به گزارش «شیعه نیوز»، ژیل‌مونیه روزنامه‌نگار فرانسوی در نشست خبری امروز خود اظهار داشت: بنده 70 سال سن دارم و تمام زندگی خود را در فضای مبارزاتی بودم. به ویژه در جهت همبستگی با دولت‌‌های عرب و فلسطین من وارد این فضا شدم.
وی ادامه داد: دلیل حضور من در این فضا والدینم بودند که به عنوان مدرس از طرف کشور فرانسه به الجزایر معرفی شدند و من در سنین نوجوانی در آنجا زندگی می‌کردم و جمعیت آن شامل 10 میلیون عرب یعنی نژاد بربر و یک میلیون و 200 هزار نفر فرانسوی بود.
مونیه افزود: من 8 ساله بودم که به الجزایر رفتم و بعد از دو سال جنگ استقلال الجزایر شروع شد پدرم در این زمینه بسیار فعال بود و به سمت کوه‌های الجزایر رفت تا مبارزه را دادامه دهد و زمانی که از بلندی‌های این کشور به شهر بازگشت توسط نیروهای فرانسوی زندانی و از الجزایر اخراج شد. زمانی که جوان بودم خانه‌های سوخته و جنایت‌های صورت گرفته در الجزایر را شاهد بودم. همواره در مورد جنایت‌های صدام صحبت می‌شود اما در مورد الجزایر که یکی از بخش‌های فرانسه بود و فرانسوی‌ها در ان بسیار جنایت کردند صحبت نمی‌شود.
وی خاطرنشان کرد: در زمان جنگ الجزایر یک میلیون و 500 هزار مسلمان کشته شدند در حالی که جمعیت کلا 10 میلیون نفر بود و این اتفاقات در زمان ژنرال دوگل در فرانسه بود. از سال 1958 تا 1962 جنایت‌ها بسیار وحشتناک بود و اسرائیل نیز از این سیاست‌ها حمایت می‌کرد به دلیل اینکه قسمت مهمی از جمعیت الجزایر یهودی بودند.
وی افزود در سال 1945 که دوگل به قدرت رسید و بعد از درگیری‌های آلمانی‌ها الجزایری‌ها به خیابان ریختند و استقلال خود را خواستار شدند در حالی که الجزایری‌هایی که این اقدام را انجام دادند همان‌هایی بودند که در کنار فرانسوی‌ها علیه نازی‌ها جنگیدند و در واقع پاسخ فرانسه تحت مدیریت دوگل این بود که آنها را بمباران کرد و 40 هزار کشته برجای گذاشت.
مونیه تصریح کرد: ژنرال‌هایی که مسئول سرکوب تظاهرات بودند اعلام کردند که الجزایر تا ده سال بعد آرام خواهد بود و 10 سال بعد جنگ الجزایر آغاز شد. تصویری که از دوگل وجود دارد تصویر فردی است که از اعراب حمایت می‌کرد اگر نقض وجود دارد.
وی با بیان اینکه بعد از جنگ 1967 در یک کنفرانس خبری بسیاری از سیاست‌های اسرائیلی را محکوم کرد و گفت: یهود می‌خواهد بر ملت‌های دیگر تسلط پیدا کند و فلسطینی‌ها را به عنوان مبارزین و مقاومین دانست و از آن زمان به بعد فرانسه سیاست‌های حمایت از عراق را اعمال کرد.
وی همچنین گفت قبل از اعتراض دوگل فرانسه به اسرائیل برای احداث نیروگاه هسته‌ای اجازه تاسیس داد و بعد از برگزاری نشست خبری فرانسه کمک کرد نیروگاه هسته‌ای در عراق تاسیس شود و در ایران در زمان شاه اتفاق افتاد.
همیشه در بحث هسته‌ای در خاورمیانه صحبت از آمریکایی‌هاست اما فرانسوی‌ها در این زمینه نقش زیادی داشتند. زمانی که اسرائیلی‌ها در اوایل جنگ ایران و عراق نیروگاه هسته‌ای را در بغداد بمباران کردند یک فرانسوی که در یک کاروان بود معین کرده بودند که هر کجا کاروان ایستاد باید بمباران شود و نزدیک نیروگاه بغداد وی نتوانست خود را زود کنار بکشد و در این ماجرا کشته شد.
مونیه تصریح کرد: آن زمان میتران رئیس جمهور فرانسه به مرگ این شهروند فرانسوی توسط اسرائیلی‌ها اعتراض نکرد و زمانی که جنگ ایران و عراق شروع شد سیاست خود را تغییر داده و به حمایت از صدام پرداخت. من آن زمان در فضای پیروان دوگل بودم که از سیاست‌های حامی اعراب حمایت می‌کرد و اولین سفرم به عراق در سال 1974 بود که تا سال 2003 با حدود 150 سفر به این کشور بسیاری ازمناطق عراق را از نزدیک بازدید کردم. بنده در پاریس از مقاومت مردم فلسطین حمایت کردم و از زمان جوانی با آقای احمد شوکری که رئیس سازمان آزادی فلسطین بود مصاحبه کردم و این زمانی که با ابوجهاد از موسسین سازمان فتح آشنا شدم.
وی افزود: بنده با نیمی از افراد در حوزه مقاومت فلسطین آشنا بودم و سفرهای زیادی انجام دادم. زیرا فرانسه روابط زیادی با عراق داشت در زمان جنگ ایران و عراق تغییری در افکار نخبگان این کشور احساس کردم. در دهه 70 میلادی در عراق بسیاری ازمردم چشمشان به غرب بود و جنگ ایران و عراق این تفکر را شکست. زمانی که نیروهای عراق ازجنوب ایران عقب‌نشینی کردند و زمانی که ایرانی‌ها فاو را گرفتند بسیاری از افکار تغییر کرد و سوال در مورد ماهیت حکومت در بغداد پیش آمد. آنجا بود که رجعت‌هایی به اسلام شکل گرفت در صورتی که قبل از آن در ماه رمضان در کافه‌های بغداد الکل می‌نوشیدند اما کم‌کم در ماه رمضان در کافه‌ها بسته و فروش الکل ممنوع شد که فقط افرادی که مسیحی یا یزیدی بودند مجوز این کار را داشتند.
وی ادامه داد: بعد از جنگ درگیری‌هایی شروع شد که مقدمه حمله عراق به کویت بود در آن زمان خارجی‌ها را در عراق و کویت جمع کرده بود. افرادی در عراق را در هتل 5 ستاره و افراد کویت را در سایت‌های مختلف نگه می‌داشت و هیئت های بسیاری برای آزادی آن گروگانها تلاش کردند من به خودم گفتم که برای آزادی آنها تلاش کرد و در این زمینه با عراقی‌ها ملاقات کردم که گروگان‌های فرانسوی آزاد شدند. این ایده خودم بود که به دولت فرانسه ربطی نداشت چرا که موضع رسمی فرانسوی‌ها این بود که ما با تروریست‌ها هیچ حرفی ندارم.
وی افزود: من با یکی از مسئولان عراقی که مسئول گروگان‌هابود ملاقات کردم و با طه یاسین رمضان و طارق عزیز نیز ملاقات کردم و زمانی که تحریم‌های شدید علیه عراق اعمال می شد با آنها صحبت کردم و با 9 نفر فرانسوی گروگان به پاریس برگشتم.
انتهای پیام/ 852
