تهاجم بر عـزادارى و عاشوراي حسينى

 

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم

 

السّلام عليك يا اباعبداللّه و على الأرواح الّتى حلّت بفنائك عليك منّى سلام اللّه ابداً ما بقيت و بقىَ اللّيل و النّهار و لا جعَلهُ الله آخر العهد منّى لزيارتك السّلام على الحسين و على علىّ‏بن الحسين و على اولاد الحسين و على اصحاب الحسين[1].

 

در جهان امروز كسانى در صف دشمنان عاشوراى حسينى چهره مى‏گشايند كه چكيده كفر و شرك و نفاق همه اعصارند.

دشمنان امروز عاشوراى حسين‏بن على (عليه‏ السلام) همان سپاه زخم خورده و كينه‏ توز جنگهاى بدر و احد و خندق و جمل و صفّين و نهروانند. آنهايى كه زخمى عميق از ذوالفقار امير مؤمنان حضرت على (عليه‏ السلام) در جان خود دارند؛ و در رويارويى با سبط پيامبر و حجّت برگزيده خداوند حضرت حسين‏بن على  (عليه‏ السلام) كه فرمود:

«ويلكم أتقتلونى على سنّة بدّلتها؟ ام على شريعة غيّرتها؟ ام على جرم فعلته؟ ام على حقّ تركته؟ قالوا له: انّا نقتلك بغضاً لأبيك - واى بر شما آيا مرا به خاطر اين‏كه سنّتى را تبديل كرده‏ام مى‏كشيد؟ يا به جهت آن‏كه دگرگونى در دين خدا پديد آورده‏ام؟ يا به سبب جرمى كه مرتكب شده‏ام؟ و يا به خاطر حقّى كه آن‏را وا گذارده‏ام؟ همه در جواب آن بزرگوار پاسخ دادند: بغضاً لأبيك - به جهت دشمنى و كينه‏اى كه با پدرت داريم[2]».

 و همين فرياد خصمانه را در حمله اسرائيل به اعراب از حلقوم موشه‏دايان، سفّاك اسرائيلى شنيديم كه گفت: «ما امروز انتقام خيبر را از مسلمانان گرفتيم».

ساده انديشى است اگر گمان كنيم در دنياى كفر و شرك امروز اثرى از لشكر سقيفه و سپاه بى‏رحم و خونريز عمر سعد باقى نمانده است. زيرا اخبارى كه از گوشه و كنار دنياى اسلام به دست مى‏آيد نشانگر حضور فعّال يهوديان خيبر، و فرماندهان جنگهاى صليبى، و بازماندگان خوارج نهروان است كه از كاخهاى سبز و سفيد اموى ارتزاق شده، و براى نابودى اسلام با ماشينهاى جنگى‏اشان بر پيكر مسلمانان و بر مساجد و منازل آنان يورش آورده و بارها حرم حسينى را مورد هجوم قرار داده و سعى در تخريب آن داشته‏ اند.

مخفى ماندن قبر بانوى بانوان، يگانه دخت گرامى پيامبر اسلام، حضرت فاطمه زهرا (عليهاالسلام) دليلى آشكار بر كينه‏ جويى ستم‏ يشگان عصر جاهليّت است. همان هايى كه اسب بر پيكر كشتگان كربلا تاختند؛ و خداجويان سلحشور علوى را بر دروازه شهرها به دار آويختند؛ و عزاداران حسينى را به خاك و خون كشيدند؛ و بت‏ پرستى خود را آشكار كرده و گفتند: «ما سپاه صحابه هستيم».

عزادارى امروز شيعه يعنى: فرياد بلند: «لا اله الاّ اللّه» و رمى جمرات به سوى جبت و طاغوت، و طواف، گرد حريم امن الهى، و سعى در يارى تشنه‏ كامان آل اللّه  (عليهم‏ السلام).

اقامه‌ي عزاى سرور شهيدان، اقتدا به پيشوايان معصوم  (عليهم‏ السلام) و هم ‏صدا شدن با تسبيح و تحميد و تهليلِ همه آفرينش است.

به سوگ نشستن در عزاى سيّد الشّهداء  عليه‏السلام اعلان رسمى مواضع شيعه و اظهار شخصيّت والاى اوست[3]. و نمايش جلوه‏اى تام و تمام از تولّى و تبرّى[4] و گل ايمان به كتاب و عترت پاك پيامبر است.

برپايى عزاى حسينى اعلان انتظارِ ظهور منتقم الهى است. ظهور و قيام امام منصورى[5] كه اجراى عدالت او زمين را از ستم مى‏رهاند. شركت در مجلس عزاى حضرت اباعبداللّه الحسين  عليه‏السلام انتقال سينه به سينه ميراث گرانقدر شيعه به نسلهاى آتى است.

اقامه عزاى حسين‏بن على  عليهماالسلام بزرگداشت شعائر الهى است.

بر پايى مجالس عزاى سرور آزادگان جهان به نمايش گذاردن زيباترين تصاوير از كرامتهاى انساني است كه با دست تواناى ولايت ترسيم شده است.

 

 

 گزاف نيست اگر بگوييم سپاهيان كفر و شرك و نفاق همه در يك صف ايستاده و براى نابودى اسلام و مسلمين از انسجام خاصّى برخوردار گشته و مصداق «الكفر ملّة واحدة» مى‏باشند.

دشمنان داخلى و خارجى: لائيك، يهودى، صليبى، وهّابى، قدرت طلب، تندرو، جاسوس، جيره خوار، رذل، زنازاده، هم‏جنس‏باز، همه و همه در استخدام دولتهاى ضدّ شيعي در آمده و با تمامى حربه‏هاى تبليغى و نظامى به ستيز با عزاداران حسينى برخاسته‏اند. زيرا در باور آنها اقامه عزاى حسينى سرچشمه حيات خداپرستان است.

سلسله جنبان كفر، پس از بررسيهاى لازم، چاره‌ي كار خود را در اين ديد كه بايد به پايگاهها و مراكز مهم و اساسى خداپرستان حمله كند، و آنها را از جوشش و حيات‏بخشى باز دارد. در پى اين تصميم هولناك مسلمانانى را تربيت كرد كه «ربّ»شان قدرت و قبله آنها بريتانيا باشد. و با يك توطئه حساب شده مسلمانان صليبى را بر حرمين شريفين مسلّط كرد؛ و دو پايگاه عظيم اسلامى به دست نفاق سقوط كرد؛ و آن سرچشمه‏هاى حيات از جوشش لازم باز ماند؛ و در راستاى همان سياست شيطانى، طرح حمله به عتبات عاليات را به وسيله قدرت‏پرستان وهّابى به اجرا گذاشته و فاجعه عظيم ديگرى به بار
آورد.

حمله به مسجد الحرام و مسجد النّبى، و تخريب بقاع متبرّكه قبرستان بقيع، و يورش به حريم حسينى، از طرحهاى نظامى كفر بود؛ ولى براى محو فرهنگ و آئين يكتا پرستان طرحهاى فرهنگى و تبليغى زيادى در دست اجرا داشته و دارند.

روى كار آوردن رضاخان قلدر براى كشف حجاب، و جلوگيرى از مجالس عزا و تقويت روشنفكران و نويسندگان مزدور غربى چون «صادق هدايت» از برنامه‏هاى اصلى سردمداران كفر عليه اسلام و مسلمانان بوده است.

حمله بى‏امان نظامى و تبليغى عليه عزاداران حسينى نشأت گرفته از تحليلهاى نسبتاً درست خصم كينه‏توز است. آنها در بررسى‏هاى چند صد ساله خود روى آداب و سنن ملّت اسلام به اين نتيجه رسيده‏اند كه:

- رشد و بارورى شيعه در محرّم است.

ـ روحيّه ظلم ستيزى شيعه در محرّم تقويت مى‏شود.

- مجالس عزاى حسينى محيطى مناسب براى تجهيز نيروهاى مردمى در دفاع از مرزهاى جغرافيايى و دينى مسلمانان است.

- مجالس عزاى حسينى هسته‏هاى تشكيلاتى سازمان يافته‏اى است در به هم ريختن نظامهاى ضدّ دينى و ضدّ بشرى.

- برپايى عزاى حسينى عاملى قوى در پديد آوردن گروههاى سياسى نظامى در كشورهاى شيعه نشين است.

- بيشتر قيامهاى آزاديخواهان جهان متأثّر از قيام حسينى است.

- اقامه‌ي عزاى حسينى سدّى پولادين در برابر نفوذ فرهنگ بيگانه است.

- اقامه‌ي عزاى حسينى اقدامى مؤثّر در جلوگيرى از مفاسد فردى و اجتماعى مسلمانان است.

- برپايى مجالس عزاى حسينى سبب آگاهى و تعميق باورهاى دينى بر اساس عواطف پاك انسانى شيعيان است.

- اقامه‌ي عزاى حسينى همچون حجّ ابراهيمى عامل وحدت شيعيان است.

- برپايى عزاى سالار شهيدان سبب همدلى و مشاركت شيعيان در امور يكديگر است.

 با توجّه به موارد فوق دفاع از اقامه مجلس عزاى سيّد الشّهداء حضرت حسين‏بن على  عليهماالسلام دفاع از كيان اسلام و مسلمين است. زيرا اقامه‌ي عزاى حسينى علاوه بر اثرات ظاهرى كه به برخى از آنها اشاره شد، اثرات معنوى فراوانى دارد. و غفلت و كوتاهى در انجام آن مانند غفلت از بزرگداشت غدير است با پيامدهاى ناگوارش.

 

پی نوشت :

 

[1] - فرازى از زيارت امام حسين  عليه‏السلام در روز عاشورا.

[2] - ينابيع المودّة، جلد 3، صفحه 80.

[3] - فرازى از زيارت امام حسين  عليه‏السلام در روز عاشورا: «يا ابا عبد اللّه انّى سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم» و «شيعتنا خلقوا من فاضل طينتنا يفرحون لفرحنا و يحزنون لحزننا».

[4] - فرازى از زيارت امام حسين  عليه‏السلام در روز عاشورا: «برئت الى اللّه و اليكم منهم و اتقرّب الى اللّه ثمّ اِليكم بموالاتكم و موالاة وليّكم...».

[5] - فرازى از زيارت امام حسين  عليه‏السلام در روز عاشورا: «فأسأل اللّه ان يرزقنى طلب ثارك مع امام منصور من اهل‏بيت محمّد صلّى اللّه عليه و آله».

[6] - نهج البلاغه فيض الأسلام، صفحه 1096.

منبع : عندلیب انلاین

 

انتهای خبر / پ . س