سلام
می دونم دیگه کسی به این وبلاگ سر نمیزنه ولی برای دل خودم مینویسم!
داشتم به حدیث امام رضا علیه السلام فکر میکردم. امام پدر مهربان مادر دلسوز برادر همراه و رفیق شفیق است....
با خودم گفتم موقع تولد هر کدوم از این آدمای مهم زندگیم که میشه کلی از قبل فکر می کنم چی باید برای تولدشون بخرم!
و لی چرا فکر نمیکنم باید برای همه کسم چی کادوی تولد تهیه کنم؟؟؟
با خودم گفتم چه راه هایی وجود داره تا برای تولدشون هدیه بدم آخه ایشون با بقیه فرق دارن!!
گفتم اولین هدیه می تونه کلی دعافرج باشه!
دومین تبلیغ نام حضرت توی این ایام به هر طریقی: مثلا جشن گرفتن شربت و شیرین دادن، به همسایه ها هدیه دادن و تذکر دادن و...
سومین مقداری پول برای جشن دادن تا آدمایی که دوست دارن جشن بگیرن اما نمیتونن این کارو بتونن انجام بدن....
گفتم با خودم حرف نزن عمل کن!!
نمیگم که ریا بشه اما میگم که بقیه هم بکنن!!!
گفتم آیه های قرآن میگن به بر نمی رسی مگر از آنچه دوست داری انفاق کنی در جایی دیگه مصداق بر رو ذی القربی یعنی اهل بیت میدنه!
منم که تولدم نزدیک این ایام بود تمام کادوی تولدمو به امام زمان هدیه دادم!!!
بابا جون!
ازم قبول کن که جز شادی دل نازنینت هیچی دیگه دلم نمیخواد!!
فقط یه چیزی میگم که خودم اعتقاد دارم بهش
ارزش مادی هدیه مهم نیس و مهم اینه که با جون و دل باشه
و هدیه دادن زمان نمیخواد تازه وقتی خارج از زمانهاش باشه مثلآ اینکه تولد نباشه سالگرد ازدواج و ... این چیزا نیاز نیس باشه فقط بدونه دوستش داری
اما پیشنهادم اینه که مثلآ عکسش و بندازی روی لیوان یا بشقاب و یا اگرم میخوای اذیتش کنی کتاب شنگول و منگول بگیر
به یاد موندنی هست