سخنى از امام علی علیه‌السلام هنگامى كه به قصد شام سفر مى‌كرد: خدايا! از سختى سفر، و اندوه بازگشتن، و روبرو شدن با مناظر ناگوار در خانواده و مال و فرزند، به تو پناه مى‌برم. پروردگارا! تو در سفر همراه ما هستی و در وطن نیز نسبت به بازماندگان ما سرپرست و نگهبان تو هستی، و جمع ميان اين دو را هيچ كس جز تو نتواند كرد.
زيرا آن كس كه سرپرست بازماندگان است نمى‌تواند همراه مسافر باشد و آنكه همراه و همسفر است نمى‌تواند سرپرست بازماندگان انسان باشد.
متن حدیث: و من كلام له علیه السلام عِنْدَ عَزمه عَلى الْمَسير إلى‌الْشام:
اللَّهُمَّ إِنِّي اءَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ كَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِي الْاءَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ اللَّهُمَّ اءَنْتَ الصَّاحِبُ فِي السَّفَرِ وَ اءَنْتَ الْخَلِيفَةُ فِي الْاءَهْلِ وَ لاَ يَجْمَعُهُمَا غَيْرُكَ لِاءَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لاَ يَكُونُ مُسْتَصْحَبا وَ الْمُسْتَصْحَبُ لاَ يَكُونُ مُسْتَخْلَفا.
(اءَقُولُ: وَ اِبتداء هَذا الْكلام مَروي عَن رَسول اللّه ص وَ قَدْ قَفاه اءَميرالمؤمنين ع بابلغ كَلام وَ تَممهُ باءحْسَنِ تَمامِ مَنْ قَوْلَه وَ لا يَجْمَعَهُما غَيْرَك إ لى آخَر الفصل.)
«نهج‌البلاغه، خطبه 46»
انتهای پیام/ ص . خ
