سرقفلی 500 هزار تومانی برای تکدی‌گری

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از فارس، دستانش از شدت سرما سرخ شده است؛ از خشکی و سوز هوای زمستان کودک را محکم در آغوش گرفته و در کنجی از خیابان پرتردد مشغول تکدی‌گری است. کودک گریه می‌کند و زن بدون توجه به گریه‌ها از مردم می‌خواهد در شب سیاه زمستان پولی بدهد تا بتوانند غذای تهیه کند.

نزدیکش رفتم، گفتم بهزیستی و نهادهای حمایتی حاضرند از تو و فرزندت حمایتت کنند. من منی کرد و گفت نه من کمک نمی‌خواهم. اصلا من گدا نیستم.

اصلا به تو چه ربطی دارد که من گوشه خیابان نشسته‌ام یا نه. می خواهم این بچه در سرما بمیرد تو چه کاره‌ای. برو و کاسبی مرا بهم نریز.

مدتی گذشت وانت باری که پشتش پر از گدا بود جلوی پای زن ترمز کرد و زن و بچه سوار شدند.

پسر بچه‌ای که ۳ سالی است در حرفه تکدی‌گری مشغول به فعالیت است می‌گوید: همه ما حتی این زن برای قاسم سیاه کار می‌کنیم.

وی ادامه می‌دهد: قاسم هر شب پول‌ها را جمع می‌کند و آخر ماه ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان به ما می‌دهد.

به گفته این گدا ۷ ساله، ماهیانه بین یک میلیون ۲۰۰ تا یک میلیون ۵۰۰ هزار تومان درآمد داریم. اما چون قاسم به ما جا و مکان داده و غذای ما را هم تامین میکند همه پول را بر می‌دارد و به ما حقوق ماهیانه می‌دهد.

تکدی گری یکی از آسیب‌های جدی اجتماعی است که جامعه ما دچار آن شده است. متکدیان افرادی هستند که بدون هیچ گونه زحمتی درآمدهای هنگفتی کسب می‌کنند و جالب است که بیشتر آنها تأکید می‌کنند که گدا نیستند و جالب است که تحت هیچ شرایطی دست از این کار پردرآمد برنمی‌دارند.

در جامعه ایرانی که غالبا جامعه احساسی است مردم به گدایان کمک زیادی کرده به همین دلیل با توسعه این پدیده روبه‌رو هستیم. با معضل تکدی گری در شهر رو به رو هستیم.

متکدیان بدون ارائه هیچ کار و خدمتی برای دیگران از آنها توقع پرداخت پول را دارند و اگر هم به برخی از آنها مقدار اندی کمک کنید پول را پس می‌دهند.

در آوردن پول بی زحمت سبب شده که این افراد تن پرور شده و هیچ انگیزه ای برای پیدا کردن کار نداشته باشند یکی از متکدیان می‌گوید با ۶ ساعت کار در ماه زیر ۲ میلیون تومان در آمد ندارم اگر بروم و هر جا مشغول به کار شوم نهایتا ماهی ۴۰۰ هزار تومان در آمد دارم.

در سال‌های اخیر تعداد متکدیان روز به روز بیشتر شده است البته شکل تکدی‌گری هم تغییر کرده به گونه‌ای که افراد با شگردها جدید اقدام به گرفتن پول از مردم می‌کنند.

مسئولان شهری اقدام به جمع‌آوری متکدیان می‌کنند اما هیچ نهادی تاکنون به صورت جدی مسئولیت ساماندهی این افراد  را بر عهده نگرفته است، در نتیجه این افراد جمع آوری می‌شوند چند روزی نگهداری می‌شوند و دوباره به سطح شهر باز می‌گردنند.

 از بین بردن ریشه های اصلی معضل تکدی گری نیازمند یک برنامه بلند مدت است و هیچ گاه نمی توان با برنامه کوتاه مدت این مشکل را برطرف کرد. چرخه ساماندهی این افراد معویب بوده و تاکنون نتوانسته‌ایم به صورت اساسی این مشکل را در شهر برطرف کنیم.

بیشتر گدایانی که در پیاده‌روها شهر با انواع کودکان نوزاد و خردسال که در آغوششان به خواب عمیق فرو رفته‌‎ در حال جولان دادن هستند، اتباع بیگانه‌اند.

عده‌ای تکدی‌گری را به عنوان شغلی پردرآمد انتخاب کرده و تحت هیچ شرایطی این کار را از دست نمی‌دهند و برخی افراد برای سر قفلی مکان‌های که در آنجا به تکدی‌گری می‌پردازند ماهاینه 4۰۰ تا 5۰۰ هزار تومان می‌پردازند.

نبود مدیریت واحد شهری باعث شده معضل تکدی‌گری و کودکان کار بعد از سال‌ها در کلان شهر تهران همچنان به قوت خود باقی بماند.

کودکان اولین قربانیان تکدی‌گری هستند. اقا گل می‌گوید که تا وقتی که زیر ۷ سال هستیم مردم بیشتر دلشان برای ما می‌سوزد و بهتر کمک می‌کنند ولی وقتی بزرگ‌تر می‌شویم دیگر کمتر کمک نمی‌کنند.

وی ادامه می‌دهد بزرگ‌تر می‌شویم باید سراغ فال فروشی و غیره برویم. علاوه بر نبود مدیریت واحد شهری در ساماندهی متکدیان یکی دیگر از دلایل اصلی افزایش متکدیان تهران، شهروندانی هستند که با کمک‌های نقدی خود جیب این افراد را پر پول می‌کنند.