SHIA-NEWS.COM شیعه نیوز:
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از فارس، همزمان با آغاز خیزش های مردمی در کشورهای عربی، اردن نیز همگام با سایر کشورها شاهد اعتراضات مردمی بود. شهروندان اردنی با اعتراض به وضعیت موجود در کشور خواستار تغییرات اساسی در نحوه اداره کشور شده بودند اما دولت اردن نه تنها در راستای تحقق مطالبات مردمی اقدامی نکرد بلکه سیاست "مشت آهنین" را در پی گرفت و با افزایش موج بازداشت‌ها و سرکوب معترضان، آتش خشم آنان را شعله ور تر کرد.
اعتراضات اردن در ابتدا با سایر اعتراضات عربی تفاوت داشت و آن از این جهت بود که اولا معترضان خواستار اصلاحات بودند نه اسقاط نظام، و ثانیا خطوط قرمز که همان خانواده سلطنتی بود را رد نمی کردند و تمام کاسه و کوزه ها را بر سر نخست وزیر و دولت می شکستند و اینگونه عبدالله دوم در حاشیه امنیت قرار داشت.
شکست تابوی پادشاه در نزد قبایل
از سوی دیگر، اردن ساختاری قبیله ای دارد یعنی ساختار اجتماعی اردن مبتنی بر قبایل است و قبایل این کشور نه تنها در تثبیت خانواده پادشاهی هاشمی در اردن نقش داشته‌اند بلکه همواره به عنوان ستون فقرات این کشور نیز محسوب می‌شدند.مردم اردن مدت زیادی صبوری کردند و با تمام نکات منفی نظام و شخص پادشاه، همواره او و خانواده اش را تابو قلمداد می کردند تا اینکه سرانجام این تابو شکست و پروژه انتقاد از عملکرد پادشاه اردن و خانواده وی آغاز شد.
ماجرا از آنجا شروع شد که سران قبایل اردن در سال 2011 با ارسال نامه‌ای به "عبدالله دوم " پادشاه این کشور به طور علنی از اقدامات «رانیا عبداله» ملکه اردن و خانواده‌اش انتقاد کردند. ولی این برای نخستین بار بود که قبایل اردن به عنوان اصلی‌ترین حامیان خاندان سلطنتی به عملکرد این خانواده اعتراض کردند. البته این اعتراض کاملا محترمانه و مسالمت آمیز بود ولی هرچه بود سبب ترسیدن عبدالله دوم شد و از همین رو کوشید تا ضمن دلجویی از قبایل، ارکان حمایتی نظام خود را تقویت کند.
قبایل اردن نیز که احساس می‌کردند با تمام حمایت‌هایشان از خاندان پادشاهی مورد ظلم و ستم واقع می شوند، با تشکیل یک ائتلاف، به سوی وحدت هرچه بیشتر به منظور تحقق مطالبات بر حق خود گام برداشتند.این ائتلاف که متشکل از قبایل مختلف اردن است، چند ماه پیش کار خود را رسما آغاز کرد و به صفوف معترضان پیوست.
دستگیری 13 معترض در معان و کشته شدن 2 متهم
اعتراضات در اردن همچنان ادامه داشت ولی با رعایت خطوط قرمز (!) تا اینکه هفته گذشته شهر «معان» در 212 کیلومتری جنوب «امان» (پایتخت اردن) شاهد یک نافرمانی مدنی و درگیری میان معترضان با نیروهای امنیتی و پلیس شد.درگیری‌های معان بعد از کشته شدن دو متهم به جرائم امنیتی در این کشور و انتشار فیلمی که در آن افراد ناشناس جسد این دو متهم را لگد کوب کرده بودند آغاز شد و معترضان خواستار نافرمانی مدنی در اعتراض به این مسأله شدند. در همین راستا دستگاه‌های امنیتی هفته گذشته 13 نفر از اهالی معان را دستگیر و به دادگاه امنیت دولت به دلیل حوادث اخیر این شهر ارجاع دادند.
دستگیری معترضان معان که اکثر آنان از فرزندان قبایل بودند سبب شد تا ائتلاف قبایل اردن با صدور بیانیه ای، از عموم شهروندان بخواهد تا روز جمعه گذشته در پایتخت این کشور تظاهرات کنند. این نخستین بار نبود که معترضان اردنی علیه سیاست‌های دولت تظاهرات می‌کردند و می‌توان گفت از زمان خیزش های مردمی در کشورهای عربی، هر جمعه شاهد برگزاری تظاهرات های اعتراضی بود ولی تظاهرات جمعه گذشته رنگ و بوی دیگری داشت و اعتراضات اردن را وارد فضای جدیدی کرد. در این تظاهرات که صدها تن از اعضای قبایل، اسلامگرایان، چپگرایان و شهروندان عادی حضور داشتند، شعارهایی علیه پادشاه سر داده شد که پایه های حکومت عبدالله دوم را به شدت لرزاند.
فریاد سقوط نظام و تزلزل پایه‌های کاخ پادشاهی معترضان برای نخستین بار خواستار سقوط نظام و در راس آن شخص عبدالله دوم شدند. تظاهرات کنندگان ضمن متهم کردن خاندان پادشاهی به حمایت از صهیونیستها اعلام کردند که این نظام مشروعیت خود را از دست داده و باید هرچه زودتر سرنگون شود.از جمله شعارهای سر داده شده در روز جمعه این بود: «دیگر نمی‌گوییم زنده باد پادشاه»، «ما ملت خط قرمزها هستیم و این حکومت باید ساقط شود»، «دیگر هیچ علاقهای به نظام نداریم»،«ما را به ارزان‌ترین قیمت به آمریکا و اسرائیل فروختید» و «ای نظام اردن بدان که ملت سر خم نخواهد کرد»
برای اولین بار ملت اردن با این صراحت علیه خاندان حاکم شعار دادند و خواستار سرنگونی نظام این کشور شدند. محله «طفایله» در امان نیز شب گذشته شاهد تظاهرات اعتراضی شهروندان علیه نظام این کشور بود. اهالی این منطقه که از همان آغاز اعتراضات مردمی در اردن به صفوف معترضین پیوسته اند، با سر دادن شعار علیه پادشاه و خانواده اش، خواستار سرنگونی نظام اردن و تشکیل حکومت منتخب مردمی شدند.شهروندان اردنی بیش از 2 سال است که اعتراضات خود را نسبت به وضعیت حاکم در کشور آغاز کرده اند و در طی این مدت همواره اعتراضات مسالمت آمیز داشته اند و هرگز دست به آشوب نزدند.
از زمان آغاز اعتراضات نظام به جای آنکه پاسخگوی مطالبات شهروندان باشد، سیاست سرکوب و از بین بردن آزادیهای عمومی و حقوق شهروندی را در پیش گرفت و همین مساله سبب شد که امروز شاهد تغییر مفاهیم در اعتراضات مردمی باشیم. امروز شهروندان اردنی دیگر احترامی برای خانواده پادشاهی قائل نیستند و می دانند که این خانواده در طی یک قرن حکومت در کشور، همواره به فکر منافع خویش بوده و حقوق شهروندان هیچ اهمیتی نداشته است.
مخالفان معتقدند که اکنون ورق برگشته و شهروندان اردنی به سیم آخر زده اند. نظام اگر می‌خواهد ساقط نشود، باید به خواسته‌های ملت از جمله برداشتن سیاست سرکوب، آزادی زندانیان سیاسی، دادن حق حاکمیت به ملت، تغییر قانون اساسی، تحقق دموکراسی و بسیاری خواسته های دیگر تن دهد و در غیر این صورت نتیجه ای جز آنچه بر سر مبارک، بن علی، قذافی و عبدالله صالح آمد در انتظار شخص اول نخواهد بود.
اکنون اردن شاهد صفحه جدید در تاریخ خود است و به جرات می توان گفت که نظام پادشاهی این کشور با از دست دادن بزرگترین حامی خود یعنی عشایر و نیز با شکسته شدن تابوها و خطوط قرمز، به زودی به سرنوشت سایر نظام های دیکتاتوری و مستبد عالم دچار خواهد شد. عبدالله دوم که تا چندی پیش برای ملت اردن «منطقه ممنوعه» بود اکنون خود را تنهاتر از هر زمانی می‌بیند و می‌داند موج خروشان آزادی خواهی و کرامت انسانی به زودی آخرین پایه های کاخش را ویران خواهد ساخت.
انتهای پیام / ز.ح
