در سال 36 قمری در چنین روزی،جنگ جمل اتفاق افتاد و در 15 این ماه بصره فتح شد و نزول نصر از خداوند کریم بر امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) واقع شد.اقوال دیگر پنجم و نوزدهم این ماه می باشد.
ابتدای این واقعه از انجا شروع شد که بعد از بیعت مردم با امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) ،طلحه و زبیر به بهانه عمره از مدینه خارج شدند و به عایشه پیوستند.عبدالله بن عامر که قبلاً عامل عثمان در بصره بود و از طرف امیرالمؤمنین(سلام الله علیه)عزل شده بود،به مکه آمد و شتری که دویست دینار خریده بود برای عایشه آورد و به طرف بصره حرکت کرد تا به این شهر رسیدند. پس از ورود ، به خانه عثمان بن حنیف عامل امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) ریختند و او را اسیر کردند و بسیار کتک زدند و موی ریش و سر و ابروی او را کندند.
امیرالمؤمنین(سلام الله علیه)برای مقابله با آنان به طرف بصره حرکت فرمودند. در این جنگ همراه امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) امام حسن و امام حسین(سلام الله علیهما) و همچنین محمد حنفیه و عبدالله جعفر و اولاد عقیل و عده ای از جوانان بنی هاشم همراه با ابو ایوب انصاری و عده ای از مهاجرین و انصار بودند.80نفر از اصحاب بدر،250نفر از کسانی که با پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم در بیعت شجره شرکت کرده بودند و 1500نفر از سایر اصحاب پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم شرکت کردند.
مسلم مجاشعی را همراه با قرانی فرستادند که بصریان را به حکم قران بخواند، ولی آنها مسلم را هدف تیر قرار دادند و شهید کردند. بعد از موعظه های عمار و فرمایشات امیرالمؤمنین(سلام الله علیه)،در دهم جمادی الاول جنگی را که عایشه شروع کرده بود ادامه دادند و امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) در مقابله با آنها برآمدند . در این جنگ از لشکر امیرالمؤمنین(سلام الله علیه)که 20000 مرد جنگی بودند 5000 نفر شهید شدند، و از لشکر عایشه که 30000 نفر بود 13000 نفر کشته شد.
آخر الامر که پیروزی نصیب لشکر امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) شد،حضرت کنار کجاوه عایشه آمدند و فرمودند((ای حمیرا ، پیامبر تو را امر کرده بود که به جنگ من بیرون آیی؟آیا تو را امر نفرموده بود که در خانه خود بنشینی و بیرون نیایی؟ بخدا سوگند، انصاف ندادند آنانکه زن های خود را پشت پرده پنهان داشتند و تو را بیرون آوردند)).
