SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از شفقنا، در مقابل پمپ بنزین ورودی شهر المحله الکبری مصر غوغایی برپاست. بیش از یکصد خودرو در صفی دو ردیفه و طولانی ایستاده و عبور و مرور را بند آورده اند. راننده های خودروها بر سر یکدیگر فریاد می کشند و گاه درگیری فیزیکی پیدا می کنند و با مشت های گره کرده به سوی یکدیگر می روند. جنگ بر سر خرید سوخت بالا گرفته و آن چند مامور پلیس حاضر در محل نیز موفقیت چندانی برای آرام کردن اوضاع ندارند.
اسماعیل که از هفت ساعت پیش برای پر کردن باک خودروی خود در این صف حضور دارد می گوید:" از زمان روی کار آمدن پرزیدنت محمد مرسی وضعیت کشور روز به روز وخیم تر شده است". راننده کامیونی که در کنار اسماعیل ایستاده نیز می گوید:" خدا خانه اش را خراب کند".
البته خانه مرسی خراب نشد اما دفتر مرکزی حزب یا سازمانی به نام اخوان المسلمین که مرسی برآمده از آن است در این روزها در آتش سوخت. مخالفان خشمگین مرسی چند روز پیش کوکتل مولوتف ها را به سوی این ساختمان به پرواز درآورده و سپس جوانان خشمگین به داخل ساختمان هجوم برده و همه اثاث و لوازم موجود در آن را از پنجره ها بیرون ریختند. در شهر محله نیز دفتر محلی حزب حاکم با بمب های آتش زا هدف حمله قرار گرفت. یکی از راننده های مقابل آن پمپ بنزین می گوید:" ما تا رفتن مرسی به خیابان ها خواهیم آمد".
هنگامی که در ششم آوریل 2008 کارگران این بزرگترین شهر صنعتی مصر برای نخستین بار به خاطر شرایط زندگی بهتر و دستمزد بالاتر به خیابان ها آمده و دست به تظاهرات زدند شاید هیچ یک از آنان حتی تصورش را هم نمی کرد که این حرکت سرآغاز عصری جدید برای مصر باشد. آن روح معترض شهر محله اما رفته رفته سایه خود را بر سراسر مصر گسترد و سه سال پس از آن بود که میلیون ها مصری به خیابان ها ریختند.
جنبش جوانان 6 آوریل در واقع یادآور شهر محله است. امروز پرزیدنت مبارک لقب رییس جمهور سرنگون شده را دارد و چه بسا همین سرنوشت در انتظار محمد مرسی باشد. مردم شهر محله به شدت خشمگین نشان می دهند و این روزها رویای تظاهرات را در سر می پرورانند، همان حرکت اعتراضی که تاریخ مصر را دگرگون کرد. در حال حاضر 23 استان از 27 استان مصر دستخوش ناآرامی است و بر پایه آمارهای منتشر شده از سوی ارتش دوازده میلیون مصری در تظاهرات ها شرکت دارند. دو سال پیش همه اعتراض ها علیه مبارک تنها در سه شهر قاهره و اسکندریه و سوئز متمرکز بود اما اعتراض های امروز این مرکزیت را ندارد و در سراسر مصر گسترده است.
"تامر" در مقابل دفتر پنبه ریسی دولتی ایستاده و احساس خوبی ندارد. تا به این لحظه رییس جمهور واکنشی به اعتراض ها نشان نداده و در آن سخنرانی هم که خطاب به ملت ایراد کرد تنها به ارائه بیلان یک ساله حکومت خود بسنده کرد و البته این کار وی به هیچ عنوان اعتماد از دست رفته به وی را زنده نمی کند. اگرچه که مرسی به برخی اشتباه ها اقرار داشت اما گناه همه فلاکت ها را متوجه نیروهای بیگانه و هواداران رژیم مبارک می دانست. رییس جمهور هیچ اشاره ای به خواست های جنبش اعتراضی نکرد و هیج پیشنهاد مشخصی برای تغییرات ارائه نداد و اصولا هیچ برنامه ای هم نداشت. تا به این جای کار پنج وزیر او کناره گیری کرده اند، همان وزرایی که از قبل هم مخالفت خود با خط مشی دولت متبوع خود را اعلام کرده بودند. تامر می گوید:" وضعیت نمی تواند به این صورت ادامه داشته باشد. مرسی باید برود". و همکاران تامر به علامت تایید سر تکان می دهند.
جنبش تازه تاسیس تمرد که سازماندهی اعتراض های اخیر را بر عهده دارد به مرسی هشدار داده است که باید کناره گیری کند و در غیر این صورت چنانچه رییس دولت به خواست های معترضان پاسخ ندهد آنگاه است که نافرمانی مدنی به صورت کامل آغاز خواهد شد. در وهله اول هیچ واکنشی نسبت به این هشدار وجود نداشت اما کمی بعد ارتش اعلام کرد که اگر ظرف 48 ساعت راه حلی برای این مناقشه یافت نشود و خواست های مردم عملی نگردد، وارد عمل خواهد شد.
کارگران یک کارخانه در شهر محله در دسامبر سال گذشته نیز در این شهری که از آن به عنوان "مهد انقلاب مصر" یاد می شود دست به تظاهرات زده بودند و دولت مرسی را تهدید کردند که انقلاب دومی برپا خواهند کرد. تامر می گوید:" اما از آن زمان هیچ اتفاق جدیدی نیفتاده است و وضعیت کشور روز به روز بدتر می شود. برق و بنزین کافی وجود ندارد و تهیه گاز خانگی نیز بسیار مشکل است. قیمت مواد غذایی چند برابر شده و حتی آب آشامیدنی هم کمیاب خواهد شد". تامر ادعا می کند که بر پایه شنیده ها از قرار معلوم شهر کفرالشیخ در دلتای نیل به شدت از کمبود آب رنج می برد و زندگی مردم آن شهر کاملا فلج شده است.
افزون بر آن قبضه قدرت توسط اخوان المسلمین و اشغال همه پست های کلیدی توسط دوستان نزدیک مرسی نیز بر خشم مردم می افزاید. مرسی به تازگی یکی از اعضای اخوان المسلمین را به فرمانداری استان غربیه منصوب کرد، همان استانی که شهر محله جزو آن است و این انتصاب موجب خشم مردم این شهر شد. در پی آن بود که ناآرامی های خشونت بار به راه افتاد و ده ها نفر زخمی شدند. یکی از همکاران تامر که فوزی نام دارد می گوید:" این خواسته ما نبود". در ناآرامی های دلتای نیل پنج نفر جان خود را از دست دادند و مجموع قربانیان حوادث اخیر به 16 تن می رسد و فوزی از این نگران است که شمار کشته ها از این فراتر رود.
شهر محله و پنبه دو جزء جدایی ناپذیر از یکدیگر محسوب می شوند و همه مردم این شهر از قبال کشت و صنعت پنبه زندگی خود را می گذرانند. به عبارت دیگر تک تک جمعیت 450000 نفره این شهر به نوعی با کشت و فرآوری پنبه سر و کار دارند و پنبه ریسی، نساجی، دوزندگی و بافندگی وجه مشخصه شهر محله مصر به شمار می رود. محصول پنبه مصر بهترین در سطح جهان است و رشته های بلند پنبه مصری به مراتب ارزش این محصول را از محصولات مشابه رقبای پاکستانی و ازبک بالاتر می برد. هر چه تعداد و بلندی رشته ها بیشتر باشد به همان اندازه پارچه لطیف تر و مقاوم تر می شود. اما حتی این محصول گران بها و منحصر به فرد مصر نیز قربانی اقتصاد ورشکسته این کشور شده است.
"محمد السعید" مالک تریکو بافی السعید می گوید:" قیمت فروش در سال گذشته هفت درصد کاهش پیدا کرد". اگرچه صنعت ریسندگی در مالکیت دولت است اما کارخانه های کشت و صنعت پنبه در اختیار بخش خصوصی است . السعید از سال 1980 به تولید لباس زیر و پوشاک کودکان اشتغال دارد. در آن سال رییس جمهور اسبق مصر یعنی انور سادات بازار منسوجات مصری را برای کشورهای غربی گشود و صادرات مصر به آمریکا و اروپا آغاز شد و به بخش خصوصی امتیازهای زیادی در این مورد اعطا گردید و این تصمیم رییس جمهور وقت درست در نقطه مقابل سیاست های سلفش یعنی جمال عبدالناصر بود که اقتصاد مصر را دولتی کرد و در این کشور یک سوسیالیسم عربی برپا ساخت.
اما ورشکستگی کامل صنعت کشت و فرآوری پنبه در همین سال جاری رقم خورد و قیمت فروش کاهشی 18 درصدی و ویران کننده پیدا کرد. پس از آن مشکل کمبود برق نیز بر مشکلات افزود. السعید می گوید:" هر بار که برق قطع می شود ما ضرر می کنیم چون خط تولید متوقف می شود". از او می پرسیم که آیا نمی تواند برق مورد نیاز خود را از طریق ژنراتور تامین کند؟ و او با پرسشی دیگر به ما پاسخ می دهد:" مگر شما صف های طولانی مقابل پمپ بنزین ها را ندیده اید؟ سوختی وجود ندارد که ما بخواهیم با آن ژنراتور را روشن کنیم".
اگرچه که بحران در صنعت پنبه مصر در ماه های اخیر ایجاد نشده است اما از زمان روی کار آمدن دولت محمد مرسی این مشکل ابعادی بسیار گسترده تر به خود گرفت. در اواخر دوران رژیم گذشته میزان تولید کاهش یافت و در سال 2010 یعنی یک سال پیش از انقلاب ، میزان کاهش این محصول به نوعی رکوردشکن بود.
کشاورزان مصری با توجه به قیمت های رقبا در هند و پاکستان در عمل قادر به ادامه کار نیستند. پس از سقوط حسنی مبارک و روی کار آمدن شورای عالی نظامی مبلغ 55 میلیون یورو برای خرید این طلای سفید از کشاورزان اختصاص یافت و کارگران محله موقتا از دستمزدهای بیشتر و کشاورزان از کود و بذر و بیمه محصول برخوردار شدند. اما السعید در مورد این وضعیت پیچیده می گوید:" با این حال بهره وری در همان سطح پایین قبلی باقی ماند و البته این یک مشکل ساختاری است".
دولت مصر هر ماه میلیون ها دلار پول از دست می دهد و همه پیشنهادها در مورد بهینه سازی وضعیت نساجی و پنبه این کشور در عمل راه به جایی نبرده است. به گفته السعید تولید کنندگان شهر محله این روزها پنبه مورد نیاز خود را از هند تهیه می کنند و گرچه جوراب های موجود در بازار عبارت "ساخت مصر" را بر خود دارند اما در واقع این تولیدات با مواد خام هندی تهیه شده اند.
انتهای پیام/ ز.غ
