربستان سعودی تخریب شده اند و هرگونه آثاری از معماری عثمانی اطراف مسجد اعظم با توجیه "توسعه پروژه های زوار” از بین رفته است. پنج مسجد از هفت مسجد مشهوری که توسط دختر پیامبر و ۴ تن از نزدیکان وی ساخته شده، ۹۰ سال پیش نابود شده است. پس از آنکه پروفسور کمال صلیبی تاریخ شناس لبنانی-مسیحی در سال ۱۹۸۵ کتابی را منتشر کرد و توضیح داد بسیاری از روستاهای عربستان اسامی خود را وامدار نام های یهودی ای هستند که در انجیل ذکر شده است، بولدوزرها از راه رسیدند و تمام این روستاها را با خاک یکسان کردند.
این تخریب تاریخ اسلام، مستقیما با پاکسازی های تاریخی داعش که برگرفته از آیین وهابیت است، ارتباط دارد. وهابیت آیینی است که سعودی ها، از آموزه های محمد بن عبدالوهاب درقرن ۱۸ میلادی اقتباس کردند. عبدالوهاب می گفت اسلام باید به خلوص نخستین خود بازگردد. از این آموزه ها تفکری نشأت گرفت که می پنداشت تقریبا تمام مقبره ها، آثار و ابنیه تاریخی نمایانگر نوعی توجیه برای بت پرستی است. این تفکر، با تعصب و جزم اندیشی قبایل سعودی مطابقت داشت. وقتی عبدالعزیز بن سعود در دهه ۱۹۲۰ میلادی به مکه عزیمت کرد، در نخستین اقدامات خود دستور به نابودی قبرستانی داد که [حضرت] خدیجه در آن مدفون بود. عبدالعزیز همچنین مقبره یکی از عموهای پیامبر را تخریب کرد. همین سرنوشت در انتظار مقبره های [حضرت] فاطمه دختر پیامبر و پسر ارشدش حسن بن علی بود.
سپس، موجی از وندالیسم و تخریب، گریبان مقبره ها، زیارت گاهها، و اماکن تاریخی را در تمام جنوب غرب آسیا گرفت: از مقبره های شیعیان در پاکستان گرفته تا اماکن بودایی بامیان، و کتابخانه های باستانی تیمبوکتو، از اماکن تاریخی مکه گرفته تا کلیساهای موصل و ویرانه های امپراتوری رم در پالمیرا. حتی مسجدهای زیبای بوسنیایی منطقه بالکان که صدها سال قدمت داشته ند، به خاطر احداث مسجدهای بتونی غول آسایی که با بودجه و حمایت مالی سعودی ها ساخته می شود، از بین رفته اند.
این کینه و عداوت با تاریخ، بخشی از اعتقادات وهابیت است که می پندارد گذشته، صرفا یک حضور معنوی دارد و بقایای فیزیکی آن، فقط یادآور نقصان و عیب است.
این گونه نیست که تخریب عامدانه و خودخواسته تاریخ به دست سعودی ها، به گوش کسی نرسیده باشد. روزنامه ایندیپندنت جزو نخستین روزنامه های غربی بود که حتی پیش از پیدایش داعش نیز به این موضوع می پرداخت. ما هم قصد نداریم که خدای ناکرده مدعی شویم رژیم سعودی از داعش حمایت می کند. باشد که قدیسان ما را از این بلاهت در امان دارند و البته از وکلای مدافع پادشاهی سعود محافظت کنند. اما اگر واقعا می خواهیم بدانیم داعش چیست و چه تفکری را نمایندگی و ستایش می کند، آن گاه باید به دقت درباره عادات مذهبی مخوفی مطالعه کنیم که داعش، طالبان و القاعده را به عربستان ربط می دهد؛ کشوری که خود را "خادم حرمین شریفین” می خواند.
انتهای پیام/ 852
