به گزارش«شیعه نیوز»، با تثبیت سیطره کامل نیروهای سلفی سوریه موسوم به «جیش الفتح» بر استان «ادلب»، به نظر می رسد نخستین گروه قربانیان طرح جدید آنکارا-ریاض برای سقوط نظام سوریه، شیعیان اثنی عشری شهرهای «کفریا» و «فوعه» در شمال شرقی استان ادلب می باشند.
عوامل متعددی وجود دارد که باعث نگرانی عمیق شیعیان در مورد تکرار فاجعه های قتل عام شده است. همین عوامل باعث شد تعدادی از شهروندان سوری در محله شیعه نشین «عباسیه» حمص با برگزاری تظاهرات نسبت به تکرار تراژدی ایزدی های سنجار (عراق) در مورد شیعیان شهرهای فوعه و کفریا هشدار دهند. همچنین اقلیت های مذهبی در غرب حلب - تحت کنترل نظام سوریه - با برگزاری یک تظاهرات باشکوه، وجدان های جهانیان و نهادهای بین المللی را مخاطب قرار دهند و پژواک صدای ملتی باشند که تنها به جرم عقیده مذهبی خود در معرض قتل عام قرار گرفته اند.
اهمیت این دو تظاهرات، به موقعیت های این دو شهر برمی گردد. شهر حلب ماه هاست که شاهد درگیری های شدید خانه به خانه ارتش سوریه و متحدانش با گروه های معارض سوری (به ویژه ارتش آزاد سوریه و جبهه النصره) است و در حین برگزاری این تظاهرات، هر لحظه امکان حمله خمپاره ای تروریست ها وجود داشت. از سوی دیگر، حمص بزرگ ترین شهر مناطق مرکزی سوریه است و به نظر می رسد مخالفان برنامه ویژه ای برای اشغال دوباره آن در سر دارند. در این تجمع نیز احتمال حمله انتحاری تروریست های سلفی بسیار بالا بود. با این حال، ملت سوریه با برگزاری تظاهرات در سایه تهدیدهای جدی جانی، نشان داد وضعیت انسانی در دو شهر فوعه و کفریا واقعا نگران کننده است.
در گزارش اختصاصی پایگاه خبری تحلیلی فردا، مهم ترین عوامل نگرانی ملت سوریه - به ویژه شیعیان و دیگر اقلیت های مذهبی این کشور - برشمرده شده است. پیش از برشمردن این عوامل، اظهارات روز گذشته «ابو عبدالرحمن سوری» یکی از فرماندهان رده بالای گروه تروریستی «احرار الشام» (یکی از گروه های تکفیری که در عملیات علیه این دو شهر مشارکت دارد) در گفت و گو با شبکه الجزیره را بازخوانی می کنیم. او در تهدیدی آشکار علیه شیعیان به الجزیره گفت: «جنگ در استان ادلب به روزهای پایانی خود رسیده است و به هیچ وجه وفاداری به نظام اسد یا مخالفت با رأی و نظر اکثریت، قابل تحمل نخواهد بود. من به صراحت به همه کسانی که هوای نظام اسد را در سر دارند، هشدار می دهم که همین روزها باید استان را ترک کنند؛ زیرا از امروز حکومت بشار هرگز نمی تواند از آنان محافظت کند.» او در حالی بر "رأی و نظر اکثریت" تأکید دارد که پیش از این فردانیوز صادقانه هشدار داده بود که اکثریت ساکنان استان ادلب، به وهابیت و برداشت خشن و سلفی از اسلام گرایش دارند.
با سقوط پی در پی شهرهای استان ادلب، هم اکنون نبرد در دروازه های سهل الغاب ادامه دارد. شهرهای «بسنقل» و «محمبل» اصلی ترین شهرهای محل نبرد اعلام شده است. معارضان در روزهای پنجشنبه و جمعه توانستند حومه بسنقبل را اشغال کنند و بر تپه استراتژیک «عبد الناصر» سیطره یابند. اهمیت تپه عبد الناصر، به ارتفاع بالای آن است که حتی بر مناطق شرقی سهل الغاب نیز اشراف دارند. «ابو عبدالله انصاری» از سران جیش الفتح، صریحا عملیات بسنقل را "دروازه ورود به عمق" سهل الغاب عنوان کرد. پایگاه خبری فردا پیش از این در گزارشی، ضمن تشریح موقعیت بسیار حساس سهل الغاب، آن را "تنگه احد" نبرد سوریه نامیده بود.
شعاع 50 کیلومتری محاصره
با توجه به اهمیت عملیات بسنقل، هفته اینده گزارشی در این مورد منتشر خواهد شد. در این گزارش، صرفا به ذکر این نکته بسنده می کنیم که در نتیجه درگیری در بسنقل و محمبل، نزدیک ترین شهر امن به شهرهای کفریا و فوعه، شهر «الصحن» است که بیش از 50 کیلومتر از این دو شهر فاصله دارد! از سوی دیگر، از سمت شمال نیز نزدیک ترین منطقه تحت کنترل نظام سوریه، بخش شرقی و جنوبی شهر حلب می باشد که باز هم حدود 50 کیلومتر با فوعه و کفریا فاصله دارد. در نتیجه باید هشدار داد که این دو شهر، تا شعاع 50 کیلومتری در محاصره هستند و بعید به نظر می رسد هیچ امدادی قابلیت نفوذ تا 50 کیلومتر را داشته باشد.
شهر فقهای شیعه
به نوشته آیت الله سید حسن صدر، اهالی شهرهای کفریا و فوعه، شیعیان مهاجری بودند که از فشارهای حکام اهل سنت در شهرهای حلب (سوریه کنونی) و صور و بعلبک (لبنان کنونی) به تنگ آمده و مجبور به مهاجرت شده بودند. به این ترتیب، این دو شهر از همان ابتدا شیعه نشین بوده اند و حیات شهر به نوعی با مقاومت بر سر عقیده و ظلم، عجین شده است. آیت الله سید محسن امین نیز در کتاب «اعیان الشیعه»، شهر فوعه را دارای یک حوزه علمیه پررونق و موفق می خواند و در مورد آن می نویسد: «حوزه علمیه فوعه نه تنها از شهرهای شیعه نشین محافظت می کرد؛ بلکه باعث گسترش تشی در شهرهای همجوار هم شده بود. به عنوان نمونه در شهر "سرمین" حدود 350 خانوار شیعه سکونت دارند که مراسم حسینیه آنها در ماه های محرم و صفر از شهرت برخوردار است. حداقل در شهرهای "معرة النعمان"، "شقرا"، "کونین" و... نیز تعداد زیادی خانوار شیعی سکونت دارند که توسط علماء فوعه به این مذهب هدایت شده اند.»
دو سند فوق از سویی نشان دهنده عمق ایمان و اثرگذاری دو شهر کفریا و فوعه است؛ اما از سوی دیگر می تواند بر کینه و خشم سلفی های منطقه از این دو شهر دلالت کند، زیرا سال های سال شاهد گسترش تشیع در شهرها و محلات خود بوده اند و آن را ناشی از همسایگی با اهالی فوعه و کفریا می دانسته اند.
مهم ترین عوامل نگران کننده در مورد وقوع قتل عام
طبق آمار رسمی دولتی، در سال 2010 حدود 40هزار نفر در این دو شهر سکونت داشته اند. در جریان اشغال ادلب، بی تردید بخشی از شهروندان حامی بشار اسد نیز در حال فرار از شهرهای خود به این دو شهر پناه آورده اند و در نتیجه می توان قاطعانه از جمعیت بیش از 40هزار نفر در این دو شهر خبر داد. با این حال رسانه های عربی وابسته به محور آنکارا-ریاض-دوحه، در گزارش های متنوع خود از سوریه طی یک حرکت هماهنگ و مشکوک مجموع جمعیت این دو شهر را تنها 6هزار نفر ذکر می کنند که نمی تواند این کاهش قابل توجه آمار، اتفاقی باشد. نکته دوم در همین مورد، حرکت هماهنگ الجزیره و العربیه است که اصرار دارند به جای "شهر"، از واژه "روستا" برای کفریا و فوعه استفاده کنند.
دومین عامل مهم نگران کننده، ترکیب گروه های مهاجم به این دو شهر است. در جریان اشغال ادلب، گروه های سلفی و ارتش آزاد سوریه در کنار یکدیگر در حال نبرد بودند؛ اما درگیری های شمال حلب باعث اعزام گردان های ارتش آزاد به شمال حلب شد و در عملیات حمله به دو شهر شیعه نشین فوعه و کفریا، صرفا تروریست های سلفی حضور دارند. با توجه به کینه های تاریخی و نگرش های افراطی مذهبی سسلفی ها علیه شیعیان، نگرانی در مورد وقوع قتل عام در این دو شهر قابل توجه است.
در همین زمینه، ادبیات فرماندهان میدانی این عملیات نیز به غایت افراطی و نگران کننده است. جبهه النصره، این عملیات را "به سوی جهنم" نامیده است که عنوانی بی سابقه در سابقه فعالیت های تروریستی این سازمان تکفیری است. فرماندهان دیگر گروه ها نیز از ابدیات رادیکال مشابهی بهره می برند که یک نمونه آن در ابتدای گزارش به نقل از یکی از فرماندهان ارشد احرار الشام بیان شد.
حال باید دید نهادهای بین المللی خود را به تجاهل می زنند تا بزرگ ترین جنایت انسانی و قتل عام در منطقه خاورمیانه طی دهه های اخیر وقوع بپیوندد؛ یا با فشار افکار عمومی مقامات آنکارا و ریاض مجبور می شوند - حتی برای حفظ ظاهر خودشان - از وقوع این قتل عام ممانعت کنند. در جریان آزادسازی کامل شهر حلب، دولت سوریه با تروریست ها توافق کرد تا کانال امنی برای انتقال تروریست ها از مناطق مرکزی (موسوم به حمص قدیم) ایجاد شود تا آن ها بتوانند با ترک حمص به شهر حلب بروند. برخی تحلیلگران و محافل کارشناسی در آن زمان، این اتفاق را نتیجه توافق میان تهران (مسکو) با آنکارا (ریاض) دانستند. آیا این توافق، بار دیگر (البته به صورت معکوس) تکرار خواهد شد؟
سئوال از صلیب سرخ و سازمان ملل:
«[آیا خبر دارید] 40 هزار شهروند در فوعه و کفریا محاصره هستند؟؟»
تظاهرات ملت سوریه در حمایت از شیعیان مظلوم «فوعه» و «کفریا»
انتهای پیام/654
منبع: فردا نیوز
