به گزارش«شیعه نیوز»، بازیهای اینترنتی علاوه بر اعتیادی که بر بزرگسالان وارد می‌آورد صدمات جبران ناپذیری را به خصوص برای کودکان به بار می‌آورد. در گذشته به دلیل این که کودکان بازیهای فکری و سنتی و قدیمی برگرفته از فرهنگ ایرانی را انجام می‌دادند باعث رشد فکری و ماندگاری این بازیها در فرهنگ و جوامع می شد و فایده‌ای برای ذهن و فکر کودکان و همچنین غنی سازی فرهنگی جوامع داشت ولی امروزه با بازیهای کامپیوتری به خصوص بازیهایی که در موبایلها رواج یافته صدمات جبران ناپذیری از جمله روی آوردن و اعتیاد به یک بازی و یک بعدی شدن وجود انسانها می‌شود.
مریم درخشان نژاد کارشناس ارشد روان شناسی بالینی گفت : بازیهای اینترنتی اثرات مخربی در کودکان می‌گذارد و تأثیرات مخرب این بازیها بر کودکان بیشتر از بزرگسالان است.
در دورانهای گذشته کودکان درخانواده‌های پرجمعیت رشد می‌کردند و امکان بازی با خواهر‌ها و برادرهای خود در این بازیها و تعامل با آنها را داشتند وی در جوامع امروزی کودکان با هم تعامل کمتری دارند و به دلیل شاغل بودن والدین وقت زیادی به کودکان اختصاص نمی‌دهند و سعی می‌کنند برای ساکت و آرام کردن کودکن از یک سالگی و حتی 6 ماهگی تصاویر کارتنی را برای آنها پخش می‌کنند کودکان رفته رفته به این تصاویر انس می‌گیرند و با این بازیها بزرگ می‌شوند و بیشتر به این بازیها جذب می‌شوند و با بزرگتر شدن بازیهای بزرگتری را در بازار می‌بینند.
وی در ادامه گفت: کودکان از کودکی تنوع طلبی در این بازیها را می‌آموزند و اگر نظارتی از سوی والدین بر کودکان صورت نگیرد اثرات مخرب و مسائلی در این بازیها مطرح می شود که تأثیرات نامطلوبی بر کودکان می‌گذارد و هر قدر که کودکان سن کمتری داشته باشند تأثیراتی را که از این بازیها می‌پذیرند بیشتر است زیرا که سن، سن الگو پذیری در کودکان است و گاهی اوقات کودکان نمی‌توانند توهم و واقعیت را با انجام این بازیها تمییز دهند و در دنیای واقعی سعی می‌کنند به جنگ با والدین و همسالان بپردازند و اگر از این کار از سوی والدین منع شوند در خفا به این کار می‌پردازند.
درخشان نژاد در ادامه تصریح کرد: در این بازیها کودکان منزوی می‌شوند و خلاقیتشان را از دست می‌دهند. در گذشته بازیهایی همچون پازل بازی جریانی فکری را از جمله برنامه ریزی و این که کدام قطعه را در کدام قسمت بگذارند در بر داشت ولی امروزه در بازیها کامپیوتری و بازیهای موبایلی جریان فکری‌ای وجود ندارد و این بازیها یک نوع اعتیاد روانی برای کودکان ایجاد می‌کند که والدین نمی‌توانند کودکان را از این بازیها جدا کنند و اگر این بازیها ادامه دار باشد و از سوی والدین کنترل نشوند برای کودکان مشکل پیش می‌آید و این بازیها با کودکان بزرگ می شوند.
در هر جامعه‌ای با توجه به فرهنگ موجود در آن جامعه و با توجه به تربیت خانوادگی این بازیها رواج می یابد و اگر این بازیها از سوی والدین و افراد خانواده کنترل نشود می‌تواند اثرات روانی زیان‌آوری مثل وابستگی و اعتیاد به این بازیها از کودکی تا بزرگسالی را برای افراد جامعه رقم زند و کودکانی که به عنوان بزرگسالان معتاد به این بازیها به جامعه وارد می‌شوند نمی‌توانند افراد مؤثر برای خود، خانواده و جامعه خود باشند چرا که بیشتر حواس و نگاه و ذهن خود را معطوف این مسائل می‌کنند و از روی آوردن به زندگی واقعی و درکنار خانواده بودن، مشورت و همفکری با خانواده کنار می کشند به بیشتر به کنج منزوی و کناره گیری از جمع و به بازیهای اینترنتی و کامپیوتری روی می‌آورند.
به امید آنکه فرزندان هیچ جامعه‌ای با اعتیاد به این بازیها رشد نیابند و به صورت افراد چند بعدی و روشنفکر و دخالت دادن این بازیها به صورت یک سرگرمی در زندگی خود وارد اجتماع شوند.
انتهای پیام/ ص . خ
